Του Βασίλη Νέδου από την Καθημερινή
Απογοητευτικά εξελίσσεται η υλοποίηση του σκέλους που αφορούσε την παραχώρηση εξοπλισμών από τα αμερικανικά αποθέματα –κυρίως των τριών δωρεάν βασικών συστημάτων–, του αποκαλούμενου «πακέτου Μπλίνκεν», όπως αυτό προέκυψε από την επιστολή του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου.
Αρχικά το Πολεμικό Ναυτικό (Π.Ν.), με την πλήρη κάλυψη από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας και το ΓΕΕΘΑ, αρνήθηκε να παραλάβει τα τέσσερα πλοία παράκτιων επιχειρήσεων τύπου LCS, καθώς το αμερικανικό Ναυτικό δεν αποδέσμευε εκείνα που είχαν προκριθεί από την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά παλαιότερα. Η επαναφορά των τεσσάρων παλαιότερων LCS σε επιχειρησιακή ικανότητα θα απαιτούσε σημαντικές επενδύσεις, γι’ αυτό και η λύση απορρίφθηκε.
Επιπλέον, όπως όλα δείχνουν, μετά την κοινή (με τον αμερικανικό Στρατό) αυτοψία που έγινε στα 62 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης τύπου Bradley από το απόθεμα των χερσαίων δυνάμεων των ΗΠΑ, φάνηκε ότι η κατάστασή τους δεν είναι τέτοια που να αιτιολογεί την αποδοχή της παραχώρησης. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, και στην περίπτωση των Bradley, απαιτούνται τέτοιες κεφαλαιακές επενδύσεις για την επαναφορά τους σε μάχιμη κατάσταση, κάτι που κρίνεται ασύμφορο. Ανάλογα ήταν τα συμπεράσματα που εξήχθησαν και για τα 102 Bradley που προσφέρονταν από το απόθεμα της εταιρείας BAE Systems, τα οποία, ωστόσο, δεν περιλαμβάνονταν στην επιστολή Μπλίνκεν.
Μένει να φανεί αν είναι δυνατόν να αποτελέσουν λύση για τον στόλο μεταγωγικών της Πολεμικής Αεροπορίας (Π.Α.) τα δύο C-130H που περιελάμβανε το «πακέτο Μπλίνκεν», αν και κάτι τέτοιο θεωρείται αμφίβολο, αφενός, λόγω των υπόλοιπων αιτημάτων που έχουν κατατεθεί από άλλους συμμάχους, αφετέρου, διότι και σε αυτή την περίπτωση η επαναφορά σε καλή πτητική κατάσταση θα χρειαστεί πόρους. Πρακτικά, από το θεωρητικά «δωρεάν» σκέλος των αμερικανικών παραχωρήσεων απομένουν τα φορτηγά γενικής χρήσεως, ορισμένοι κινητήρες που ίσως έκαναν κάποια διαφορά στην καθημερινότητα των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και η συζήτηση.
Ουσιαστικά, το μόνο σκέλος της επιστολής Μπλίνκεν που φαίνεται ότι θα υλοποιηθεί δίχως προσκόμματα είναι, προφανώς, η απόκτηση των 20 F-35, τα οποία, βεβαίως, αποτελούν ένα πρόγραμμα αγοράς νέων αεροσκαφών, ενώ σε βάθος χρόνου θα φανεί και σε ποιο βαθμό η Ελλάδα μπορεί να συμμετάσχει στο πρόγραμμα των φρεγατών Constellation, που υποστηρίζεται σθεναρά ως λύση, επιχειρησιακά και βιομηχανικά, για το μέλλον του Π.Ν.
Επιμερισμένη ευθύνη
Η αποτυχία να εξασφαλιστούν από το αμερικανικό απόθεμα συστήματα που να μπορούν να εξυπηρετήσουν ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων επιμερίζεται και στις δύο πλευρές. Η ελληνική πλευρά φαίνεται να απέτυχε τα πολλά προηγούμενα χρόνια να καταστήσει σαφές ότι δεν ενδιαφέρεται για συστήματα που έχουν ουσιαστικά ολοκληρώσει τον επιχειρησιακό βίο τους.
Αποκαλύπτεται, επίσης, ότι για την αμερικανική πλευρά οι ανάγκες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων είναι μάλλον χαμηλής προτεραιότητας. Είναι, βεβαίως, σαφές ότι τα τελευταία δυόμισι χρόνια το αμερικανικό Πεντάγωνο έθεσε σε απόλυτη προτεραιότητα τις ανάγκες της Ουκρανίας, με όλους τους υπολοίπους να έρχονται –εκ των πραγμάτων– σε δεύτερη θέση. Οι διαπραγματεύσεις που έγιναν σε στρατιωτικό επίπεδο τους τελευταίους έξι μήνες απλώς επιβεβαίωσαν το αδιέξοδο που υπάρχει για τα παραπάνω συστήματα, με την ελληνική πλευρά ουσιαστικά να επιχειρεί να επιτύχει –τουλάχιστον– κάποιες παραχωρήσεις σε μικρότερα, φορητά, οπλικά συστήματα.
