Ο Masayoshi Tsuruno υπήρξε μέλος του Τμήματος Eρεύνης της Αεροπορίας του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Ναυτικού. Ήταν γύρω στο 1940 όταν άρχισε να συλλαμβάνει την ιδέα δημιουργίας ενός canard αεροσκάφους, στοχεύοντας στην εξαιρετικά αισθητή μεγιστοποίηση των επιδόσεών του. Στη συγκεκριμένη διάταξη, με τις μικρότερες πτέρυγες να προηγούνται των κυρίων, θα μπορούσε ευκόλως να προσαρμοστεί ένας ισχυρός turbojet κινητήρας, εάν γινόταν διαθέσιμος.
Στις αρχές του 1943, η Αεροπορία Ναυτικού εξέδωσε τις προδιαγραφές 18-Shi Otsu για ένα νέο αναχαιτιστικό εχθρικών βομβαρδιστικών, ταχύτητας 740 χλμ/ώρα στα 8.700 μέτρα, όπου θα είχε ικανότητα ανόδου στα 8.000 μέτρα εντός 10,5 λεπτών, θα έφτανε σε μέγιστο ύψος 12.000 μέτρων και θα έφερε οπλισμό τεσσάρων πυροβόλων των 30 χλστ. Ο Tsuruno επεξεργάστηκε ένα ανάλογο σχέδιο και το κατέθεσε στο τεχνικό τμήμα της Αεροπορίας Ναυτικού. Το τελευταίο αντέδρασε με ενθουσιασμό, αλλά δίστασε να εγκρίνει ένα τόσο ριζοσπαστικό project βασισμένο σε μια μη δοκιμασμένη ακόμη διάταξη πτερύγων. Ο Tsuruno κατάφερε να αποσπάσει το ενδιαφέρον συναργασίας του με το τεχνικό κέντρο της Αεροπορίας Ναυτικού (Dai-Ichi Kaigun Koku Gijitsusho) στη Yokosuka, ώστε να αποδείξει τη θεωρία του.
Έτσι δημιούργησε το Yokosuka MXY-6, ένα εξ ολοκλήρου ξύλινο ανεμόπτερο με σταθερό τρίκυκλο σύστημα προσγείωσης. Οι επιφάνειες ελέγχου βρίσκονταν κοντά στο ρύγχος, ενώ οι κύριες πτέρυγες ήταν τοποθετημένες πιο πίσω στην άτρακτο. Κάθε μία διέθετε κατακόρυφο σταθεροποιητή με το πηδάλιο διεύθυνσης προς το μέσον του. Η Chigasaki Seizo έφτιαξε τρία πειραματικά. Tο πρώτο δοκιμάστηκε πτητικώς τον Ιανουάριο του 1944, με τον ίδιον τον Tsuruno στο κόκπιτ. Σε κάποιο από αυτά προσαρμόστηκε και ένας Nippon Hainenki Semi 11 [Ha-90] των 22 ίππων, που περιέστρεφε δίφυλλη ξύλινη έλικα σταθερού βήματος. Η τοποθέτηση του κινητήρα δεν ήταν για να καταστήσει το MXY-6 πλήρως λειτουργικό, αλλά απέβλεπε στην επαύξηση της πτητικής του εμβέλειας.
Οι δοκιμές επιβεβαίωσαν εις το έπακρον τους ισχυρισμούς του Tsuruno. Το MXY-6 ανταποκρινόταν υπέροχα σε χαμηλές ταχύτητες, χωρίς απώλεια στήριξης. Με βάση τις θετικές αυτές προκαταρκτικές δοκιμές, η Αεροπορία Ναυτικού ενέκρινε τελικώς το κατατεθέν σχέδιο του Tsuruno, τον Φεβρουάριο του 1944. Το αεροσκάφος θα κατασκευαζόταν από την Kyushu Kyushu Hikoki και έλαβε την ονομασία J7W1 «Shinden» (Υπέροχη Αστραπή).
H συνέχεια στο Military History
