“Να ζει κανείς ή να μη ζει; Ιδού η απορία”, αναφέρει ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ σε έναν από τους μονόλογους του έργου του “Η Τραγική Ιστορία του Άμλετ, Πρίγκιπα της Δανιμαρκίας”. O Άμλετ ξεκίνα με αυτά τα λόγια τον μονόλογό του, σκεπτόμενος την αδικία της ζωής, αλλά και των εναλλακτικών που μπορεί να είναι καλύτερες, ή μπορεί και όχι.
Τι σχέση έχει ο Σαίξπηρ με την Τουρκία και τα μαχητικά αεροσκάφη Σουχόι; Είναι απλό. Η Τουρκία, ως γνωστόν, έχει εκδιωχθεί (ελέω CAATSA) από το πρόγραμμα αεροσκαφών 5ης γενιάς F-35, από τα οποία σχεδίαζε να αποκτήσει 100. Οι γείτονες νιώθουν “αδικημένοι” και αυτή τη στιγμή κρατούν ένα κρανίο στο χέρι τους, αναλογιζόμενοι τους προβληματισμούς του Άμλετ. Πως θα κρατήσουν μάχιμη την Πολεμική τους Αεροπορία; (THK) Τι εναλλακτικές έχουν; Θα είναι καλύτερη η εναλλακτική να αγοράσουν ρωσικής κατασκευής αεροσκάφη, πχ Su-35, ή όχι;
Η Άγκυρα, βλέποντας ότι η ισορροπία στο Αιγαίο ανατρέπεται εις βάρος της, αναζητά εναγωνίως λύσεις. Πρόσφατα, αιτήθηκε την αγορά αεροσκαφών F-16 Viper από τις ΗΠΑ, αλλά το πιθανότερο είναι πάλι να πέσει στον “τοίχο” της νομοθεσίας CAATSA.
Το υπό εγχώρια ανάπτυξη μαχητικό “νέας” γενιάς TF-X, αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός (πάλι επικαλούμαστε τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ) για πολλούς και διαφόρους λόγους που έχουμε αναλύσει εκτενώς στο παρελθόν.
Κυκλοφόρησαν επίσης σενάρια για την απόκτηση μεταχειρισμένων, ή υπό απόσυρση αεροσκαφών και συγκεκριμένα, Eurofighter από τη Μεγάλη Βρετανία και F-16 από τη Δανία.
Τουρκία: Τι θα σήμαινε τυχόν απόκτηση των υπό απόσυρση βρετανικών Typhoon;
Νέο σενάριο: Η Τουρκία ενδιαφέρεται να αγοράσει μεταχειρισμένα F-16 από την Δανία
Φαρσοκωμωδία
Τα ανωτέρω σενάρια ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας και δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη συνέχιση της φαρσοκωμωδίας, για την ενίσχυση της THK. Επί της ουσίας όμως, η μόνη επιλογή της Τουρκίας, για άμεση παράδοση νέων μαχητικών αεροσκαφών, είναι η Ρωσία. Δε θα τη λέγαμε όμως ρεαλιστική επιλογή.
Αν και οι δυο πλευρές (Τουρκία και Ρωσία), έχουν διακηρύξει στο παρελθόν, πως μια τέτοια αγορά εξετάζεται, η μεν πρώτη θέλει να “μπει στο μάτι της Δύσης”, η δε δεύτερη, να καταφέρει να μοσχοπουλήσει αεροσκάφη σε μια ΝΑΤΟϊκή χώρα, δημιουργώντας τις ανάλογες ρήξεις, όπως με τους S-400.
Όταν όμως “σφίξουν τα γάλατα”, ενδέχεται η Άγκυρα να εξετάσει την πιθανότητα απόκτησης ρωσικών αεροσκαφών, για να μη μείνει ουραγός στην ευρύτερη περιοχή, από άποψη στρατιωτικής ισχύος.
Αλλά ακόμη και αν αγοράσει Σουχόι, θα πρέπει να προβεί σε ριζική αναδιάρθρωση των υποδομών και της φιλοσοφίας της, που είναι σχεδιασμένα πάνω στα πρότυπα του ΝΑΤΟ. Άλλο πρόβλημα είναι τα όπλα που διαθέτει η THK, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο από δυτικά αεροσκάφη. Άλλο ζήτημα είναι η διασύνδεσή τους με το υπόλοιπο σύστημα αεράμυνας, κάτι που πρακτικά είναι σχεδόν αδύνατο. Όποτε, απαιτείται ανακαίνιση εκ βάθρων για την αξιοποίηση ρωσικών αεροσκαφών, τα οποία, συν τοις άλλοις, χρειάζονται αλλαγή κινητήρα, περίπου στο μισό, ή και λιγότερο διάστημα απ’ ότι για παράδειγμα ένα F-16.
Η περίπτωση της Τουρκίας, με τη χώρα να ισορροπεί μεταξύ Ανατολής και Δύσης έχει κουράσει τους Δυτικούς. Ο Ερντογάν θα πρέπει να διαλέξει μεταξύ των δυο, καθώς η ανοχή της Δύσης να τον βλέπει να πατάει επί δυο βαρκών έχει τελειώσει. Το Ιντσιρλίκ δεν έχει πια ιδιαίτερη επιχειρησιακή αξία, από τη στιγμή που οι ΗΠΑ έχουν βάσεις σε Ιράκ, Σαουδική Αραβία και ΗΑΕ. Αν η Τουρκία διαλέξει Δύση, σημαίνει ότι αγοράζει όλο το “πακέτο”, F-35, Patriot, NATO, και ο Ερντογάν θυσιάζεται τελετουργικά στα πόδια των Αμερικανών, με ότι αυτό σημαίνει για τη λαϊκιστική ρητορική του και το πολιτικό του μέλλον. Αν διαλέξει Ανατολή, τότε πάει σε S-400, Su-35 και ένα τουρκοποιημένο Su-57 που θα το λέει TF-X ή Su-57TR, και η Δύση θα του δώσει το παρατσούκλι “Erdoganski”…
