Η Κίνα αποτελεί ένα νέο μέλος στη χωρεία των Μεγάλων Δυνάμεων και πασχίζει να αποκτήσει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια τέτοια θέση. Ένα από αυτά είναι και η ικανότητα να μάχεται και στον τομέα του Ηλεκτρονικού Πολέμου.
Το Αμερικανικό Ναυτικό χρησιμοποιεί στον ρόλο αυτό το EA-18G Growler. Tα Growler συγκροτούν μια μικρή αλλά θανάσιμη αγέλη μεταξύ του πολυπληθούς στόλου που έχουν σαν αποστολή να “τυφλώσουν” τα ηλεκτρονικά μέσα αεράμυνας του αντιπάλου, να εντοπίσουν τα εχθρικά ραντάρ και αντιαεροπορικές συστοιχίες και να τα καταστρέψουν με πυραύλους, ανοίγοντας τον δρόμο για τα μαχητικά και βομβαρδιστικά που θα επιχειρήσουν σε ένα πιο ασφαλές περιβάλλον.
Η αποστολή των Growler ονομάζεται “καταστολή εχθρικής αεράμυνας” (Suppression of Enemy Air Defenses – SEAD). To EA-18G προέρχεται από το μαχητικό F/A-18 Super Hornet και αποτελεί βελτιωμένη του έκδοση. Είναι πιο ευέλικτο, έχει σαφέστατα πολύ ισχυρό ηλεκτρονικό εξοπλισμό και μεταφέρει εξίσου βαρύ φορτίο οπλισμού ώστε να συμμετέχει μαζί με τα μαχητικά σε αποστολές βομβαρδισμού. Οι μεγαλύτερες ικανότητές του το κάνουν ιδανικό για να διασπά πρώτο τις εχθρικές άμυνες.
Οι Κινέζοι, τώρα, δεν είχαν ποτέ πρόβλημα να αντιγράφουν μια καλή ιδέα την οποία φρόντιζαν να προσαρμόσουν στις κινεζικές ανάγκες. Από ότι φαίνεται έχουν κάνει το ίδιο με το Growler στη μορφή του J-16D “Κόκκινος Αετός”. Το ίδιο το αεροσκάφος είναι αντιγραφή του διθέσιου ρωσικού Sukhoi Su-30MKK Flanker. Το αεροσκάφος έχει εξοπλιστεί με κινεζικά ηλεκτρονικά στα οποία περιλαμβάνεται και ραντάρ ενεργούς διάταξης φάσης (Active Electronically Scanned Array – AESA). Η Κίνα μπορεί να αντιμετωπίζει προβλήματα με την ανάπτυξη ικανών κινητήρων αλλά παράγει καλής απόδοσης ηλεκτρονικά, απόρροια πιθανώς της καλής απόδοσης της πολιτικής βιομηχανίας σε αυτόν τον τομέα.
Το J-16D (“D” για Diànzǐ, που σημαίνει “ηλεκτρονικό”) έκανε την πρώτη του πτήση στις 18 Δεκεμβρίου 2015 και λίγα είναι γνωστά για αυτό. Παρατηρώντας τις λίγες φωτογραφίες που υπάρχουν από αυτό βλέπουμε πως σε σχέση με την έκδοση μαχητικού κρούσης έχει χάσει το πυροβόλο των 30 mm και το σκοπευτικό υπέρυθρης ακτινοβολίας για χάρη περισσοτέρων ηλεκτρονικών συστημάτων και κεραιών. Αυτό δηλώνει την πρόθεση των επιτελών να μην εμπλέκεται το αεροσκάφος σε αερομαχίες. Επιπλέον κεραίες διακρίνονται στην άτρακτο του αεροσκάφους ενώ το ρύγχος έχει επανασχεδιαστεί φιλοξενώντας πιθανότατα ένα μεγαλύτερο ραντάρ AESA. Επιπλέον, το J-16D φαίνεται να φέρει επιπλέον ατρακτίδια ηλεκτρονικού πολέμου στα ακροπτερύγια, που μοιάζουν με τα αμερικανικά ALQ-218. Τα συστήματα αυτά εντοπίζουν και στοχοποιούν εχθρικές μονάδες ραντάρ ανιχνεύοντας την εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.
Πέρα από αυτά, το J-16D έχει ακόμα χώρο για να φέρει οπλισμό στη μορφή πυραύλων “αντι-ραντάρ” διαθέτοντας έξι τουλάχιστον θέσεις ακόμα και φέροντας αντρακτίδια ηλεκτρονικού πολέμου. Η Κίνα διαθέτει τρείς τουλάχιστον πυραύλους “αντι-ραντάρ”: τον CM-103 που μπορεί να χτυπήσει στόχους με ακρίβεια από αποστάσεις 100 χλμ. φέροντας κεφαλή 80 κιλών, μια αντιγραφή του ρωσικού Kh-31P -αποκαλείται YJ-91- με ελαφρά μεγαλύτερη ακτίνα και επιπλέον ικανότητες κατά πλοίων και τον LD-10 που προέρχεται από τον αντιαεροπορικό PL-12. Φυσικά, το J-16D μπορεί να μεταφέρει εναλλακτικά και το φορτίο που είναι πιστοποιημένο στα J-16 κρούσης.
Πέρα από το J-16D που είναι ένα νέο αεροσκάφος, η Κίνα μπορεί να υπολογίζει και σε 240 περίπου παλιότερα JH-7 “ιπτάμενη λεοπάρδαλη” που έχουν επίσης ικανότητες καταστολής αεράμυνας. Tα αεροσκάφη αυτά μπορούν να μεταφέρουν μέγιστο φορτίο 9 τόνων σε μεγάλες αποστάσεις περιλαμβανομένων και πυραύλων “αντι-ραντάρ” ενώ έχουν φωτογραφηθεί με ατρακτίδια ηλεκτρονικού πολέμου, αν και δεν φέρουν ανάλογες συσκευές ενσωματωμένες στην άτρακτό τους, όπως το “Κόκκινος Αετός”.
Στον τομέα του ηλεκτρονικού πολέμου, η Κίνα μπορεί να υπολογίζει και σε μερικές δεκάδες μεγαλύτερα μεταγωγικά Y-8GX και Y-9GX αλλά και στα HD-6 που με τη σειρά τους βασίζονται σε ένα παλιό σχέδιο βομβαρδιστικού, το H-6 που αποτελεί αντίγραφο των σοβιετικών Tupolev Tu-16.
Το ερώτημα λοιπόν δείχνει να είναι τί θα τα κάνει η Κίνα αυτά τα αεροσκάφη; Ποιόν εχθρό σκοπεύει να αντιπετωπίσει και αν μπορεί να σταθεί απέναντί του με αξιώσεις νίκης! Φυσικός εχθρός της Κίνας είναι η Ταϊβάν, που διαθέτει ένα πυκνό δίκτυο αντιαεροπορικού πολέμου και ραντάρ. Ένας άλλος στόχος -λιγότερο πιθανός- είναι η Ιαπωνία. Ο μεγάλος ανταγωνιστής όμως είναι το Αμερικανικό Ναυτικό. Αν η Κίνα θέλει να επεκταθεί θα πρέπει να συγκρουστεί με τα πολεμικά πλοία των ΗΠΑ που σημαίνει πως θα πρέπει να καταστείλει ένα πυκνό δίκτυο από ραντάρ Aegis και πυραύλους SM-2, SM-6 και Sea Sparrow. Αν προσθέσουμε σε αυτά και τα Aegis της Ιαπωνίας, της Ν. Κορέας και σύντομα και της Αυστραλίας, η απειλή δείχνει αρκετά μεγάλη.
Στο ερώτημα, αν κάτι τέτοιο είναι πιθανό, η απάντηση είναι πολύ δύσκολη ως αδύνατη, εφόσον δεν υπάρχουν ασφαλείς πληροφορίες για την ικανότητα και απόδοση αυτών των συστημάτων και όπλων. Οι περισσότεροι δείχνουν να συμφωνούν πως τα κινεζικά αεροσκάδη SEAD θα μπορούσαν να αποτελέσουν πηγή σοβαρής ανησυχίας τόσο ως προς την ποιότητά τους αλλά την ποσότητά τους, αφού ένας αριθμός JH-7 με βλήματα YJ-91 σε μια συντονισμένη επίθεση εναντίον των αμερικανικών πλοίων θα μπορούσε να προκαλέσει κορεσμό και να πετύχει πλήγματα ανοίγοντας τον δρόμο για τα πολυπληθή μαχητικά.
Ωστόσο, όλα δείχνουν πως το Πεκίνο δεν ενδιαφέρεται προς το παρόν για επιθετικούς πολέμους αλλά μάλλον για τη συμπλήρωση του οπλοστοστασίου του ώστε -ως άλλη γυναίκα του Καίσαρα- να φαίνεται εξίσου πλήρης Δύναμη με το να είναι. Η ύπαρξη ενός μαχητικού όπως το J-16D φανερώνει πως το Κινεζικό Ναυτικό έχει καταφύγει πάλι στη μέθοδο της αντιγραφής, με πρότυπο το καλύτερο: το Ναυτικό των ΗΠΑ.
Πηγή
