Το Ca.331 «Raffica», όπως ήταν το προσωνύμιό του, ήταν ένα ολομεταλλικό αεροσκάφος (άτρακτος και πτέρυγες) πολλαπλών ρόλων που κατασκευάστηκε από την ιταλική Caproni Aeronautica Bergamasca, ανταποκρινόμενη στον διαγωνισμό του υπουργείου Αεροπορίας το 1938 για ένα αναγνωριστικό με μαχητικά χαρακτηριστικά. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1939 από το μηχανικό αεροναυπηγικής Cesare Pallavicino.
Το αναγνωριστικό-βομβαρδιστικό Ca.331A
Το πρώτο πρωτότυπο (MM.427) ετοιμάστηκε το καλοκαίρι του 1940 και η παρθενική του πτήση έλαβε χώρα στις 31 Αυγούστου του ιδίου έτους στο Ponte San Pietro, όπου βρίσκονταν τα εργοστάσια της εταιρίας. Οι τρίφυλλες μεταλλικές έλικες μεταβλητού βήματος της Piaggio απoδείχθηκαν νωρίς προβληματικές και αντικαταστάθηκαν από άλλες της Alfa Romeo, οι οποίες βελτίωσαν επιπλέον τις επιδόσεις του.
Ήταν ένα ελαφρύ αναγνωριστικό/βομβαρδιστικό με διαφανές ρύγχος τύπου Heinkel He 111 και δωδεκακύλινδρους αερόψυκτους Isotta-Fraschini Delta IV, ισχύος περίπου 800 ίππων. Το πλήρωμα αποτελούνταν από τον πιλότο, τον πλοηγό/πυροβολητή και το ραδιοχειριστή/πυροβολητή. Ο οπλισμός του ήταν τρία βαρέα πολυβόλα SAFAT (τα δύο στις πτέρυγες και ένα στο ραχιαίο πυργίσκο) καθώς και ένα αμυντικό των 7,7 χλστ. στο κάτω τμήμα της ατράκτου. Είχε επίσης τη δυνατότητα μεταφοράς βομβών συνολικού βάρους 1.000 κιλών.
Την άνοιξη του 1941 μεταφέρθηκε στη Guidonia, κοντά στη Ρώμη, για τις επίσημες στρατιωτικές δοκιμές, όπου αναδείχτηκαν οι υψηλές πτητικές και μαχητικές ικανότητές του. Ωστόσο, η διοίκηση της Regia Aeronautica δε συναίνεσε στη μαζική παραγωγή του, επικαλουμένη τον ασυνήθιστο, όπως ισχυρίσθηκε, σχεδιασμό του. Επιπρόσθετο μειονέκτημα θεώρησε το κόστος του, λόγω της εκτεταμένης χρήσεως ντουραλουμινίου για την κατασκευή, το οποίο εισάγετο κυρίως από τη Γερμανία. Άλλοι τοποθετούν τα αληθινά αίτια στην αντίθεση των ιδιοκτητών προς το φασιστικό καθεστώς, κάτι όχι απολύτως εξακριβωμένο.
Μετά την απροθυμία των Ιταλών να υπογράψουν συμφωνία, επεστράφη στο εργοστάσιο κατασκευής του και μεταφέρθηκε εν συνεχεία στο Reuchlin, στο κέντρο δοκιμών της Luftwaffe, όπου ζήτησε να το αξιολογήσει. Οι Γερμανοί εξήραν την απόδοσή του, περισσότερο μάλιστα από τους Ιταλούς, και σχεδίαζαν την παραγγελία 1.000 μονάδων σε έκδοση εκπαιδευτικού μάχης δύο θέσεων με την ονομασία Ca.331G. Τα πράγματα δεν ευόδωσαν και οι λόγοι παραμένουν ακόμη και σήμερα ασαφείς και διφορούμενοι. Ενδεχομένως έχουν να κάνουν με την απροθυμία της Caproni να συνεργαστεί με τους τότε συμμάχους της Ιταλίας, φοβουμένη την απώλεια της βιομηχανίας της σε περίπτωση πιθανούς επικρατήσεως των Ναζί στον πόλεμο.
Η συνέχεια στο Military History
