Στις 10 Αυγούστου 1999, ένα αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας Breguet Atlantique του πακιστανικού Ναυτικού καταρρίφθηκε από ένα μαχητικό αεροσκάφος MiG 21 της ινδικής Αεροπορίας στα σύνορα μεταξύ των δυο χωρών στην επαρχία Κουτς.
Και τα 16 μέλη του πληρώματος του πακιστανικού αεροσκάφους σκοτώθηκαν. Μόλις ένα μήνα πριν είχε προηγηθεί η πολεμική αναμέτρηση στο Καρτζίλ μεταξύ των δυο χωρών, συνεπώς οι μεταξύ τους σχέσεις ήταν ήδη εξαιρετικά τεταμένες.
Το γαλλικής κατασκευής αεροσκάφος απογειώθηκε στις 9:15 π.μ. τοπική ώρα κατευθυνόμενο προς τα ινδοπακιστανικά σύνορα. Εντοπίστηκε από επίγειο ινδικό σταθμό ραντάρ που έδωσε οδηγίες για απογείωση δυο μαχητικών αεροσκαφών επιφυλακής MiG-21 για την αναχαίτισή του.
Τελικά ένα από τα δυο MiG-21 εκτόξευσε πύραυλο αέρος-αέρος μικρής εμβέλειας τύπου R-60 (AA-8 Aphid κατά ΝΑΤΟ) που καθοδηγούμενος από το υπέρυθρο ίχνος του αεροσκάφους έπληξε τον αριστερό του κινητήρα με αποτέλεσμα το αεροσκάφος να ξεκινήσει μία ανεξέλεγκτη πορεία προς το έδαφος όπου συνετρίβη.
Η συγκεκριμένη απώλεια αεροσκάφους ήταν η μοναδική από εχθρική ενέργεια από την εποχή του πολέμου του 1971 και ταυτόχρονα το πιο πολύνεκρο αεροπορικό συμβάν για το Πακιστάν από τότε.
Μετά την κατάρριψη ακολούθησε ένας προδιαγεγραμμένος πόλεμος πληροφοριών με τις δυο πλευρές να ανταλλάσσουν κατηγορίες κι ισχυρισμούς προκειμένου να κερδίσουν εντυπώσεις και διεθνή υποστήριξης, καθώς καμία από τις δυο χώρες δεν επιθυμούσε περαιτέρω κλιμάκωση.
Η Ινδική Αεροπορία ισχυρίστηκε ότι το αεροπλάνο δεν ανταποκρίθηκε στο διεθνές πρωτόκολλο ασφάλειας και ότι πραγματοποίησε εχθρικές ενέργειες. Το Πακιστάν ισχυρίστηκε ότι το αεροσκάφος κατέπεσε σε πακιστανικό έδαφος, γεγονός που αποδεικνύει ότι δεν έκανε παραβίαση ινδικού εναέριου χώρου. Η ινδική πλευρά απάντησε ότι τα ρεύματα του αέρα θα μπορούσαν να είχαν σπρώξει τα συντρίμμια σε μεγάλη απόσταση.
Η Ινδία για να υποστηρίξει τον ισχυρισμό της παρουσίασε μέρος των συντριμμιών του πακιστανικού αεροσκάφους σε ενημέρωση Τύπου στο αεροδρόμιο του Νέου Δελχί την επόμενη μέρα, με το Πακιστάν να απαντάει ότι τα συντρίμμια είχαν περισυλλεγεί από το πακιστανικό έδαφος από ινδικά ελικόπτερα που διείσδυσαν για τον σκοπό αυτό (!).
Αρχικά μάλιστα ο υπουργός πληροφοριών του Πακιστάν είχε ισχυριστεί ότι το Atlantique πραγματοποιούσε αποστολή επιτήρησης, ο ισχυρισμός αυτό όμως αργότερα άλλαξε σε «συνήθη εκπαιδευτική αποστολή» με αποτέλεσμα η ινδική πλευρά να απαντήσει ότι δεν δικαιολογείται εκπαιδευτική αποστολή τόσο κοντά στα σύνορα.
Στη συνέχεια η Ινδία ισχυρίστηκε ότι το πακιστανικό αεροσκάφος παραβίασε μια διμερή συμφωνία που υπεγράφη από την Ινδία και το Πακιστάν το 1991, σύμφωνα με την οποία κανένα στρατιωτικό αεροσκάφος δεν έπρεπε να φτάσει σε απόσταση 10 χλμ, αλλά βέβαια το Πακιστάν είχε έτοιμη απάντηση ισχυριζόμενο ότι το Atlantique δεν ήταν στρατιωτικό αεροσκάφος επειδή δεν ήταν οπλισμένο.
Όπως αντιλαμβανόμαστε, σ’ αυτές τις περιπτώσεις το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια. Καθώς το πλήρωμα του πακιστανικού αεροσκάφους είναι όλοι νεκροί, οι μόνοι μάρτυρες που έχουν απομείνει είναι κι οι δυο Ινδοί, οι πιλότοι των δυο μαχητικών αεροσκαφών.
Το ίδιο είδος πολέμου πληροφοριών, σε άλλο πλέον επίπεδο στα κοινωνικά δίκτυα, το παρακολουθήσαμε πρόσφατα λίγο μετά την σύντομη αεροπορική αψιμαχία στα σύνορα των δυο χωρών που είχε ως αποτέλεσμα την κατάρριψη ενός ινδικού MiG-21 και την σύλληψη του πιλότου του.
MiG-21 Bison: Πώς ο «Βίσωνας» πάτησε την «Οχιά» (σύμφωνα με την εκδοχή της Ινδίας)
