Μετά την σημαντική καταστροφή που υπέστησαν οι ιρανικές αντιαεροπορικές συστοιχίες S-300 από την 12ημερη ισραηλινή επίθεση, ήδη διεθνή Μεσα μεταδίδουν, πως ξεκίνησαν οι παραδόσεις στην Τεχεράνη, κινεζικών αυτή τη φορά, συστημάτων προς αντικατάσταση τους.
Εδώ αναφέρεται ως πιθανότερο το αντιαεροπορικό HQ-9, που καθόλου παράδοξα, είναι μια κινεζική εξέλιξη του σοβιετικού/ρωσικού S-300, με εμβέλεια πυραύλων που φθάνουν έως τα 300 χιλιόμετρα, και τερματική καθοδήγηση με ημιενεργό ραντάρ. Πέρα από την βασική έκδοση υπάρχει και η παραλλαγή FD-2000 για εξαγωγές, αλλά πιθανολογείται πως το Ιράν προμηθεύεται την HQ-9B που είναι η πιο εξελιγμένη τρέχουσα, με ικανότητα αναχαίτισης έως και 50 χιλιόμετρα σε ύψος. Τα συστήματα δεν είναι άγνωστα στην ευρύτερη γεωγραφική ζώνη καθώς τα διαθέτει και το Πακιστάν αλλά και η Αίγυπτος.
Η ιρανική επιλογή αναδεικνύει πολλά ζητήματα: Την δυσαρέσκεια που υπάρχει με την αδυναμία ή απροθυμία της Μόσχας να προμηθεύσει τη χώρα με εξελιγμένο εξοπλισμό, την αντίστοιχη προθυμία του Πεκίνου να επεκτείνει την επιρροή του στο Ιράν (ίσως και με πώληση μαχητικών αεροσκαφών, π.χ. JC-10), αλλά και τη διάθεση της Τεχεράνης να ξαναχτίσει το συντομότερο δυνατόν μια “κάποια αεράμυνα”, αν και η εμπειρία απέναντι στην ισραηλινή σφυροκόπηση ήταν απογοητευτική για την απόδοση των συστημάτων που διέθετε, τόσο ρωσικής όσο και εγχώριας παραγωγής.
Οι Ιρανοί νιώθουν πως η Μόσχα τους “πούλησε” – σε αναζητήση νέων πηγών όπλων;
