Η είδηση (εδώ) περί ελληνικής δυνητικής αγοράς του ισραηλινού συστήματος ΠΕΠ (Πολλαπλών Εκτοξευτών) ισραηλινής προέλευσης PULS (Precise & Universal Launching System) είναι σίγουρα μια πολύ σημαντική εξέλιξη. Που εάν επιβεβαιωθεί, θα έχει πολύπλευρές επιπτώσεις, πολύ πέρα από την εγκατάλειψη του εκσυγχρονισμού των εκτοξευτών MLRS M270.
Να αναφέρουμε ότι οι ΠΕΠ PULS, επί τροχοφόρου οχήματος ακολουθούν την κλασική διαμόρφωση με δυο θύλακες οι οποίοι υποδέχονται «πακέτα» (pod) ρουκετών. Είναι όμως πολύ πιο ευέλικτοι σε φόρτωση από τον ερπυστριοφόρο 270 MLRS (ή τον τροχοφόρο, «μισής» δυνατότητας HIMARS με ένα θύλακα), καθώς υπάρχει μεγάλη ποικιλία «πακέτων» που διαφοροποιούνται στον αριθμό των ρουκετών και επιτυγχάνουν διαφορετικά αποτελέσματα.
Για παράδειγμα υπάρχουν «πακέτα» 18 ρουκετών Accular των 122 mm με βεληνεκές 35 km, των 10 ρουκετών Accular των 160mm με βεληνεκές 45+ km, των 4 ρουκετών Extra των 306 mm με βεληνεκές 150+ km και των 2 ρουκετών Predator Hawk των 360 mm με βεληνεκές 300+ km (αν και έχει αναφερθεί ότι ίσως φτάνουν και τα 400 km). Όλα τα παραπάνω πυρομαχικά είναι καθοδηγούμενα με GPS με υποβοήθηση INS, δηλαδή έχουν αντίστοιχη υποδομή με τα σύγχρονα πυρομαχικά του Μ270Α2/HIMARS. Επιπλέον το ισραηλινό σύστημα αναφέρεται ότι αποτελεί φορέα και άλλων πυρομαχικών, όπως κατευθυνόμενων πυραύλων κρουζ (αναφέρεται η έκδοση επίγειας εκτόξευσης του Dilalah), όπως και περιφερόμενων πυρομαχικών ή βαλλιστικών πυραύλων, που δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιηθεί.
Να θυμίσουμε ότι στόχος του εξαιρετικά αναγκαίου εκσυγχρονισμού των ελληνικών MLRS M270A0 στο επίπεδο M270A2, ήταν η αναβάθμιση της ικανότητας βολής καθοδηγούμενων πυρομαχικών σε πολύ μεγάλες αποστάσεις.
O Ελληνικός Στρατός διαθέτει σήμερα 36 συστήματα MLRS της έκδοσης M270A0 (baseline 0) με δυνατότητα βολής βλημάτων ATACMS. Τα πρώτα 18 αποκτήθηκαν το 1994, παραδόθηκαν έως το 1997 και συγκρότησαν την 193 ΜΠΕΠ (Μοίρα Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων). Ακολούθησε δεύτερη παραγγελία το 1998 για 18 πρόσθετους εκτοξευτές, που επέτρεψαν τη συγκρότηση και μιας δεύτερης μονάδας, της 194 ΜΠΕΠ. Οι δυο Μοίρες υπάγονται στο 1ο Σύνταγμα Πυροβολικού της Διοίκησης Πυροβολικού της 1ης Στρατιάς.
Η κάθε ΜΠΕΠ συγκροτείται από μία Πυροβολαρχία Διοίκησης και τρεις Πυροβολαρχίες Βολής, κάθε μια από τις οποίες έχει ένα Ουλαμό Διοίκησης και δύο Ουλαμούς Βολής, έκαστος με τρεις εκτοξευτές M270, οχήματα υποστήριξης, μετεωρολογικό σταθμό Vaisala κ.ά. O ΕΣ, στα πλαίσια των δύο αγορών, είχε αποκτήσει συνολικά 22 ΚΔΠ (Κέντρα Διεύθυνσης Πυρός) M577A2, αλλά έχει προμηθευτεί και αρκετές δεκάδες επιπλέον ΚΔΠ (200+) του ιδίου τύπου, μέσω παραχώρησης πλεονάζοντος υλικού (EDA, Excess Defense Articles). Αυτό δίνει τη δυνατότητα αυτόνομης ανάπτυξης στοιχείων των Ουλαμών Βολής και σε άλλες τοποθεσίες όπως π.χ. στα νησιά του Αιγαίου.
Το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού, που απασχολεί το ΓΕΣ τουλάχιστον από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, είχε προσδιοριστεί τελικά σε επιδίωξη αναβάθμισης μόνο των 24 εκ των 36 M270A0, λόγω πολύ μεγάλου κόστους, το οποίο έφτανε τα $300 εκατ. περίπου για τους εκτοξευτές και ξεπερνούσε το $1 δις μαζί με τα πυρομαχικά.
Πιο πρόσφατα και σε αναζήτηση εναλλακτικής λύσης, εξετάζονταν η περίπτωση αναβάθμισης μόνο 12 εκ των εκτοξευτών, με το μισό του παραπάνω κόστους.
Τελικά η διέξοδος, σύμφωνα με το δημοσίευμα, φαίνεται ότι βρίσκεται στην απόκτηση του PULS για την πλήρη αντικατάσταση των δυο πυροβολαρχιών, δηλαδή τουλάχιστον 36 εκτοξευτές.
Ας σημειωθεί ότι στην Ευρώπη, χώρες που είχαν στο παρελθόν εκσυγχρονίσει MLRS M270, όπως η Γερμανία ή τους είχαν αποσύρει, όπως η Ολλανδία και η Δανία ή δεν είχαν ποτέ το σύστημα στο οπλοστάσιό τους όπως η Ισπανία, έχουν στραφεί σε PULS (κάποιες από αυτές έως τη εμφάνιση αντίστοιχης ευρωπαϊκής λύσης).
Ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωση του Ισπανικού Στρατού που παρήγγειλε 16 PULS στο πλαίσιο του προγράμματος Sistema Lanzador de Alta Movilidad (Σύστημα Εκτόξευσης Υψηλής Κινητικότητας), που βασίζεται σε φορείς Iveco M320 8×8. Από δημοσιοποιημένα στοιχεία στη χώρα της Ιβηρικής, αναφέρεται ότι το πρόγραμμα (που ενσωματώνει και συνεργασία/ανάθεση έργου στην τοπική βιομηχανία, περιλαμβανομένων και των ρουκετών) και ανατέθηκε με σύμβαση €576,5 εκατ. τον Οκτώβριο του 2023, περιλαμβάνει 16 πακέτα Accular 122 (288 βλήματα), 28 πακέτα EXTRA (122 βλήματα), 32 πακέτα Predator Hawk (64 βλήματα) και παρελκόμενα.
Η ελλληνική «εγκατάλειψη» όμως των MLRS M270 σε ότι αφορά τον εκσυγχρονισμό τους έχει μια άλλη επίπτωση, που δεν είναι άλλη από το ότι μαζί εγκαταλείπεται και η προοπτική απόκτησης του βλήματος PrSM (Presision Strike Missile). Το οποίο προσφέρει σημαντικά αυξημένη εμβέλεια σε σχέση με τους MGM-140 ATAMCS που χρησιμοποιούνται σήμερα (τους οποίους προορίζεται να αντικαταστήσει), δηλαδή τουλάχιστον 499 km (στην πράξη πλησιάζει τα 1.000 km) και με δυνατότητα φόρτωσης τεσσάρων βλημάτων ανά εκτοξευτή έναντι δύο MGM-140.
Η Lockheed Martin είχε πάρει άδεια της αμερικανικής κυβέρνησης για ενημέρωση της Ελλάδας για το PrSM, αλλά όπως συμβαίνει πάντα σε περιπτώσεις εξαγωγής στρατιωτικού υλικού στις ΗΠΑ, η όποια διαπραγμάτευση μπορεί να γίνει σε συνέχεια σχετικού αιτήματος.
Το ερώτημα που ανακύπτει, είναι που εστιάζεται πλέον η ελληνική επιδίωξη για υποστρατηγικό σύστημα κρούσης μεγάλου βεληνεκούς. Kαι φυσικά αυθόρμητα προκύπτει η διασύνδεση με την πρόσφατη ανακοίνωση για τους SCALP Naval πάνω σε τρεις από τις φρεγάτες FDI-HN. Ως γνωστόν οι τελευταίοι, αν και συστήματα κρουζ (μειονεκτώντας στον τομέα της δυνητικής αναχαίτισης τους, έναντι βαλλιστικών πυραύλων) έχουν βεληνεκές 1.000+ km, οπότε μπορεί να πάρουν τη θέση των PrSM ως υποστρατηγικό όπλο αποτροπής.
Δεν μπορεί βέβαια να αποκλειστεί και η περίπτωση της προμήθειας κάποιου ισραηλινού συστήματος, αν οι πύραυλοι ΤΒΜ (Theatre Ballistic Missile) LORA, που είναι οι μόνοι γνωστοί της κατηγορίας αυτής, αναφέρονται ότι έχουν βεληνεκές 450 km, χωρίς βέβαια να αποκλείεται να φτάνουν πολύ μακρύτερα, κατά την πάγια τακτική της μη δημοσιοποίησης τέτοιων στοιχείων.
