Παραβιάζουμε ανοιχτές θύρες όταν συζητάμε για τα γαλλικά οπλικά συστήματα που έχουν αγοραστεί από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και προσπαθούμε να αποδείξουμε την αξία τους στην αμυντική μας προσπάθεια. Πριν από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα είχε μια ειδική αμυντική σχέση με την Γαλλία. Μια σχέση τόσο παλιά όσο η ελληνική επανάσταση, η θυσία Γάλλων φιλελλήνων για την Ελλάδα, και την Ναυμαχία του Ναυαρίνου, την καθοριστική μάχη που έσωσε το νεόκοπο ελληνικό κράτος και εδραίωσε τον αγώνα των Ελλήνων.
Φυσικά η Ελλάδα ήταν πάντα με την πλευρά της Γαλλίας σε όλες τις μετέπειτα πολεμικές συρράξεις, αλλά σε κάθε περίπτωση τις δυο χώρες ενώνουν πολιτικοί, πολιτιστικοί, οικονομικοί αλλά και συναισθηματικοί δεσμοί. Μετά τον Β´ ΠΠ, η Ελλάδα, στενά δεμένη στο αμερικανικό άρμα εξοπλίστηκε αποκλειστικά με αμερικανικά όπλα, κυρίως από παραχώρηση και την περίφημη αμερικανική βοήθεια.
Bloch MB.151: το άγνωστο καταδιωκτικό της Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας (εικόνες-βίντεο)
Φυσικά οι Γάλλοι ανέπτυξαν μια εξαιρετική πολεμική βιομηχανία μετά τον πόλεμο, με όπλα τα οποία διακρίθηκαν στους περιφερειακούς πολέμους που ακολούθησαν την ταραγμένη εποχή μετά τον 2ο ΠΠ. Ειδικά τα φοβερά και τρομερά Mirage III απέκτησαν φήμη μεγαλύτερη των ικανοτήτων τους κατά πολλούς, αλλά σίγουρα πολλά κράτη οφείλουν την επιβίωσή τους σε αυτά, ή έστω την επικράτησή τους σε καθοριστικές συρράξεις.
Λογικό ήταν η Ελλάδα να ενδιαφερθεί για γαλλικά όπλα, μόλις η χώρα απέκτησε την δυνατότητα να αγοράζει νέα, σύγχρονα οπλικά συστήματα. Έτσι, πρώτα επί Στρατιωτικής Χούντας έγιναν αρχικές αγορές από Γαλλία. Άρματα μάχης ΑΜΧ-30, ΤΟΜΑ ΑΜΧ-10, πυραυλάκατοι Combatante, πύραυλοι κατά πλοίων Exocet ΜΜ-38. Όλα αυτά ήταν στοχευμένες κινήσεις που έδωσαν την απαραίτητη ποιοτική υπεροχή στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Η εισβολή στην Κύπρο και οι ταραγμένοι καιροί που ακολούθησαν απέδειξαν πως χρειαζόμασταν περισσότερη ενίσχυση σε σύγχρονα οπλικά συστήματά. Η πρώτη μεταπολιτευτική κυβέρνηση υποχρεωτικά έψαξε για άμεση ενίσχυση των ΕΔ, με ότι καλύτερο μπορούσε να βρει. Ένας Αττίλας 3 παραμόνευε στην γωνία, και πλέον είχε διαπιστωθεί πως το Αιγαίο κινδύνευε. Τότε η Γαλλία ήταν που έδωσε 40 μαχητικά Mirage F-1CG, από παραγγελία της Armeé De L’Air στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, με συνοπτικές διαδικασίες (αγοράστηκαν στην γραμμή παραγωγής).
Η διαδικασία ήταν τόσο γρήγορη που δυστυχώς «ξηλώθηκαν» κάπως άγαρμπα πολύ σημαντικά συστήματα πάνω από τα αεροσκάφη (ECM), δεν παραγγέλθηκαν με Matra Magic R550/530, αλλά και πάλι η προμήθειά τους ήταν καθοριστική για τα χρόνια που ακολούθησαν. Τα επόμενα χρόνια τα τουρκικά μαχητικά που παραβίαζαν το FIR Αθηνών έτρωγαν πολύ «ξύλο» από τα Mirage, αν έκαναν το λάθος να εμπλακούν σε αερομαχία. Τα F-1CG δεν σταμάτησαν να «δέρνουν» ακόμη και τα υπερσύγχρονα τότε F-16C, ειδικά όταν οι πιλότοι μας συνειδητοποιούσαν πως στα χειριστήρια ήταν «νεούδια» της ΤΗΚ…
Η «Αγορά του Αιώνα» έφερε το επόμενο μοντέλο Mirage στην Πολεμική μας Αεροπορία. Το «διχίλιαρο», παρά τα οποία προβλήματα είχαν τα ραντάρ τους, εντούτοις συνέχισαν να αφήνουν μεταεξεταστέους όλους τους Τούρκους πιλότους που ήθελαν να δουν το Αιγαίο δυτικότερα από όσο τους έπαιρνε. Η κατάσταση βελτιώθηκε δραματικά και επιδεινώθηκε αντίστοιχα για τους γείτονες όταν τα ελληνικά Mirage 2000 παρέλαβαν τους Super 530D και τους AM39 Exocet.
Μοναδικές δυνατότητες Look Down/ Shoot Down, και ικανότητες προηγμένες κρούσης εναντίον πλοίων. Αν και τα αεροσκάφη είχαν κατώτερο ραντάρ των F-16, εντούτοις τα αεροσκάφη ποτέ δεν είχαν δομικά προβλήματα όπως ο αμερικανός ανταγωνιστής, ούτε και χρειάστηκαν ποτέ δομική αναβάθμιση.
Η ελληνογαλλική συνεργασία συνεχίστηκε με την αγορά των Mirage 2000-5Mk2, μαζί με τους MICA EM/IR και τους SCALP EG. H Πολεμική Αεροπορία απέκτησε δυνατότητα να πλήττει εχθρικά μαχητικά χωρίς καμία προειδοποίηση (MICA IR), αλλά και πυραύλους cruise με εμβέλεια 500+ χιλιόμετρα! Κάπου εκεί έγινε και η αγορά των προηγμένων MM-40, πρώτα για επάκτιες πυροβολαρχίες και μετά για τις πυραυλακάτους Super Vita.
Η λογική συνέχεια σε όλα αυτά θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως θα ήταν η αγορά των Rafale, αν και η επιλογή της Ελλάδας την εποχή των παχιών αγελάδων ήταν το Eurofighter. Τελικά από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας ξεκίνησε ένα φλερτ με την τότε υπό κατασκευή πλέον προηγμένη ευρωπαϊκή φρεγάτα, την FREMM. Το φλερτ φαίνεται τελικά πως θα μας φέρει εις γάμου κοινωνία με δυο φρεγάτες που θα παραδοθούν άμεσα, ενώ μάλλον έχουν κανονιστεί και οι … απόγονοι! Δηλαδή, θα ακολουθήσουν τουλάχιστον 2 Belh@rra, αλλά με βάση τις ανάγκες που έχουμε για νέα πλοία, μάλλον θα αγοραστούν περισσότερα πλοία. Μαζί με τις FREMM/Belh@rra το ΠΝ θα παραλάβει Aster 15/30, Exocet Block 3, κι αν όλα πάνε καλά και MdCM (Scalp Naval).
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Με αυτό το θέμα εγκαινιάζουμε τις συζητήσεις. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν κάνουμε μεγαλύτερη ανάλυση αλλά απλά δίνουμε το κεντρικό θέμα. Καλούμε λοιπόν τους αναγνώστες μας να εμπλακούν σε μια γόνιμη συζήτηση για το θέμα και να μεταφέρουν τις γνώσεις και τις απόψεις τους.
