Η αμερικανική Αεροπορία μειώνει τον στόλο των βομβαρδιστικών της αλλά η Κίνα φαίνεται να τα παράγει με την ευκολία που χτίζει πλοία. Αντίθετα με τις ΗΠΑ και την Ρωσία οι οποίες αναβαθμίζουν ως επί το πλείστον τα στρατηγικά τους βομβαρδιστικά, η Αεροπορία του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού παραλαμβάνει συνεχώς καινούργια. Και πολλά.
Σήμερα μόνο τρεις χώρες διαθέτουν μεγάλα βομβαρδιστικά. Η ρωσική Αεροπορία έχει 135 στρατηγικά βομβαρδιστικά Tu-95MS/MSM, Tu-22M3 Backfire-C και Tu-160M, η USAF επιχειρεί με 156 αεροσκάφη Β-52H, B-1B και B-2Α εν αναμονή των νέων Β-21 Raider όμως ο στόλος των κινεζικών βομβαρδιστικών φέρεται να αριθμεί 231 Xian H-6 διαφόρων εκδόσεων. Αριθμός που αλλάζει γρήγορα προς τα πάνω.
Σύμφωνα με πληροφορίες, σε διάστημα μόλις δύο ετών η κινεζική Αεροπορία (PLAAF) έχει εντάξει σε υπηρεσία 30 και πλέον αεροσκάφη της αναβαθμισμένης έκδοσης H-6K. Σύντομα την σκυτάλη θα πάρουν τα βελτιωμένα Η-6Ν, με δυνατότητα ανεφοδιασμού εν πτήσει και εξοπλισμένα με έναν νέο πολυηχητικό πύραυλο.
Βασισμένα στο σοβιετικό Tu-16 ‘Badger’ της δεκαετίας του ’50 τα H-6 είναι μικρότερα, λιγότερο εξελιγμένα σε σύγκριση με τα αμερικανικά βομβαρδιστικά –και σίγουρα δεν είναι stealth. Μάλιστα τα περισσότερα στερούνται δυνατότητας εναερίου ανεφοδιασμού, γεγονός που επηρεάζει την εμβέλειά τους. Μέχρι τώρα.
Η έλευση των Η-6Ν είναι η απόδειξη πως η Κίνα έχει πρόγραμμα και μέθοδο. Μπορεί τα κινεζικά βομβαρδιστικά να μην συγκρίνονται με τα αμερικανικά, όμως είναι πολλά. Η δε εξέλιξή τους ήταν κάτι σαν την «Μεγάλη Πορεία» για την Αεροπορία του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού.
Από αντίγραφα του Tu-16 η κινεζική αεροπορική βιομηχανία έχει φθάσει να παράγει ένα βελτιωμένο αεροσκάφος το οποίο προορίζεται να παίξει ρόλο στις στρατηγικές επιδιώξεις του Πεκίνου στην σκακιέρα της Νότιας Σινικής Θάλασσας και όχι μόνον. Σχεδιασμένα για αποστολές μεγάλης εμβέλειας και επιθέσεις από απόσταση, τα Η-6 είναι ουσιαστικά το «μακρύ χέρι» της Κίνας καθώς μπορούν να μεταφέρουν βόμβες βάρους 6.000 έως 18.000 λιβρών σε ακτίνα 1.100 μιλίων.
Τα Η-6Κ διαθέτουν εμβέλεια σχεδόν 2.200 μιλίων και χρησιμοποιούνται κυρίως ως φορείς πυραύλων. Πληροφορίες αναφέρουν ότι τα αεροσκάφη του τύπου δύναται να εξοπλισθούν με έξι πυραύλους cruise CJ-10Κ ή υπερηχητικούς πυραύλους κατά πλοίων επιφανείας YJ-12 σε υποπτερυγικούς πυλώνες.
Σε υπηρεσία από τον Οκτώβριο του 2009, τα αεροσκάφη διαθέτουν ενισχυμένη δομή με χρήση συνθέτων υλικών, glass cockpit και νέο ραντάρ αέρος/εδάφους στο επανασχεδιασμένο ρύγχος μετά την κατάργηση του διαφανούς θόλου του ναυτίλου. Επίσης διαθέτει μεγαλύτερες εισαγωγές για τους ισχυρότερους τουρμποφάν WS-18 (αντίγραφα των Soloviev D-30ΚP-2) που αντικατέστησαν τους αρχικούς Xian WP-8 (επίσης αντίγραφα των τουρμποτζέτ Mikulin ΑΜ-3) και αναβαθμισμένα ηλεκτρονικά.
Τον εσωτερικό χώρο οπλισμού καταλαμβάνουν δεξαμενές καυσίμου και ηλεκτρονικός εξοπλισμός ενώ η θέση του ουραίου πυροβολητή με τα δίδυμα ΝR-23 των 23 χιλ. αφαιρέθηκε, ομοίως και ο ραχιαίος όπως και ο κοιλιακός πυργίσκος πυροβόλων για την τοποθέτηση ραντάρ ναυτιλίας/βομβαρδισμού. Διαθέτουν πυρηνική δυνατότητα ως φορείς πυραύλων cruise CJ-20A αλλά μπορούν να μεταφέρουν διάφορους τύπους πυρομαχικών ακριβείας και βεβαίως λιγότερο προηγμένα όπλα, όπως έναν εντυπωσιακό αριθμό 36 «απλών» βομβών.
Τα Η-6 όλων των εκδόσεων αποτελούν την δεύτερη ή τρίτη μεγαλύτερη αεροπορική δύναμη μακράς εμβέλειας στον κόσμο. Την ίδια ώρα η USAF σχεδιάζει την προμήθεια τουλάχιστον 100 βομβαρδιστικών νέας γενιάς Β-21 τα οποία θα επιχειρούν μαζί με 74 αναβαθμισμένα Β-52 (με νέους κινητήρες) έως την δεκαετία του 2050.
Όμως ο στόλος των αμερικανικών βομβαρδιστικών θα συρρικνωθεί κι άλλο πριν αρχίσει να ανανεώνεται. Ήδη η Αεροπορία έχει ζητήσει από το Κογκρέσο την απόσυρση δεκαεπτά εκ των πλέον καταπονημένων Β-1Β το 2021 και το ενδεχόμενο αύξησης του αριθμού των Β-21 που θα αποκτηθούν συζητείται πλέον σοβαρά στους κόλπους της USAF.
Εν τω μεταξύ τα βομβαρδιστικά συνεχίζουν να βγαίνουν από την γραμμή παραγωγής ενισχύοντας τα Αεροπορικά Συντάγματα της PLAAF. Όπως φαίνεται η Κίνα δεν έχει πρόβλημα να συνδυάζει στρατηγική και πόρους για την υποστήριξή της. Αντιθέτως, στις ΗΠΑ η μάχη για την ποιοτική αντιστάθμιση του νέου «Χάσματος των Βομβαρδιστικών» (Bomber Gap) θα δοθεί πρώτα στο Κογκρέσο.
Αλέξανδρος Θεολόγου
