Ο πύραυλος Kh-22 σχεδιάστηκε επί ΕΣΣΔ ως αντιπλοϊκός μεγάλου βεληνεκούς – πάνω από 500 χιλιόμετρα- που μπορούσε να φέρει και πυρηνική κεφαλή. Η κύρια αποστολή του ήταν να βυθίσει τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα και τις ομάδες μάχης τους με το πανίσχυρο φορτίο του.
Μετά την εισαγωγή του σε υπηρεσία στα μέσα της δεκαετίας του ’60, οι Σοβιετικοί δημιούργησαν παραλλαγές του – και με συμβατικό εκρηκτικό φορτίο ενός τόνου- με ικανότητα πλήγματος κρισιμών υποδομών, όπως φράγματα και γέφυρες. Οι κτηνώδεις όμως Kh-22/Κη-32 (με συνολικό βάρος κοντά στους 6 τονους, σαν μικρό μαχητικό) είδαν δράση για πρώτη φορά το 2022 κατά τη διάρκεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.
Ο πύραυλος εκτοξεύεται από ένα βομβαρδιστικό και στη συνέχεια ο πυραυλικός κινητήρας του με υγρό καύσιμο, τον επιταχύνει στα 3 Mach, ενώ στην τερματική φάση μπορεί να φτάσει τα 4 Mach, κάτι που τον κάνει σχεδόν μη ανασχέσιμο από τα τρέχοντα αντιαεροπορικά συστήματα. Τα ρωσικά βομβαρδιστικά Tupolev Tu-22M3 μπορούν να μεταφέρουν έως και τρεις από αυτούς τους πυραύλους.
Το πρόσφατο χτύπημα με Kh-22 στην ουκρανική πόλη Ντνίπρο με τουλάχιστον 44 νεκρούς καθώς μια πολυκατοικία κατεδαφίστηκε, δείχνει πως οι συγκεκριμένοι πύραυλοι είναι απολύτως ακατάλληλοι για χρήση σε αστικό περιβάλλον, τουλάχιστον αν λάβουμε υπόψη την ελάχιστη ανθρωπιστική πρόβλεψη. Η παλαιά σχεδίαση τους και η αδυναμία τους για πλήγμα ακριβείας, τους κάνει απίστευτα επικίνδυνους για μαζικές απώλειες αμάχων, ενώ το ότι είναι μη ανασχέσιμοι εξαφανίζει και κάθε πιθανότητα αντίδρασης.
Δυστυχώς, καθώς τα ρωσικά αποθέματα πιο ακριβών, σύγχρονων όπλων μεγάλου βεληνεκούς μειώνονται, οι Kh-22 χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο στην Ουκρανία, μαζί με ότι άλλο υλικό παλαιότερων δεκαετιών υπάρχει. Με τις αντίστοιχες συνέπειες βέβαια σε ένα πόλεμο που συνεχώς κλιμακώνεται.
Ντνίπρο: 29 οι νεκροί, εξακολουθούν να αγνοούνται δεκάδες άμαχοι
