Όπως καταγράφουν τουρκικές πηγές, η Aselsan, η μεγαλύτερη εταιρεία της χώρας σε παραγωγή ηλεκτρονικών για το χώρο της άμυνας, ενσωμάτωσε το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα S-400 στο εθνικό σύστημα διοίκησης αεράμυνας, HAKIM 100 (κατηγορίας C4ISR), το οποίο έχει η ίδια κατασκευάσει.
Έτσι, εφόσον η ολοκλήρωση είναι πλήρως υλοποιημένη, τα ρωσικά αντιαεροπορικά, 5 χρόνια μετά την έναρξη των παραδόσεων τους στην Τουρκία, θα μπορούν τώρα να δράσουν συντονισμένα με το υπόλοιπο τουρκικό δίκτυο αεράμυνας, το οποίο με τη σειρά του εξελίσσεται συνεχώς, ώστε να αποκτήσει πολυστρωματική διάσταση. Δηλαδή να συγχρονίζει και να συντονίζει μια ποικιλία μέσων για αντιμετώπιση απειλών σε διαφορετικά ύψη και εμβέλειες. Μέχρι σήμερα οι συστοιχίες S-400 που είχαν παραληφθεί από την Τουρκία λειτουργούσαν (ή δοκιμάζονταν) ως αυτόνομα συστήματα, εγκατεστημένες κοντά στην Άγκυρα.
Το HAKIM 100 επιτρέπει την επικοινωνία των διαφόρων συστημάτων με κέντρο ελέγχου, ενοποιώντας την αεροπορική εικόνα, η οποία παράγεται σε πραγματικό χρόνο με σύνθεση των δεδομένων όλων των διαθέσιμων αισθητήρων (ραντάρ, καμερών, υπερύθρων, κ.ο.κ.) και μπορεί να αναθέτει αυτόματα στόχους στο κοντινότερο και καταλληλότερο συγκρότημα αναχαίτισης.
Σε αυτό το δίκτυο, τα S-400 θα αναλαμβάνουν το ρόλο του πιο μεγάλης εμβελείας συστήματος, συμπληρώνοντας τα μέσου/μεγάλου βεληνεκούς πυραυλικά συστήματα Hisar/Siper, τα παλαιότερα Hawk (που θα αποσυρθούν), όπως και τα διάφορα μεσαίας/μικρής εμβελείας στατικά, αυτοκινούμενα, ή ναυτικά συγκροτήματα αντιαεροπορικών διατίθενται.
Το HAKIM προβλέπεται να επεκταθεί και στο Αζερμπαϊτζάν, ώστε να δημιουργεί μια κοινή υποδομή αεράμυνας με την Τουρκία, ενσωματώνοντας και τα εκεί αντιαεροπορικά συστήματα όπως τα ρωσικά S-300, αλλά και τα ισραηλινά Barak 8.
Θα υπάρξει αμερικανική αντίδραση;
Για την ενσωμάτωση των S-400 είναι δεδομένο πως θα υπήρξε και ρωσική βοήθεια και τεχνογνωσία, ενώ έτσι πιθανά υλοποιείται και ο “αμερικανικός φόβος”: ότι δηλαδή τα υπολογιστικά συστήματα των συγκεκριμένων ρωσικών πυραύλων θα δικτυωθούν μέσω του τουρκικού “πλέγματος” αεράμυνας με νατοϊκά δίκτυα και υποδομές, άρα θα είναι δυνατή η διαρροή δεδομένων και τεχνολογιών προς τη Μόσχα.
Δεν γνωρίζουμε αν η Τουρκία έχει προσφέρει κάποιες εξασφαλίσεις σε ΝΑΤΟ και ΗΠΑ ότι δεν θα συμβεί το παραπάνω, ή ποια είναι η τεχνική επιλογή του ΗΑΚΙΜ ώστε να “περιχαρακωθεί” η δικτύωση των S-400. Πάντως για αυτό το ζήτημα ήταν που η Τουρκία υπέστη κυρώσεις από τις ΗΠΑ το 2019 και εξεδιώχθη από το πρόγραμμα κατασκευής και προμήθειας των μαχητικών F-35. Αυτά επι πρώτης θητείας Τραμπ, οπότε αναμένουμε αν θα υπάρξουν νέες αντιδράσεις στην δεύτερη θητεία του.
Αξίζει πάντως να πούμε πως αυτή η εξέλιξη είναι αυτό που η Ελλάδα δεν κατάφερε, δηλαδή να μπορέσει να κάνει πλήρη ενσωμάτωση των δικών της ρωσικών πυραύλων S-300 στο εθνικό σύστημα αεράμυνας, με το σύστημα που είναι εγκατεστημένο στην Κρήτη, να προορίζεται να λειτουργεί ως μια αυτόνομη “ομπρέλα κάλυψης”.
