Να τερματιστούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, προτείνει ο Μάρκους Φέρμπερ (Markus Ferber), γερμανός ευρωβουλευτής από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και πρόεδρος του ιδρύματος Hanns Seidel σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και καλεί τη Γερμανία να λάβει θέση επί του θέματος.
Τονίζει χαρακτηριστικά πως η Τουρκία “έχει μετακινηθεί από το ρόλο του αξιόπιστου εταίρου, σε αυτόν του ανταγωνιστή της ΕΕ σε πολλούς τομείς” και επισημαίνει πως ο τερματισμός των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, που είναι άλλωστε “αδρανείς εδώ και πολύ καιρό”, ίσως “μπορέσει να επαναφέρει τη σχέση και να αναπροσαρμόσει τις προσδοκίες και των δύο πλευρών, ώστε να μπορέσουμε να επιστρέψουμε σε μια πιο ρεαλιστική σχέση”.
Τέλος, αναφορικά με το προσφυγικό/μεταναστευτικό τονίζει πως η Ελλάδα “έκανε πολύ καλή δουλειά” για την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων “παρά τις δύσκολες συνθήκες”, ενώ υπενθυμίζει πως “οι μεταναστευτικές ροές δεν θα εξαφανιστούν, αν δεν λύσουμε το υποκείμενο πρόβλημα, το οποίο είναι η πολιτική αστάθεια στην άμεση γεωγραφική μας γειτονιά”.
Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης του ευρωβουλευτή και προέδρου του ιδρύματος Hanns Seidel Μάρκους Φέρμπερ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στη δημοσιογράφο Νεκταρία Σταμούλη.
Στα τελευταία Συμβούλια της ΕΕ, καθώς και στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής τον Ιούνιο, η Τουρκία ήταν μεταξύ των κύριων θεμάτων που συζητήθηκαν. Τι πιστεύετε για τη στάση της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία και ποιος είναι ο ρόλος που πρέπει να διαδραματίσει η Γερμανία;
ΑΠ: Με την πάροδο των ετών, η Τουρκία έχει πάρει μια ολοένα και πιο επιθετική στάση σε πολλά θέματα, κάτι που είναι ιδιαίτερα απογοητευτικό. Έχει μετακινηθεί από το ρόλο του αξιόπιστου εταίρου σε αυτόν του ανταγωνιστή της ΕΕ σε πολλούς τομείς. Σύμφωνα με την εμπειρία μου, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με την Τουρκία ότι το είδος της επιθετικότητας που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ένα λογικό πρώτο βήμα θα ήταν να τερματιστούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, οι οποίες είναι αδρανείς εδώ και πολύ καιρό. Ίσως μια τέτοια κίνηση μπορέσει να επαναφέρει τη σχέση και να αναπροσαρμόσει τις προσδοκίες και των δύο πλευρών, ώστε να μπορέσουμε να επιστρέψουμε σε μια πιο ρεαλιστική σχέση. Αναμφισβήτητα, ως το μεγαλύτερο κράτος μέλος, η Γερμανία πρέπει να λάβει θέση επί του θέματος.
Πιστεύετε ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει καλή δουλειά στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών; Πιστεύετε ότι θα υπάρξει νέα πίεση;
ΑΠ: Η Ελλάδα είναι σαφώς στην πρώτη γραμμή για την προστασία των συνόρων μας και έκανε πολύ καλή δουλειά, παρά τις δύσκολες συνθήκες. Δυστυχώς, οι μεταναστευτικές ροές δεν θα εξαφανιστούν αν δεν λύσουμε το υποκείμενο πρόβλημα, το οποίο είναι η πολιτική αστάθεια στην άμεση γεωγραφική μας γειτονιά. Εάν οι άνθρωποι δεν αισθάνονται ασφαλείς στις χώρες καταγωγής τους και δεν έχουν οικονομική προοπτική, θα είναι πολύ δύσκολο να σταματήσει αυτό το είδος της μετανάστευσης.
Ποιο είναι το διακύβευμα στις επικείμενες γερμανικές εκλογές; Ποιος είναι ο ρόλος της Γερμανίας στην ΕΕ κατά την περίοδο μετά την πανδημία;
ΑΠ: Οι επικείμενες εκλογές στη Γερμανία είναι κρίσιμες, καθώς θα καθορίσουν την πορεία της Γερμανίας για την εποχή μετά την ‘Ανγκελα Μέρκελ. Ενώ όλα τα μεγάλα πολιτικά κόμματα που θα έχουν την ευκαιρία να κυβερνήσουν είναι γενικά φιλοευρωπαϊκά, οι λεπτομέρειες έχουν σημασία. Θα ήθελα η Γερμανία να είναι το κέντρο πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας στην Ευρώπη. Αυτό θα ήταν επίσης προς το συμφέρον της ΕΕ. Για να επιτευχθεί αυτό, η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να καθοδηγείται από τα CDU και CSU.
ΕΡ: Το Ίδρυμα Hanns Seidel έχει εκδώσει εκθέσεις σχετικά με τη γεωπολιτική της πανδημίας. Πώς επηρέασε ο κορονοϊός τις διεθνείς σχέσεις και την παγκόσμια ισορροπία ισχύος;
ΑΠ: Πρώτα απ όλα, η πανδημία άλλαξε τον τρόπο διεξαγωγής των διεθνών σχέσεων και η διπλωματία παρεμποδίστηκε σοβαρά από το ότι δεν ήμασταν σε θέση να συναντηθούμε αυτοπροσώπως. Μέχρι στιγμής, δεν έχουμε δει μια σαφή μετατόπιση στην παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων, αλλά οι μακροπρόθεσμες πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις δεν έχουν ακόμη υλοποιηθεί. Πολλές χώρες θα βγουν από την πανδημία φορτωμένες με χρέος που θα περιορίσει την ανάπτυξη και τους πόρους, θα αυξήσει τις ανισότητες και θα μπορούσε να οδηγήσει σε κοινωνική αναταραχή, κάτι που έχει ήδη προειδοποιήσει το ΔΝΤ.
Αυτό θα μπορούσε επίσης να περιορίσει την ικανότητα των δυτικών κυβερνήσεων, που θα είναι αντιμέτωπες με αυξανόμενα εσωτερικά προβλήματα, να ανταποκριθούν στις παγκόσμιες προκλήσεις και να υπερασπιστούν τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη αστάθεια. Με τη σύγκρουση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και τις συγκρούσεις στα σύνορα Κίνας-Ινδίας, είδαμε πώς ορισμένα κράτη μπορεί να αισθάνονται ενδυναμωμένα από την επιθετική τους συμπεριφορά.
Ωστόσο, δεν πρέπει να υποθέσουμε ότι οτιδήποτε συνέβη κατά τη διάρκεια της πανδημίας και είχε επιπτώσεις στη διεθνή τάξη, οφείλεται σε αυτήν. Η πανδημία κυρίως επιτάχυνε τις τάσεις στις διεθνείς σχέσεις που είχαν ήδη ξεκινήσει στο παρελθόν, όπως η αντιληπτή αποτυχία πολυμερών θεσμών και συμμαχιών, η ανισότητα μεταξύ αναπτυσσόμενων και βιομηχανικών χωρών και ο αυξανόμενος εθνικισμός. Ο κόσμος παραμένει σε συνεχή κίνηση και βρισκόμαστε στη μετάβαση από τη «μονοπολική στιγμή» σε μια νέα παγκόσμια τάξη, όπου οι «κανόνες του παιχνιδιού» συνεχίζουν να αναδύονται. Έτσι, ενώ η πανδημία δεν έχει αλλάξει την παγκόσμια ισορροπία ισχύος, μπορεί να συνέβαλε στη διαμόρφωση αυτών των νέων κανόνων.
