Σε ηλικία περίπου 90 ετών αποδήμησε η Irene Triplett, ο τελευταίος άνθρωπος που λάμβανε σύνταξη βετεράνου του Στρατού της Συνομοσπονδίας Πολιτειών της Αμερικής (Confederate States Army-CSA) από τον Αμερικανικό Εμφύλιο του 1861-1865. Το καταπληκτικό γεγονός, πως υπήρχε εν ζωή άνθρωπος που λάμβανε σύνταξη για έναν πόλεμο που τέλειωσε 155 χρόνια πριν οφείλεται σε μια σειρά συμπτώσεων.
Αν και η απελθούσα τηρούσε σιγήν ιχθύος για την προέλευση του επιδόματος των 73 δολαρίων και 13 σεντ που έφταναν κάθε μήνα στην κατοικία της, έναν οίκο ευγηρίας στη Νότια Καρολίνα, οι λεπτομέρειες έγιναν πρόσφατα γνωστές. Ο πατέρας της Irene, κύριος Mose Triplett, υπηρέτησε στον Στρατό της Συνομοσπονδίας του Νότου κατά τον Εμφύλιο πριν λιποτακτήσει στον Βορρά. Μετά τον πόλεμο, παντρεύτηκε δύο φορές και στον δεύτερο γάμο του, σε ηλικία 84 ετών γέννησε την Irene το 1930.
Η ίδια η Irene δεν παντρεύτηκε ποτέ, ο μοναδικός της αδερφός πέθανε το 1996 και έπασχε από γνωστικές διαταραχές (πρώιμο στάδιο άνοιας) που την άφησε στην έννοια του ιδρύματος και δικαιούχο σύνταξης εφόρου ζωής, ως ενήλικο άγαμο τέκνο Αμερικανού βετεράνου από την Ένωσης Βετεράνων Πολέμου. Η Irene Triplett πέθανε από διαταραχές της υγείας της μετά από πέσιμο που την άφησε με σπασμένο γοφό, όπως δήλωσε συγγενής της.
Οι βετεράνοι της Μπλέ Μεραρχίας και η σκανδαλώδης χορήγηση σύνταξεων από το γερμανικό κράτος
Η ιστορία της απελθούσης ανασύρθηκε από τη λήθη μόλις στη δεκαετία του 1980, όταν ένας ερευνητής ανακάλυψε πως υπήρχαν ακόμα δικαιούχοι από τον Αμερικανικό Εμφύλιο που λάμβαναν συντάξεις. Ο ερευνητής ανακάλυψε την Triplett και ταξίδεψε για να της πάρει συνέντευξη. Ακόμα και τότε όμως η τελευταία δεν είχε σχεδόν καθόλου μνήμες από τον πατέρα της, την παιδική της ηλικία ή στιγμές οικογενειακής ευτυχίας. Η ιστορία της ανακινήθηκε το 2011, όταν ένα ιδιωτικό ίδρυμα γενεολογίας ανέσυρε τη φωτογραφία της με την συναφή ιστορία από το 1980.
Έρευνα στα αρχεία της Ένωσης Βετεράνων αποκάλυψε τότε πως υπήρχαν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που λάμβαναν επικουρικές συντάξεις ως συγγενείς πρώτου βαθμού ανθρώπων που πέθαναν σε πολέμους του 19ου και 20ού αιώνα, μεταξύ τους τότε δύο του Αμερικανικού Εμφυλίου και 33 χηρών και 18 οφανών από τον Αμερικανο-Ισπανικό πόλεμο του 1898. Μαζί τους, φυσικά, απόστρατοι, χήρες, ορφανά των πολέμων του 1ου και 2ου Παγκοσμίων, της Κορέας, του Βιετνάμ, του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Το 2013 το Associated Press αποκάλυψε πως το συνολικό ποσό για συντάξεις και επιδόματα σε οικογένειες βετεράνων έφτανε τα 40 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Η ιστορία αυτή επανέφερε μνήμες στις ΗΠΑ για την πρόσφατη ιστορία της, που όπως φαίνεται, είναι πιο πρόφατη από ότι πολλοί συχνά θεωρούν. Η ύπαρξη -έστω και κατόπιν εορτής- επιζώντων συγγενών με δεσμούς με τον εθνοσχιδή Εμφύλιο των ΗΠΑ συντάραξε πολλούς, όπως φαίνεται μέσα από σχόλια και άρθρα που πυροδοτήθηκαν από αυτήν την ιστορία. Άλλοι αναφέρθηκαν στην Irene ως “κόρη του προδότη”, άλλοι βρήκαν την ιστορία παρήγορη και άλλοι επανέφεραν το αρκετά επίκαιρο θέμα των φυλετικών διακρίσεων και της απομάκρυνσης των μνημείων της Συνομοσπονδίας (Νοτίων) Πολιτειών από τους δημόσιους χώρους.
Όσο για τον ίδιο τον Mose Triplett, πατέρα της Irene, η έρευνα αποκάλυψε πως κατατάχθηκε σε σύνταγμα της Συνομοσπονδίας της Νότιας Καρολίνας το 1862, πολέμησε για ένα περίπου έτος αλλά τραυματίστηκε στην εκστρατεία της κοιλάδας Σεναντόα και ενώ νοσηλευόταν με πυρετό σε τοπικό νοσοκομείο “πείστηκε” να αποσκιρτήσει. Πάνω στην ώρα, όπως φαίνεται. Λίγες εβδομάδες μετά το σύνταγμά του πρακτικά διαλύθηκε στη μάχη του Γκέτυσμπεργκ χάνοντας του 734 από τους 800 άνδρες του. Ο Mose κατατάχθηκε το 1864 σε μονάδα έφιππου πεζικού, το 3ο Σύνταγμα της Βόρειας Καρολίνας του Στρατού της Ένωσης, γνωστό ως “Καταδρομείς του Kirk” από το όνομα του διοικητή τους δρώντας πίσω από τις εχθρικές γραμμές.
Λύκοι στην υπηρεσία της θεραπείας του μετατραυματικού στρες σε βετεράνους
Επέζησε του πολέμου και βρέθηκε στην Δύση υιοθετώντας το στυλ της εποχής. Τελικά εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του όπου ασχολήθηκε με τη φάρμα του. Το 1885 έκανε αίτηση για σύνταξη βετεράνου του στρατού της Συνομοσπονδίας. Δεν απέκτησε παιδιά από τον πρώτο του γάμο και με το θάνατο της γυναίκας του μέσα στη δεκαετία του 1920, ο 78-χρονος Mose παντρεύτηκε ξανά την 27-χρονη Elida Hall. Έζησαν μια μάλλον ταραχώδη ζωή χάνοντας τρία παιδιά πριν τη γέννηση, τελικά, της Irene που διαγνώστηκε από μικρή με μαθησιακά και γνωστικά προβλήματα. Ήταν 8 χρονών όταν ο πατέρας της πέθανε σε ηλικία 92 ετών το 1938. Η ίδια και η μητέρα της έζησαν φτωχικά και δύσκολα, μετακινούμενες σε πτωχοκομεία μέχρι το θάνατο της μητέρας της το 1967. Από τότε, και δεδομένης της κατάστασης της Irene, έμεινε σε οίκους ευγηρίας μέχρι το θάνατό της.
Παρά το ότι είχε διαγνωστεί με άνοια, έφερε σημάδια κακοποίησης σωματικής και ψυχικής και είχε κακή διατροφή και μολύνσεις από ποντίκια λόγω της μετακίνησής της σε ιδρύματα που δεν ήταν πρώτης τάξης, όλοι θυμούνται την Irene σαν ένα πρόσχαρο άτομο, πάντα γελαστό, που της άρεσε να βλέπει τηλεόραση και να μεταφέρει τα νέα στους συντρόφους της, να ακούει μουσική Gospel, να μασάει καπνό και να μαγειρεύει τηγανητές πατάτες, κοτόπουλο, τυροκροκέτες και κρεμμύδια. Απέφευγε όμως συστηματικά να μιλά για την προέλευση του επιδόματός της ή το παρελθόν της.
