F4U Corsair: Εξαίρετο μαχητικό, ελαφρύ βομβαρδιστικό, έξυπνη παγωτομηχανή!

Παγωτό στον Ειρηνικό εν μέσω πολέμου; Ναι, στα αεροπλανοφόρα του αμερικανικού Ναυτικού σερβιριζόταν παγωτό Υπηρεσίας όμως αυτό δεν ήταν Υπηρεσίας. Ήταν εκστρατείας και μάλιστα… «σπιτικό». Το πώς φτιάχτηκε άξιζε σίγουρα παράσημο.
Θα μπορούσε να ήταν συνταγή: παίρνουμε πέντε άδεια κουτιά πυρομαχικών των 0,50, γάλα κονσέρβας, σκόνη κακάο κι ένα Corsair και ανακατεύουμε καλά το μείγμα στα 33.000 πόδια! Σήμερα τα F4U σε πτήσιμη κατάσταση είναι μετρημένα αλλά τον Σεπτέμβριο του 1944 οι Πεζοναύτες στο Πέλελιου είχαν αρκετά.
Οι πλησιέστερες ιαπωνικές δυνάμεις βρίσκονταν καθηλωμένες σε νησιά που απείχαν 10 λεπτά πτήσης, αποκομμένες από τις γραμμές ανεφοδιασμού και δεν συνιστούσαν εναέρια απειλή. Οι πιλότοι των Corsair δεν είχαν την ευκαιρία να αναμετρηθούν μαζί τους στον αέρα και περνούσαν τις μέρες τους βομβαρδίζοντας και πολυβολώντας τους στο έδαφος. Είχε καταντήσει πια ρουτίνα. Και η ρουτίνα φέρνει πλήξη.

Ο Διοικητής της Μοίρας VMF-122 ‘Werewolves’, Ταγματάρχης Τζ. Χάντερ Ράϊνμπεργκ, σκέφτηκε ότι λίγο παγωτό θα έκανε καλό στο ηθικό. Ψυγείο δεν είχαν αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα. Το παγωτό δεν θα προλάβαινε να λιώσει από την τροπική ζέστη, θα το «καθάριζαν» πρώτοι οι Πεζοναύτες. Έπρεπε όμως να φτιαχτεί.
Οι υπόλογοι πήραν μια άχρηστη απορριπτόμενη δεξαμενή καυσίμου και άνοιξαν στο πλάι μια «θυρίδα προσιτότητας». Στην εσωτερική της πλευρά προσάρμοσαν ένα στεγανοποιημένο κουτί πυρομαχικών και μέσα ο σιτιστής έριξε ένα μίγμα κονσερβαρισμένου γάλακτος και κακάο σε σκόνη. Το σχέδιο του Ράϊνμπεργκ ήταν να ανέβει σε υψόμετρο όπου το μίγμα θα πάγωνε και να επιστρέψει με ένα δώρο για τους άνδρες του: πέντε γαλλόνια «σπιτικό» παγωτό σοκολάτα.

Η πτήση βαφτίστηκε «δοκιμή συστήματος οξυγόνου» και ο Ράϊνμπεργκ βρέθηκε να κάνει κύκλους πάνω από τα Παλάου, βλέποντας από τα 33.000 πόδια τους Γιαπωνέζους να ξοδεύουν άσκοπα πολύτιμα πυρομαχικά που δεν θα μπορούσαν να αναπληρώσουν αλλά ούτε και να τον φθάσουν σε εκείνο το ύψος. Μετά από 35΄ αποφάσισε να επιστρέψει στο Πέλελιου όπου τον περίμενε μια απογοήτευση. Το μίγμα είχε κρυώσει αλλά δεν είχε παγώσει, λόγω της εγγύτητάς του στον καυτό κινητήρα. Θα έπρεπε να ξαναδοκιμάσουν.
Αυτή τη φορά ο Μοίραρχος απογειώθηκε για μια «δοκιμή υπερσυμπιεστή» έχοντας κάτω από τις πτέρυγες –βιδωμένα σε θυρίδες συντήρησης και μακριά από τον κινητήρα– κουτιά πυρομαχικών με την διπλάσια ποσότητα μίγματος. Η «πατέντα» λειτούργησε και ο σιτιστής βρέθηκε με 10 γαλόνια παγωτό, αρκετό για 100 ορεξάτους Πεζοναύτες οι οποίοι το καταβρόχθισαν σε λιγότερο χρόνο απ’ ότι χρειαζόταν ένα F4U-1D για να αδειάσει τα πολυβόλα του…

Ωστόσο το παγωτό δεν είχε την απαλή υφή που ήθελε ο Ράϊνμπεργκ, έτσι, οι μηχανικοί του προσέθεσαν στα κουτιά μικρές έλικες οι οποίες περιστρεφόμενες με τον αέρα γυρνούσαν αυτοσχέδιους αναδευτήρες μέσα στις «παγωτομηχανές». Το αποτέλεσμα ήταν το πιο φίνο παγωτό εκστρατείας σε ολόκληρο το θέατρο επιχειρήσεων του Ειρηνικού.
Σύντομα οι πτήσεις «Operation Freeze» έγιναν τακτικές. Όλα πήγαιναν μια χαρά μέχρι την μέρα που ο επικεφαλής Επιχειρήσεων, Συνταγματάρχης Μπέϊλυ πήρε τηλέφωνο στην Μοίρα καθιστώντας σαφές ότι δεν έχαψε τα περί «δοκιμών αέρος». «Ακούστε πανάθεμά σας, δεν με ξεγελάτε εμένα. Έχω τους κατασκόπους μου. Πείτε του (Ράϊνμπεργκ) ότι αύριο έρχομαι από ‘κεί για να πάρω την μερίδα μου!»
Αλέξανδρος Θεολόγου
 
Πρώτη δημοσίευση 12/1/2019