Στον γενικότερο κύκλο “γκρίνιας” του Τραμπ για όλους τους συμμάχους των ΗΠΑ, εδώ και λίγες μέρες έχει προστεθεί η Ιαπωνία! Η οποία “κατηγορήθηκε” από τον πρόεδρο των ΗΠΑ πως “εμείς έχουμε την υποχρέωση να τους υπερασπίσουμε, αλλά αυτοί δεν έχουν την ίδια υποχρεώση”.
Βέβαια εδώ ο Τραμπ, για μια ακόμη φορά είτε αδαής είτε αδιάφορος για την ιστορική πραγματικότητα, παραβλέπει πως αυτό ήταν η πάγια μεταπολεμική αμερικανική πολιτική στον Ειρηνικό. Όπου η Ιαπωνία μετά την παράδοση της, υποχρεώθηκε να περιορίσει τους εξοπλισμούς της, να ονομάζει τις Ένοπλες Δυνάμεις της ως “Αυτοάμυνας”, να απορρίψει κάθε ιμπεριαλιστική σκέψη και κάθε, έστω, υποψία συμμετοχής σε διεθνείς διενέξεις, με αντίτιμο όμως την παροχή στρατιωτικής προστασίας από τις ΗΠΑ.
Μια πολιτική που τηρήθηκε έως σήμερα, με τις ΗΠΑ να απολαμβάνουν με τη σειρά τους, ένα πολύ μεγάλο όγκο στρατιωτικών διευκολύνσεων και μόνιμων εγκαταστάσεων εντός Ιαπωνίας, μετατρέποντας το έδαφος της σε κύριο πυλώνα υποστήριξης τους στην λεκάνη του Ειρηνικού.
Οι δηλώσεις Τραμπ υποχρέωσαν την κυβέρνηση της Ιαπωνίας, να υπενθυμίσει πως “αυτά προβλέπονται στις σχετικές διμερείς συμφωνίες”, βασικά στη Συνθήκη Αμοιβαίας Συνεργασίας και Ασφάλειας του 1960, το θεμελιώδες δηλαδή κείμενο που προβλέπει την κοινή άμυνα της Ιαπωνίας όπως και την παραμονή αμερικανικών στρατευμάτων εκεί (η συμφωνία του 1960 ήταν αναθεώρηση της προηγούμενης που παρείχε ακόμη μεγαλύτερη ευχέρεια δράσης των Αμερικανών εντός Ιαπωνίας). Επίσης η κύρια ιαπωνική νομοθέτηση περί “Ειρήνης και Ασφάλειας” της χώρας, που ψηφίστηκε το 2015 και αποτελεί ουσιαστικά την αμυντική χάρτα της, προβλέπει την στενή συνεργασία αποτροπής με τις ΗΠΑ για “ειρήνη και σταθερότητα σε Ασία και Ειρηνικό”.
Για την Ιαπωνία τα παραπάνω αποτελούν κομβικά στοιχεία της πολιτικής της, οπότε και μόνο η ανάγκη για “υπενθύμιση” τους στις ΗΠΑ, φανερώνει την ενόχληση του Τόκιο, αλλά με το δικό του τρόπο. Ένα ίσως πάρεργο του ιαπωνικού προβληματισμού να είναι και η δήλωση του πρωθυπουργού της χώρας, Σιγκέρου Ισίμπα, ο οποίος είπε πως δεν θα πάρει θέση στην διένεξη που έγινε εντός Λευκού Οίκου μεταξύ Τραμπ και Ζελένσκι, και πως στόχος της κυβέρνησης του είναι να υπάρχει κοινή στάση σε θέματα ασφαλείας της ομάδας των G7 (επτά πλουσιότερων χωρών της Δύσης). Δηλαδή -και εδώ υπενθύμιση- πως η παγκόσμια ειρήνη απαιτεί συλλογική δράση μέσω θεσμικών δομών και συμφωνιών και όχι μονομερή ασυδοσία από πλευράς ΗΠΑ.
Φυσικά το Τόκιο δεν θα μπορούσε να γλυτώσει τη επίπληξη από τις ΗΠΑ, πως “δεν ξοδεύουν πολλά για την άμυνα τους”, ενώ ήδη η χώρα της Ασίας έχει ξεκινήσει αύξηση αμυντικών δαπανών. Η Ιαπωνία γενικότερα είναι σε αναμονή των αμερικανικών… διαθέσεων, καθώς φοβάται μήπως ο πόλεμος δασμών επεκταθεί και στα δικά της προϊόντα, ενώ αν συμβεί ύφεση στις ΗΠΑ, αυτό θα την επηρεάσει διπλά: Τόσο γιατί οι εξαγωγές προς τα εκεί είναι σημαντικές, αλλά και γιατί η Ιαπωνία είναι παγκοσμίως η χώρα με τις μεγαλύτερες ξένες επενδύσεις στις ΗΠΑ! Μια άλλη δηλαδή ωφέλεια των Αμερικανών από την σχέση τους με την Ιαπωνία, που όμως και αυτή παραβλέπεται εύκολα από την κυβέρνηση Τραμπ…
