Η Γερμανία… «ζαχαρώνει» έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του OHE

Ο κόσμος δείχνει γεωπολιτικά όλο και πιο ρευστός και οι αλλαγές που συντελούνται για κάποιους είναι κέρδος, για άλλους απώλειες και για ορισμένους… ευκαιρία. Η Γερμανία θα ήθελε πολύ μια θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το πιο ισχυρό όργανο του διεθνούς οργανισμού και το μόνο που έχει την εξουσία να λαμβάνει αποφάσεις δεσμευτικές για τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ ή να εξουσιοδοτεί την ανάληψη στρατιωτικής δράσης.

Στο Συμβούλιο Ασφαλείας η Γερμανία θα μετείχε ως μη μόνιμο μέλος, όπως πολλές χώρες. Ωστόσο, μπορεί να μην το λέει ευθέως αλλά η κορωνίδα στην μετά την ένωση των δύο Γερμανιών πολιτική θα είναι αναμφίβολα μια μόνιμη έδρα–σενάριο που έχει τουλάχιστον δύο προβλήματα: την Γαλλία και οπωσδήποτε την Ρωσία. Ακόμη και ως μη μόνιμο μέλος όμως, η Γερμανία έχει δικά της, επιχειρησιακής φύσεως, προβλήματα.

Σύμφωνα με σχετική έκθεση του γερμανικού υπουργείου Άμυνας, η πλειονότητα των οπλικών συστημάτων της Bundeswehr μαστίζεται από ιδιαίτερα χαμηλές διαθεσιμότητες. Με απλά λόγια, πολλά μέσα δεν είναι διαθέσιμα για ασκήσεις, πολλώ δε μάλλον για ανάπτυξη δυνάμεων στο εξωτερικό, στο πλαίσιο πολυεθνικής επιχείρησης.
Τα στοιχεία της πρόσφατης Έκθεσης Επιχειρησιακής Ετοιμότητας Κυρίων Οπλικών Συστημάτων της Bundeswehr που παρουσιάσθηκαν ενώπιον της Κάτω Βουλής του γερμανικού Κοινοβουλίου είναι αποκαλυπτικά. Λιγότερο του 1/3 των γερμανικών στρατιωτικών assets είναι επιχειρησιακά, αναφέρει η έκθεση, με τον αρμόδιο Επίτροπο αμυντικών υποθέσεων της Bundestag, Χανς-Πέτερ Μπάρτελς, να παραπονείται για «τεράστιες τρύπες σε προσωπικό και εξοπλισμό» σε άλλη έκθεση που δημοσιοποιήθηκε τον Φεβρουάριο.

Βάσει της ανωτέρω έκθεσης, τα γερμανικά μέσα που μπορούν να αναλάβουν άμεσα επιχειρήσεις έχουν ως ακολούθως:
Μαχητικά Eurofighter: 39 από 128
Μαχητικά Tornado: 26 από 93
Βαριά μεταφορικά ελικόπτερα CH-53G: 16 από 72
Μεταφορικά ελικόπτερα NH-90: 13 από 58
Επιθετικά ελικόπτερα Tiger: 12 από 62
Μεταφορικά αεροσκάφη Α400Μ: 3 από 15
Άρματα μάχης Leopard 2: 105 από 224
Φρεγάτες: 5 από 13
Υποβρύχια: κανένα εκ συνόλου 6 σκαφών

Το μεγαλύτερο πρόβλημα εκτός από το Ναυτικό αντιμετωπίζει η Luftwaffe καθώς μετά το πρόσφατο σκάνδαλο του εντοπισμού βιοντήζελ στις δεξαμενές αεροσκαφών Tornado, η εκπαίδευση νέων πληρωμάτων στον τύπο παρουσιάζει ήδη καθυστέρηση τριών μηνών. Σαν να μην έφθαναν αυτά, έγγραφο που φέρεται να διέρρευσε από το γερμανικό υπουργείο Άμυνας επισημαίνει ότι λόγω της έλλειψης αρμάτων μάχης διακυβεύεται η επικείμενη ανάληψη διοίκησης της πολυεθνικής δύναμης Very High Readiness Joint Task Force του ΝΑΤΟ από την Γερμανία.
Βεβαίως, εκτός του στρατιωτικού υλικού υπάρχει και η πολιτική. Τα προβλήματα σχετικά με την επιχειρησιακή διαθεσιμότητα μέσων της Bundeswehr μπορούν να αντιμετωπισθούν, ωστόσο το δύσκολο είναι πώς η Γερμανία θα ξεπεράσει το εμπόδιο τής ιστορίας της για να πραγματώσει τους πιο ενδόμυχους πόθους της πολιτικής της ηγεσίας. Διότι δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι η Γερμανία έχει ήδη αρκετή δύναμη και σίγουρα δεν χρειάζεται περισσότερη.

First they’ll take Manhattan…
Η πολιτική πολύ συχνά είναι ένα παιχνίδι συγκυριών. Και η μεθοδικότητα την οποία έχει επιδείξει το Βερολίνο στην επίτευξη των στόχων του, εκμεταλλευόμενο τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται, είναι παραδειγματική. Η –πρόσκαιρη– υπαναχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας από τον πρωταγωνιστικό ρόλο που διαδραμάτιζαν στην διεθνή σκηνή είναι μια μοναδική ευκαιρία από μόνη της.
Είναι ενδεικτικό ότι στην Γερμανία επίσημα χείλη έχουν αφήσει σαφείς αιχμές κατά της απροθυμίας ή και αδυναμίας των ΗΠΑ να διατηρήσουν τον ηγετικό τους ρόλο. Κανείς δεν τολμά να πει ξεκάθαρα ποιος δύναται να καλύψει το «κενό ηγεσίας». Μπορούμε όμως να μαντέψουμε. Και αυτό είναι που προβληματίζει αρκετούς.
Σε ομιλία του νωρίτερα φέτος στο Ίδρυμα Körber στο Βερολίνο, ο υπηρεσιακός τότε υπουργός Εξωτερικών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, υποστήριξε πως μετά από επτά δεκαετίες συγκρατημένης εξωτερικής πολιτικής ήλθε η ώρα η Γερμανία να επιστρέψει σε μια ανεξάρτητη εξωτερική και στρατιωτική πολιτική –υποστηριζόμενη από μια στρατιωτικοποιημένη Ευρωπαϊκή Ένωση υπό γερμανική ηγεσία. «Τώρα συνειδητοποιούμε ότι ακόμη και με την χώρα μας σε οικονομική ευημερία, δεν υπάρχει πλέον για μας άνετη θέση στο περιθώριο της διεθνούς πολιτικής. Ούτε για εμάς τους Γερμανούς, ούτε για εμάς τους Ευρωπαίους» είχε πει χαρακτηριστικά.
Αν οι ΗΠΑ δεν μπορούν πλέον να εκπληρώσουν έναν διεθνή ηγετικό ρόλο, μήπως θα μπορούσε η Γερμανία; Αυτό ενδεχομένως είναι το πιο άγριο όνειρο, θαμμένο βαθιά (;) στο γερμανικό υποσυνείδητο. Και χρειάζεται μόνο καλά στενευμένες και προσεκτικές κινήσεις, την κατάλληλη στιγμή.

Υποτίθεται ότι η νέα επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ στην Ουάσιγκτον εστιάστηκε στο να πεισθεί ο Πρόεδρος Τραμπ να μην αποσυρθούν οι ΗΠΑ από την συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν. Ίσως όμως ήταν και μια καλή ευκαιρία για την Καγκελάριο να βολιδοσκοπήσει γενικότερα τις προθέσεις του ευμετάβλητου Αμερικανού Προέδρου για το μέλλον.
Προφανώς μια γερμανική πρωτοκαθεδρία δια της στρατιωτικής ισχύος είναι για διάφορους λόγους ανεδαφική, με προεξέχοντα το βεβαρυμμένο ιστορικό της χώρας σε δύο –και στους δύο– Παγκοσμίους Πολέμους. Από την άλλη, η ενίσχυση της επιρροής της στον ΟΗΕ θα προσέφερε μια εναλλακτική, αντίστοιχη της οικονομικής ισχύος που χρησιμοποιεί πολιτικά το Βερολίνο σήμερα. Άλλωστε στην τέταρτη θητεία της, η Καγκελάριος Μέρκελ θα ήθελε να αφήσει για την προσωπική της υστεροφημία την Γερμανία ακόμη πιο ισχυρή. Το θέμα είναι αν θα της επιτραπεί.
 
Αλέξανδρος Θεολόγου