Η Πολεμική Αεροπορία βρίσκεται σε διαρκείς συζητήσεις για τη σημαντική βελτίωση των μαχητικών αεροσκαφών F-16V, με την εισαγωγή ενός νέου συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου. Η ανάγκη αυτή έχει γίνει πιο επιτακτική από ποτέ, καθώς η αντιπαράθεση με την Τουρκία στον αέρα απαιτεί όχι μόνο ικανά μαχητικά με ραντάρ AESA και εξελιγμένους πυραύλους αέρος-αέρος (και εδώ αναμένουμε προμήθεια), αλλά και την ικανότητα κορυφαίας αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικής “επίθεσης”. Ειδικά όταν η άλλη πλευρά συνεχώς εξελίσσει το σύστημα αεράμυνας της.
Τα F-16V της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, αποτελούν την αναβαθμισμένη έκδοση των F-16C/D, με σημαντικές βελτιώσεις στον τομέα της μαχητικής ικανότητας μέσω του ραντάρ SABR APG-83 AESA και του αντίστοιχα προηγμένου υπολογιστή. Και αυτή τη στιγμή, η αναζήτηση για σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου έχει οδηγήσει την Πολεμική Αεροπορία σε ενδελεχή εξέταση των 3 διαθέσιμων, του IVEWS της Northrop Grumman, του Viper Shield της L3Harris και του Storm EW της BAΕ Systems.
Μια από τις κινήσεις που έκανε πριν το καλοκαίρι η Πολεμική Αεροπορία ήταν η αποστολή ενός Letter of Request for Price and Availability (LoR for P&A) στην Αμερικανική Αεροπορία και για τα τρία, ενώ ακολούθησε νέα επιστολή ειδικά για το IVEWS της Northrop Grumman. Αυτό έχει ήδη επιλεγεί από την Τουρκία για τα δικά της F-16V, αλλά δεν έχει συμβολαιοποιηθεί από την Αμερικανική Αεροπορία όπως ισχυρίζονται κάποιοι (η τελευταία το δοκιμάζει). Η αναμονή της απάντησης σε αυτή την πρόταση συνοδεύεται από την εξέταση των εναλλακτικών προτάσεων, καθώς το κόστος και η συμβατότητα είναι κρίσιμοι παράγοντες για την ελληνική πλευρά.
Έτσι η L3Harris Technologies προσφέρει το δικό της, Viper Shield, το οποίο έχει σχεδιαστεί ειδικά για τα F-16 Viper και έχει περάσει από εκτενείς πτητικές δοκιμές. Το Viper Shield ενσωματώνεται είτε εσωτερικά στο αεροσκάφος είτε εξωτερικά ως ατρακτίδιο, παρέχοντας ευελιξία στην εγκατάσταση και αναβάθμιση, κάτι που είναι πλεονέκτημα για την Πολεμική Αεροπορία που επιδιώκει οικονομικές και λειτουργικές λύσεις.
Από την άλλη, η BAΕ Systems έχει “ρίξει” στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το σύστημα Storm EW, το οποίο προέρχεται από την τεχνολογία των αντίστοιχων συστημάτων του F-35 και του F-15EX, προσφέροντας κορυφαία επίγνωση της τακτικής κατάστασης σε 360 μοίρες και ικανότητα πλήρους φάσματος παρεμβολών σε κάθε είδους γνωστής απειλής. Η πιο πρόσφατη πρόταση της BAΕ Systems για μείωση του κόστους περιλαμβάνει και αυτή τοποθέτηση του συστήματος σε ατρακτίδιο.
Το κόστος, όπως αναφέρθηκε, αποτελεί έναν από τους βασικούς παράγοντες στην απόφαση της Πολεμικής Αεροπορίας. Κι αυτό, ενώ η πρώτη εκτίμηση για εγκατάσταση συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου και στα 83 αεροσκάφη F-16V, κυμαινόταν ανάμεσα στα 1,4 με 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια, ένα ποσό απαράδεκτα υψηλό.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Εξωφρενικό το κόστος για νέο σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου των ελληνικών F-16V!
Ως αποτέλεσμα, υπήρξαν προτάσεις για περιορισμό του αριθμού των συστημάτων που θα αγοραστούν, με το σκεπτικό ότι ανάλογα την αποστολή θα μεταφέρονται από αεροσκάφος σε αεροσκάφος οι εσωτερικές μονάδες του συστήματος, οι LRU (Line Replaceable Units). Αυτή η προσέγγιση θα μείωνε το κόστος ενώ θα διατηρούσε μια ικανοποιητική δυνατότητα ηλεκτρονικού πολέμου, αν και η μετακίνηση LRU από το ένα αεροσκάφος σε άλλο, είναι κάτι που δεν γίνεται έτσι “απλά”.
Εδώ η πρόταση της BAΕ Systems για χρήση ατρακτιδίων έχει βαρύτητα σε αυτό το πλαίσιο εξοικονόμησης, καθώς θα μειώσει το κόστος πιστοποίησης στο αεροσκάφος, ενώ τα ατρακτίδια μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναλλακτικά σε διάφορα αεροσκάφη. Αυτό δίνει στην Πολεμική Αεροπορία την ευκαιρία να αποκτήσει δυνατότητα προηγμένου συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου για τα F-16V, χωρίς να χρειαστεί να εξοπλίσει όλα τα αεροσκάφη της με το σύστημα, παρέχοντας έναν λογικό συνδυασμό κόστους και αποτελεσματικότητας. Το μειονέκτημα βέβαια είναι πως έτσι δεσμεύεται ένας πυλώνας μεταφοράς φορτίου για το ατρακτίδιο ηλεκτρονικού πολέμου.
Γενικότερα η κρίσιμη επιλογή του κατάλληλου συστήματος από την ΠΑ, απαιτεί λεπτό “ζύγισμα” των διαθέσιμων πόρων, των στρατηγικών αναγκών και των τεχνολογικών δυνατοτήτων. Η Πολεμική Αεροπορία για παράδειγμα θα πρέπει να λάβει υπόψη της όχι μόνο την άμεση απόδοση και το κόστος αγοράς, αλλά και το κόστος συντήρησης, την ευελιξία σε μελλοντικές αναβαθμίσεις, και την συμβατότητα με υπάρχοντες και μελλοντικούς τύπους αεροσκαφών της. Επίσης, στην περίπτωση του συστήματος της Northrop Grumman, θα πρέπει να αποφασίσει αν θα δεχτεί να έχει το ίδιο σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου με την Τουρκία, με την τελευταία να πληρώνεται κιόλας από την Ελλάδα για τα έξοδα πιστοποίησης στο F-16. Ενώ πιθανά η Τουρκία θα διαθέτει και τον πηγαίο κώδικα του συστήματος με ότι αυτό συνεπάγεται.
