Η Τεχεράνη αποδεικνύει στην πράξη ότι παρότι απομονωμένη από τη Δύση και με τις συνέπειες από το μακροχόνιο εμπάργκο να έχουν επηρεάσει την οικονομία της, επενδύει σε λύσεις με χαμηλό κόστος αλλά σημαντικής αξίας για την άμυνά της.
Σε αυτή τη στρατηγική εντάσσεται και η δημιουργία μίας αεροπορικής βάσης, αποκλειστικά με εγχώριας κατασκευής μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Στόχος της κυβέρνησης του Ιράν είναι να ενισχύσει τις δυνατότητες των ενόπλων δυνάμεων της στους τομείς της συλλογής πληροφοριών, της επιτήρησης και παρακολούθησης περιοχών ενδιαφέροντος, καθώς και της κρούσης εχθρικών στόχων.
Στο οπλοστάσιο των ιρανικών δυνάμεων υπάρχουν πάνω από 12 διαφορετικά UAV με ποικίλες δυνατότητες και χαρακτηριστικά, με κάποια από αυτά – όπως το Shahed 149 – να έχουν εμβέλεια δράσης 2.000 χλμ. Εδώ πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι οι ιρανικές ένοπλες δυνάμεις έχουν αξιοποιήσει ιδιαιτέρως τα αμερικανικά και ισραηλινά UAV που έχουν πέσει στα χέρια τους, αντιγράφοντας στο μέτρο του δυνατού, τη σχεδίαση και μέρος της τεχνολογίας τους.
Η απόδοση των ιρανικών σχεδιάσεων φαίνεται στα “καμικάζι” Shahed-136, τα οποία χρησιμοποιούνται κατά κόρον για βομβαρδισμούς ουκρανικών πόλεων και θέσων του ουκρανικού Στρατού από τους Ρώσους.
