Την καθέλκυση του πρώτου της κλάσης του, ρωσικού υποβρυχίου Khabarovsk, δημοσιοποίησε η Μόσχα με εικόνες από την σχετική τελετή, στο ναυπηγείο της JSC PO Sevmash, στο Severodvinsk κοντά στον Αρχάγγελο, βόρεια της Αγίας Πετρούπολης, χωρίς όμως πολλές λεπτομέρειες για το σκάφος.
Η νέα κλάση (Project 08951), πιθανά 3-4 σκαφών, εικάζεται πως είναι μια μετεξέλιξη των Borei, δηλαδή των πυρηνοκίνητων υποβρυχίων βαλλιστικών πυραύλων, αλλά σε μικρότερο μέγεθος, με εκτόπισμα κάπου 10.000 τόνων και μήκος 130-140 μέτρα (ως εκτιμήσεις), καθώς δεν προορίζεται να φέρει τέτοια όπλα. Αντίθετα, ως ειδικό “οπλοσύστημα”, το Khabarovsk θα φέρει τις νέες τορπίλες Poseidon, πολύ μεγάλου μεγέθους, σχεδόν ως μίνι-υποβρύχια οι ίδιες, με μήκος κάπου 20 μέτρα.
Αυτές αποτελούν μια ρωσική καινοτομία καθώς διαθέτουν πυρηνική πρόωση, με ένα μικρό πυρηνικό αντιδραστήρα χαμηλής ισχύος 15 kW, ο οποίος όμως προσφέρει πολύ μεγάλη διάρκεια λειτουργίας, οπότε θεωρητικά η τορπίλη μπορεί να ταξιδεύει μέρες ή και εβδομάδες, διασχίζοντας χιλιάδες χιλιόμετρα.
Το φορτίο τώρα της Poseidon είναι πυρηνική κεφαλή, αλλά -πάλι κατ΄εκτίμηση- της τάξης των μεγατόνων! Οπότε θυμίζει τις πιο επίφοβες στιγμές του Ψυχρού Πολέμου, όπου ΗΠΑ και ΕΣΣΔ είχαν μπει σε ανταγωνισμό, όχι μόνο παραγωγής χιλιάδων πυρηνικών όπλων αλλά και μεγιστοποίησης της ισχύος τους. Το οποίο στην πορεία αποδείχθηκε και χωρίς αξία, καθώς η υπερβολική καταστροφικότητα τέτοιων όπλων (ναι, μπορεί να το πει κανείς αυτό ακόμη και για πυρηνικά), τελικά παρήγαγε τόσο εκτεταμένη ραδιενεργή μόλυνση που έθιγε και όποιον τις εξαπέλυε, ενώ οι όποιοι στόχοι μπορούσαν να καταστραφούν και με μικρότερης απόδοσης όπλα, της τάξης των 100-200 κιλοτόνων.
Η επιχειρησιακή τώρα δράση των Poseidon -όπου τα Khabarovsk θα φέρουν 6 τέτοιες- έγκειται στην ικανότητα τους όπως είπαμε για μεγάλη εμβέλεια (υπάρχουν αναφορές και για 10.000 χιλιόμετρα) και στην σημαντική ισχύ τους, ώστε να επιτυγχάνουν τα εξής: Είτε να στοχεύουν ένα εχθρικό στόλο κάπου σε ανοιχτό ωκεανό, οπότε προσεγγίζοντας τον με μεγάλη τερματική ταχύτητα (50+ κόμβων) να του προξενούν τεράστιες ζημιές, είτε να χτυπούν παράκτιες πόλεις και εγκαταστάσεις, πάλι με τεράστιο καταστροφικό αποτέλεσμα. Για την τορπίλη έχουν ειπωθεί και αρκετές υπερβολές, ότι π.χ. θα “σηκώνει τσουνάμι και αυτό θα σαρώνει την αντίπαλη χώρα σε βάθος”, αλλά κάτι τέτοιο είναι αδύνατο ακόμη και με κεφαλή μεγατόνων.
Έτσι η Ρωσία με το συνδυασμό Khabarovsk/Poseidon εμφανίζει μια νέα “πυρηνική απόκριση” αν υπάρχει κάποια παγκόσμια σύρραξη. Με ικανότητα είτε πρωτογενούς χτυπήματος μεγάλου θεάτρου επιχειρήσεων (κατά εχθρικών στόλων, όπου το μέγεθος της τορπίλης την κάνει δύσκολα εντοπίσιμη και ανασχέσιμη, ενώ λόγω πυρηνικής κεφαλής δεν χρειάζεται καν να πλήξει κάποιο πλοίο, αρκεί να εκραγεί κοντά τους), είτε ως μια επιλογή “δεύτερου χτυπήματος”. Οταν δηλαδή έχει ολοκληρωθεί το πρώτο κύμα ανταλλαγής διεπειρωτικών πυρηνικών, να ακολουθήσει το πλήγμα με Poseidon κατά παράκτιων ζωνών, όπου σήμερα όλες οι χώρες συγκεντρώνουν μεγάλο μέρος του πληθυσμού και των δραστηριοτήτων τους.
Λέμε το εμφανές: Η όλη φιλοσοφία αυτών των νέων “ρωσικών υπερόπλων”, όπως είχαν περιγραφεί από τον ίδιο τον Πούτιν το 2018, ανάμεσα τους τον πολυηχητικό πύραυλο Avangard, τον πολυηχητικό Kinzhal, τον διηπειρωτικό Sarmat, την τορπίλη Poseidon, τον πυρηνοκίνητο cruise, Burevestnik (κι αυτός έκανε επιτυχημένη δοκιμή πρόσφατα), είναι σαφώς μια νέα στρατηγική πυρηνική γκάμα απειλής, και ταχεία επαναφορά ψυχροπολεμικών πολεμικών αντιλήψεων και φιλοσοφιών “ολοκληρωτικού πολέμου”. Η έμφαση μάλιστα που δίνει η Ρωσία τα τελευταία χρόνια στην αναδιάρθρωση και ανανέωση του πυρηνικού της οπλοστασίου (με ναυπήγηση νέων υποβρυχίων βαλλιστικών πυραύλων, με εμφάνιση νέων πυραύλων φορέων πολλαπλών πυρηνικών κεφαλών, τους Sarmat, Bulava, Yars), αποδεικνύει πως η προσπάθεια έχει βάθος και σχέδιο περαιτέρω εξοπλισμών.
Είναι αυτή μια ανάγκη συσσώρευσης σκληρής ισχύος, γιατί η ίδια η Ρωσία διαπιστώνει πως η συμβατική ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων της χωλαίνει (όπως φάνηκε στην Ουκρανία, όπου 3,5 τώρα χρόνια παλεύει να την υποτάξει αλλά κάνει μια αργόσυρτη και απίθανα αιματηρή προώθηση); Είναι μια υψηλού ρίσκου και υψηλής έντασης απόπειρα παραμονής στην “πρωτοκαθεδρία” των υπερδυνάμεων, βλέποντας πως σε οικονομικό πεδίο η Κίνα την έχει υπερκεράσει, όπως και σε κύρος, τουλάχιστον στην Ασία; Είναι μια ανάλυση του Κρεμλίνου, ότι με “πολλά πυρηνικά και νέας τεχνολογίας” θα υπάρχει επαρκής γεωπολιτική μόχλευση προς τη Δύση, ώστε να αποδεχθεί την ρωσική απαίτηση για ζώνη επιρροής και παρέμβασης; Όπου βλέπουμε τα τελευταία χρόνια, πάλι τη Μόσχα, έμμεσα και άμεσα, συνεχώς να απειλεί με χρήση πυρηνικών, κάτι που δεν έχει γίνει εδώ και 50 χρόνια;
Οτι και να είναι, το “σετ” Khabarovsk/Poseidon, παραμένει μια μοντέρνα πρόταση στρατηγικού όπλου αλλά σε παράδοξο συνδυασμό με ένα “πρωτογονισμό” γεωπολιτικής λογικής.
