Το αεροδρόμιο του Ελληνικού, το Χασάνι όπως το ήξεραν οι παλαιότεροι, έχει πάψει χρόνια τώρα να είναι αεροδρόμιο. Όμως από εδώ οι επαναπατρισθείσες ελληνικές Μοίρες Δίωξης πέταξαν πολεμικές αποστολές χτυπώντας μαζί με την RAF τις γερμανικές φρουρές που παρέμεναν ακόμη στην Μήλο, την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα.
Το βίντεο-ντοκουμέντο που ακολουθεί μπορεί να μην έχει ήχο αλλά αυτό δεν το κάνει λιγότερο σημαντικό. Στα πλάνα «πρωταγωνιστούν» ελληνικά Spitfires Mk.Vb/c των Μοιρών 335 και 336 που έλαβαν μέρος στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Νοεμβρίου του ’44 –οι Γερμανοί είχαν εγκαταλείψει την Αθήνα τον Οκτώβριο όμως ο πόλεμος συνεχιζόταν. Το βεβαιώνουν οι ζημιές στα αεροπλάνα από τα γερμανικά αντιαεροπορικά…
Οι «Μοίρες της Ερήμου» όπως αποκαλούνται οι δύο ελληνικές Μοίρες Διώξεως που συγκροτήθηκαν στην Μέση Ανατολή υπό τον επιχειρησιακό έλεγχο της RAF, πολέμησαν υπό αντίξοες συνθήκες έχοντας ως «σπίτι» τους πεδία προσγειώσεως που δε ήταν παρά στίγματα στον χάρτη. Όμως τον Νοέμβριο του 1944, μετά από μια σειρά μετασταθμεύσεων που πήγε τους Έλληνες αεροπόρους μέχρι την Ιταλία, τα Spitfires και τα ελαφρά βομβαρδιστικά Baltimores της 13ης ΜΕΒ βρέθηκαν επιτέλους για πρώτη φορά στην Πατρίδα.
Το βίντεο καταγράφει επίσης τις αποστολές αρωγής προς τον αποκλεισμένο πληθυσμό από αεροσκάφη της Παράκτιας Διοίκησης της RAF. Εξορμώντας από το Χασάνι, βομβαρδιστικά Wellington GR Mk.XIII του 221 Sqn έριχναν από χαμηλό ύψος δέματα με εφόδια και ιματισμό μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση και να αποκατασταθεί ένας τουλάχιστον υποτυπώδης εφοδιασμός.
Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη ήταν εφοδιασμένα με ραντάρ ανθυποβρυχιακής έρευνας ASV Mark II όπως μαρτυρούν οι χαρακτηριστικές κεραίες στην άτρακτο. Ωστόσο, ελλείψει στόχων, από ανθυποβρυχιακά έγιναν για λίγο «βομβαρδιστικά» εφοδίων, εφημερίδων και άλλων ειδών, τόσο στην νησιωτική Ελλάδα όσο και σε χωριά της Μακεδονίας που ήταν αποκλεισμένα από τα χιόνια ή εξαιτίας των κατεστραμμένων από τον πόλεμο υποδομών.
Εβδομήντα χρόνια αργότερα το αεροδρόμιο του Ελληνικού έπεφτε θύμα σκοπιμοτήτων και έγινε «θυσία» στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Η «ανάπτυξη» που υποτίθεται ότι θα ακολουθούσε παραμένει για πολλούς ένα θέμα που σηκώνει πολλή συζήτηση.
Αυτό που δεν χωρά συζήτηση είναι ότι θα μπορούσε να υπάρχει στο παλιό αεροδρόμιο της Αθήνας μια πλάκα που να θυμίζει ότι από εδώ Έλληνες αεροπόροι πέταξαν για να ελευθερώσουν μέρη της Πατρίδας που παρέμεναν σκλαβωμένα. Δεν είναι τόσο δύσκολο. Είναι χρέος.
Αλέξανδρος Θεολόγου
Πρώτη δημοσίευση 14/12/2018