Το DHC-515, δηλαδή το μοντέλο 515 της De Havilland Canada (που κατέχει τα σχεδιαστικά δικαιώματα του CL-415 και των προκατόχων του), ήταν η τυπικά ορθή ονομασία του μοντέλου και αυτή είχε επιλεγεί τον Απρίλιο του 2022 για τον εκσυγχρονισμένο διάδοχο του CL-415, που κάποια στιγμή αναφερόταν και ως CL-515.
Το εμπορικά ορθό όμως όνομα για ένα αεροπλάνο που έγινε συνώνυμο της αεροπυρόσβεσης, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από Canadair!
Έτσι, την περασμένη Παρασκευή, σε ανακοίνωση της De Havilland Canada, του καναδικού κρατικού οργανισμού υποστήριξης εμπορίου, CCC (Canadian Commercial Corporation) και του ευρωπαϊκού οργανισμού πολιτικής προστασίας rescEU, για την κατάληξη των συνομιλιών περί αγοράς 22 αεροσκαφών, προστέθηκε και η ανακοίνωση ότι το DHC-515 θα είναι πλέον γνωστό ως De Havilland Canadair 515.
Κατά τα άλλα και για να μπουν μερικά πράγματα στη θέση τους, από τα 22 Canadair 515 που θα αγοραστούν, τα 12 χρηματοδοτούνται από την ΕΕ και αφορούν σε δύο για κάθε μια από τις έξι χώρες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα: Ελλάδα, Κροατία, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία και Πορτογαλία. Θα σταθμεύουν στις αντίστοιχες χώρες, αλλά θα αποτελούν τον κοινό ευρωπαϊκό στόλο.
Τα υπόλοιπα δέκα αφορούν σε παραγγελίες δυο εξ’ αυτών των χωρών, της Ελλάδας για πέντε και της Ισπανίας για άλλα πέντε. H Ελλάδα και η Ισπανία βέβαια φέρεται να παρήγγειλαν από επτά αεροπλάνα συνολικά, αλλά και για τις δυο χώρες, τα δύο είναι που χρηματοδοτούνται από τον rescEU.
Σημειώνεται ότι ήταν η ελληνική και ισπανική παραγγελία των 10 αεροσκαφών που επέτρεψαν στην De Havilland Canada να ξεκινήσει την παραγωγή. Διαφορετικά θα έπρεπε και άλλοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη…
Να θυμίσουμε ότι από την εποχή που η εταιρία κεφαλαίου Longview Aviation Capital μέσω της Viking Air είχε αποκτήσει τα δικαιώματα για τα Canadair, ήταν γνωστό ότι προσπαθούσε να συγκεντρώσει τον κρίσιμο αριθμό παραγγελιών που θα έκανε αρχικά βιώσιμη την επανέναρξη παραγωγής του τύπου, στην έκδοση CL-515/DHC-515.
Η εταιρία, που αργότερα έβαλε το όλο σχέδιο κάτω από το (ιστορικό) όνομα της De Havilland Canada, ποτέ δεν είχε αποκαλύψει ποιος ήταν αυτός ο αριθμός, αλλά όλες οι εκτιμήσεις «έδειχναν» προς ένα νούμερο 22-24 αεροσκαφών, κατ’ ελάχιστο. Φυσικά ο αριθμός αυτός είναι η αρχή και θα απαιτηθούν στη συνέχεια και πολλές άλλες παραγγελίες για να συντηρηθεί το εγχείρημα και να μην καταλήξει σε εμπορική αποτυχία.
Η De Havilland Canada ελπίζει ότι αυτές θα έλθουν σταδιακά, τόσο από άλλες ευρωπαϊκές χώρες όσο και διεθνώς, αν και το ενδιαφέρον για το υδροπλάνο ειδικών εφαρμογών σε πυροσβεστική χρήση είναι πολύ περιορισμένο. Λόγος για τον οποίο η Bombardier οδηγήθηκε σε διακοπή της παραγωγής (και όχι φυσικά ότι “τα Canadair ήταν τόσο καλά και δεν χαλούσαν”, μια από τις πολλές υπερβολές που γράφηκαν στην Ελλάδα).
Η Γαλλία για παράδειγμα έχει ανακοινώσει πρόθεση απόκτησης 16 αεροπλάνων, πέραν των δυο του rescEU και η Ιταλία κινείται σε αντίστοιχους ρυθμούς. Ακόμη και στην Ελλάδα και με την προοπτική αναβάθμισης των επτά επιζώντων CL-415GR, υπάρχει ανάγκη για τουλάχιστον 5-6 επιπλέον αεροπλάνα, ενώ αντίστοιχες απαιτήσεις υπάρχουν σε Ισπανία, Πορτογαλία και Κροατία. Επιπλέον χώρες όπως η Ινδονησία και η Ταϊλάνδη έχουν εκφράσει πρόθεση αγοράς του τύπου.
Και μια σημείωση για να σταματήσουν επιτέλους οι ανοησίες που γράφουν διάφοροι: τα DHC-515 και -πλέον- Canadair 515 δεν θα σβήνουν φωτιές τη νύκτα. Τέτοια τεχνολογία δεν υφίσταται για αεροπλάνα σταθερών πτερύγων και είναι αμφίβολο ότι θα υπάρξει έως την παράδοση των αεροσκαφών. Πότε θα γίνει το τελευταίο;
Η De Havilland Canada τον Αύγουστο που μας πέρασε, ανακοίνωσε καθυστέρηση των πρώτων παραδόσεων από το τέλος του 2027, στο 2028 χωρίς να καθορίζει επακριβώς τον χρόνο. Ίδωμεν…
