Ξεκινά η αστραπιαία -και γιγάντια σε σχέση με το μέγεθος της χώρας- σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν, με την ταυτόχρονη επιχείρηση κατάληψης κυβερνητικών κτιρίων στην Καμπούλ και τον έλεγχο σημαντικών συγκοινωνιακών κόμβων στην επαρχία.
Η ιστορία ξεκινά ουσιαστικά τον Απρίλιο του 1978, όταν ο πρόεδρος Μωχάμεντ Νταούντ Χαν ανατράπηκε από κομμουνιστικό πραξικόπημα του Νουρ Μουχαμάντ Ταρακί. Ένα χρόνο μετά, το καθεστώς Ταρακί, ανίκανο να ισχυροποιήσει την επιρροή του στον Αφγανικό πληθυσμό και προωθώντας σειρά από αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, αναγκάστηκε να καλέσει σοβιετική βοήθεια για να αντιμετωπίσει την αντιπολίτευση στις πόλεις και την αντίσταση στις επαρχίες. Η Αφγανο-Σοβιετική συνθήκη επέτρεψε την ισχυροποίηση της σοβιετικής παρουσίας και της ανάπτυξης μεγάλων κλιμακίων της KGB και ένοπλων μονάδων επιπέδου λόχου και τάγματος αρχικά, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Την Άνοιξη του 1979, το κλιμάκιο της KGB στην Καμπούλ ενημέρωσε για την επικείμενη πτώση του καθεστώτος Ταρακί. Με τις κρατικές υπηρεσίες να δυσλειτουργούν και με το μεγαλύτερο μέρος του στρατού να έχει λιποτακτήσει και να έχει ενωθεί με αντάρτες, η κατάσταση στο Αφγανιστάν φαινόταν μη αναστρέψιμη. Στις 14 Σεπτεμβρίου, ο πρόεδρος Ταρακί ανατράπηκε από τον πρωθυπουργό Χαφιτζουλά Αμίν, που αναγορεύτηκε ο ίδιος πρωθυπουργός και προέδρος του επαναστατικού συμβουλίου.
Η ανατροπή Ταρακί έθεσε σε κίνηση τα γρανάζια της σοβιετικής επέμβασης. Με μυστικότητα και ποντάροντας σε μηδενικές διεθνείς αντιδράσεις (η Κίνα δεν είχε δεσμούς με τη Μόσχα αλλά απείχε από τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν, ενώ οι σοβιετοαμερικανικές σχέσεις διήνυαν την καλύτερη περίοδό τους με εκατέρωθεν κινήσεις προσέγγισης και αμοιβαίου αφοπλισμού), η σοβιετική διοίκηση κίνησε λίγο μετά τις 19:00 της 27ης Δεκεμβρίου δύο τάγματα ειδικών επιχειρήσεων της KGB και της GRU (περίπου 600 άνδρες), με στολές του Αφγανικού στρατού κατά του προεδρικού μεγάρου και σημαντικών κυβερνητικών κτιρίων (υπουργεία Εσωτερικών, Αμύνης, Τηλεπικοινωνιών).
Η συνέχεια στο Military History
