Η ανακοίνωση της Ουκρανίας πως εντός 2025 θέλει να κατασκευάσει 4,5 εκατ. drones (κυρίως μικρού μεγέθους), η επίσης τεράστια παραγωγή της Ρωσίας σε ίδια συστήματα, τα εντυπωσιακά βίντεο με καταστροφές αρμάτων, τεθωρακισμένων και κάθε είδους στόχων από τα τύπου “καμικάζι” μη επανδρωμένα, σε κάποιο βαθμό κρύβουν την πραγματικότητα. Ότι κάθε επιτυχημένο χτύπημα συνοδεύεται από πολύ μεγαλύτερο αριθμό drones που καταστρέφονται στο πεδίο της μάχης χωρίς αποτέλεσμα, για πάρα πολλούς λόγους: Μηχανικές αστοχίες, εξάντλησης μπαταρίας, ηλεκτρονικές παρεμβολές, κακό χειρισμό, σύγκρουση με φυσικά εμπόδια, κόψιμο οπτικής ίνας που τα συνδέει με τον χειριστή τους, προβλήματα λογισμικού, κακής ποιότητας υλικά και κατασκευή, ανενεργά εκρηκτικά γεμίσματα, ισχυρό άνεμο και βροχή, φυσικά κατάρριψη από εχθρικά πυρά, αστοχία σκόπευσης, και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.
Στο παρακάτω βίντεο βλέπουμε μια τέτοια περίπτωση, ένα ρωσικό drone να προσπαθεί να χτυπήσει ένα παρατημένο ουκρανικό φορτηγό (κάποιο μοντέλο της αμερικανικής Oshkosh), να δοκιμάζει, να ξαναδοκιμάζει και το εκρηκτικό φορτίο του να μην ενεργοποιείται.
Αποτυχία λειτουργίας του μηχανισμού πυροδότησης pic.twitter.com/16PsgOeT3V
— tt_125 (@tt12514) March 12, 2025
Εμπειρικά όπως αναφέρουν πηγές και από τις δύο πλευρές του μετώπου, ανάλογα το πεδίο της μάχης, λιγότερο από το 20% των drones πετυχαίνουν “κάτι”, είτε αυτό είναι εχθρικός στόχος, ή να αποκαλύψουν κάτι αν χρησιμοποιούνται για επιτήρηση. Και σε περιπτώσεις ισχυρών παρεμβολών και καλής απόκρυψης, το ποσοστό πέφτει κι άλλο. Για αυτό και είναι αναγκαία η τόσο μεγάλη παραγωγή τους, και η συνεχής βελτίωση ακόμη και στην πρώτη γραμμή, ώστε μέσα από την ατελειώτη “κατανάλωση” να αποδώσουν. Έστω κι έτσι όμως, πετυχαίνουν μια ουσιαστική ανατροπή της πολεμικής διαδικασίας.
Βέβαια το όλο φαινόμενο, της μαζικής χρήσης με χαμηλή απόδοση, δεν είναι κάτι πρωτοφανές στην ιστορία του πολέμου. Για αιώνες το πυροβολικό είχε ακριβώς αυτή την εικόνα, πολύ μικρή ευστοχία και δυσλειτουργίες βλημάτων, που υποχρέωσαν μεγάλους στρατούς να δημιουργήσουν την τακτική του “μπαράζ”, με ταυτόχρονη χρήση χιλιάδων πυροβόλων, ώστε να καταφέρουν δια του όγκου πυρός να πετύχουν φθορά του εχθρού. Τακτική που είδαμε στους 2 Παγκοσμίους πολέμους, ενώ αντίστοιχα χαμηλή απόδοση είχαν και οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί, μέχρι να εξελιχθούν τα συστήματα σκόπευσης και τα κατευθυνόμενα πυρομαχικά.
