Η ιστορία αρχίζει το 1878 με το τέλος ενός ακόμα Ρωσοτουρκικού πολέμου και την υπογραφή συνθήκης ειρήνης στο προάστιο του Αγίου Στεφάνου. Η συνθήκη υπαγορεύτηκε από τα ρωσικά συμφέροντα, που ήθελαν να ανοίξουν το δρόμο για την Κωνσταντινούπολη δια ξηράς και χρειάζονταν ένα ισχυρό κράτος-σύμμαχο στην περιοχή.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, το κράτος αυτό ήταν η αυτόνομη Βουλγαρία, που βίωνε το δικό της εθνικό όραμα και από επαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας γινόταν ανεξάρτητο κράτος και μάλιστα εδαφικά κυρίαρχο στη Βαλκανική. Φυσικά, οι Ρώσοι ήξεραν ότι το μαξιμαλιστικό “όνειρο του Αγίου Στεφάνου” δεν θα ζούσε για πολύ, οπότε το ονόμαζαν και οι ίδιοι “προσωρινό”.
Πράγματι, το ίδιο έτος, ο Γερμανός “σιδηρούς καγκελάριος” Μπίσμαρκ οργάνωσε αστραπιαία στο Βερολίνο νέο συνέδριο που περιέκοψε τη βουλγαρική επέκταση. Η Βουλγαρία γινόταν μεν ανεξάρτητη, αλλά λάμβανε Γερμανό πρίγκηπα ως βασιλέα και περιοριζόταν εδαφικά μεταξύ του Δούναβη και της οροσειράς των Βαλκανίων. Από την οροσειρά ως τη Ρίλα και τη Ροδόπη οριζόταν ένα νέο κράτος-βασάλος (υποτελής) της Οθωμανικής Πύλης, η επαρχία της Ανατολικής Ρωμυλίας.
Η συνέχεια στο Military History
