Η USAF φιλοδοξεί να μετατρέψει στο μέλλον τα «ιπτάμενα πυροβολεία» της σε… Battlestars, εξοπλίζοντάς τα με όπλα λέιζερ. Σύμφωνα με την Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (AFSOC) τα σχέδια της αμερικανικής Αεροπορίας για τα AC-130 περιλαμβάνουν την δοκιμή «επαναστατικών όπλων» ίσως σε διάστημα ενός έτους.
Η ισχύς του όπλου λέιζερ θα αυξάνεται βαθμηδόν, αναλόγως της προόδου των δοκιμών. Υπενθυμίζεται ότι το Πεντάγωνο πειραματίζεται με λέιζερ επί δεκαετίες. Το 2009, στις δοκιμές του Advanced Tactical Laser από ένα C-130 εν πτήσει το 2009, το λέιζερ άνοιξε (ή μάλλον… έκαψε) μια τρύπα στο καπώ του οχήματος-στόχου.
Το πρόγραμμα εξοπλισμένων με λέιζερ υψηλής ενεργείας gunships είναι ψηλά στις προτεραιότητες της AFSOC αλλά πρώτα θα πρέπει να βρεθούν οι αναγκαίες πιστώσεις. Η ηγεσία της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων πάντως δηλώνει «αρκετά αισιόδοξη, υποστηρίζοντας πως οι πιστώσεις «για τα πρώτα βήματα» υπάρχουν.
Βεβαίως το Πεντάγωνο θα πρέπει να ορίσει νέους Κανόνες Εμπλοκής για τα «ιπτάμενα πυροβολεία λέιζερ» επισημαίνει ο Διοικητής της AFSOC Αντιπτέραρχος Marshall «Brad» Webb –αν και αυτό φαντάζει λίγο πρόωρο όταν ακόμη δεν έχουν ξεκινήσει οι δοκιμές. Προς το παρόν, η USAF έχει άλλα προβλήματα.
Τα νέα AC-130J που προβλέπεται να αντικαταστήσουν τα παλαιότερα ΑC-130U Spooky II και AC-130W Stinger II έχουν λάβει αρχική επιχειρησιακή ικανότητα (IOC) ωστόσο εκτιμάται ότι δεν θα είναι πλήρως επιχειρησιακά για ανάπτυξη σε εμπόλεμη ζώνη πριν το 2023. Μέχρι τότε η USAF προβλέπεται να έχει παραλάβει 32 (άλλες πηγές αναφέρουν 37) πλήρως εξοπλισμένα AC-130J, όμως η εμπλοκή της σε διάφορα θέατρα επιχειρήσεων απαιτεί ικανό αριθμό πληρωμάτων gunships που δυσκολεύει την μετάπτωση στον νέο τύπο.
Προβλήματα υπήρξαν αρχικά και με το αυτόματο πυροβόλο ΑΤΚ GAU-23/A των 30 χιλ. το οποίο στις δοκιμές ετίθετο εκτός ευθυγράμμισης όταν έβαλλε, απαιτώντας χειροκίνητες διορθώσεις από το πλήρωμα. Επίσης, το πρωτότυπο α/φος καθηλώθηκε μόνιμα μετά από υπερβολική φόρτιση g κατά την διάρκεια ελιγμού στο πεδίο δοκιμών της Eglin AFB που οδήγησε σε απώλεια ελέγχου –με το αεροπλάνο να γυρίζει ανάποδα! Τα g που «τράβηξε» το αεροπλάνο για να σωθεί από την συντριβή έδωσαν στην USAF το ακριβότερο εκπαιδευτικό βοήθημα εδάφους στην ιστορία της.
Προς το παρόν, τα έξι Ghostrider που έχουν παραδοθεί χρησιμοποιούνται για εκπαίδευση ενώ οι παλαιότερες εκδόσεις υπηρετούν ακόμη. Τα AC-130U αριθμούν 17 αεροσκάφη, οπλισμένα με ένα πεντάκαννο πυροβόλο GAU-12/U Equalizer των 25 χιλ. συν ένα L/60 Bofors των 40 χιλ. και το παλιό, καλό οβιδοβόλο των 105 στο πίσω αριστερό τμήμα της ατράκτου, ικανό να ρίχνει 10 οβίδες βάρους 50 λιβρών ανά λεπτό με ολέθρια αποτελέσματα.
Τα AC-130W Stinger II (τροποποιημένα MC-130W Dragon Spear) διαθέτουν οπλισμό παρόμοιο με αυτόν των AC-130J –ένα ATK GAU-23/A των 30 χιλ. με ταχυβολία 200 βλημάτων ανά λεπτό και ένα Μ102 των 105 χιλ. συν μια ποικιλία «έξυπνων» πυρομαχικών GBU-44/B Viper Strike Glide Bomb, GBU-39 ή GBU-53/B SDB (Small Diameter Bomb) και βλήματα AGM-114 Hellfire και AGM-176 Griffin.
AC-130J Ghostrider, η έκδοση 4.0 του τρόμου
Τα 4ης γενεάς «ιπτάμενα πυροβολεία» AC-130J δεν έχουν καμία σχέση με τα Spectre της εποχής του Βιετνάμ –εκτός από το… σχήμα τους. Βασισμένα στην εκσυγχρονισμένη έκδοση MC-130J Commando II διαθέτουν «ψηφιακό» κόκπιτ, ισχυρότερους κινητήρες Rolls-Royce AE 2100D3 (4.700 shp) με νέες εξάφυλλες έλικες στην θέση των τετράφυλλων των προγενεστέρων μοντέλων για μεγαλύτερη ώση και ακόμη πιο προηγμένο ηλεκτρονικό εξοπλισμό για την παροχή εγγύς υποστήριξης σε φίλια τμήματα στο έδαφος και αποστολές ένοπλης αναγνώρισης, συνοδείας και άμυνας σημείου.
Τα αεροσκάφη φέρουν δύο ατρακτίδια ηλεκτρο-οπτικών/IR/λέιζερ αισθητήρων κατάδειξης στόχων L3/Wescam MX-20, μια σημαντική αναβάθμιση εν σχέσει με τα AC-130U που διαθέτουν το παλαιότερο ΑLQ-39 της Raytheon και ένα L3/Wescam MX-15. Το αναβαθμισμένο «πακέτο» παρέχει καλύτερη ευκρίνεια σε μεγαλύτερες αποστάσεις διακρίνοντας ακόμη και… πατημασιές στο έδαφος ενώ οι νέοι αισθητήρες μπορούν να μοιράζονται πληροφορίες με αεροσκάφη 5ης γενεάς όπως το F-35.
Εκτός του αυτόματου GAU-23/A Bushmaster II των 30 χιλ. και του τρομερού M102 των 105 χιλ. που υπόσχεται μια… πολύ κακή μέρα για τους «unfriendlies» –και ακόμη χειρότερη νύχτα– ο οπλισμός περιλαμβάνει και έξυπνα όπλα: πυραύλους AGΜ-176A Griffin σε πολλαπλό εκτοξευτή («Gunslinger» Weapon Rack) στο πίσω μέρος του αεροσκάφους, βλήματα Hellfire σε πτερυγικό φορέα ανάρτησης οπλισμού, κατευθυνόμενες μέσω λέιζερ ή GPS βόμβες GBU-39 SDB (Small Diameter Bomb) των 250 λιβρών και GBU-44/B Viper Strike σε φορέα BRU-61/A, επίσης σε πυλώνα.
Τα AC-130 της Special Operations Command δεν αποκλείεται στο μέλλον να δρουν και ως «μητρικά σκάφη» εξαπολύοντας σμήνη drones για την στοχοποίηση του αντιπάλου σε περιοχές που επικρατεί πυκνή νέφωση ή το εδαφικό ανάγλυφο εγκυμονεί κινδύνους για επιχειρήσεις είτε απλώς η εχθρική παρουσία κρίνεται εξαιρετικά επικίνδυνη. Στις νέες προκλήσεις και αποστολές, η AFSOC απαντά με το ρητό της «Any place. Any time. Anywhere».
Σημειωτέον ότι τα αεροπλάνα της έκδοσης J είναι ελαφρύτερα, ταχύτερα κατά 116 μίλια/ώρα εν σχέσει με τα AC-130U και 25% έως 30% πιο οικονομικά στην κατανάλωση καυσίμου από τα αεροσκάφη που αντικαθιστά. Η ακτίνα δράσης τους έχει σχεδόν διπλασιαστεί φθάνοντας τα 3.000 μίλια ενώ η επιχειρησιακή οροφή τους είναι 28.000 πόδια, μεγαλύτερη κατά 3.000 πόδια από την αντίστοιχη των AC-130U.
Κάθε AC-130J κοστίζει 115 εκατ. δολάρια (σε τιμές 2016) αλλά η αμερικανική Αεροπορία πιστεύει ότι αξίζουν μέχρι και το τελευταίο σεντ. Μάλιστα η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων της USAF εκτιμά ότι τα gunships του τύπου θα είναι μελλοντικά τα αεροπλάνα με την μεγαλύτερη ζήτηση στο πεδίο της μάχης.
Αλέξανδρος Θεολόγου
