Κρίσιμη επιχειρησιακά αλλά και πολιτικά ήταν η τουρκική συνδρομή στην έρευνα που έγινε στο Ιράν, για την ανεύρεση του ελικοπτέρου, που μετέφερε τον Πρόεδρο της χώρας, Εμπραχίμ Ραϊσί.
Έτσι λίγες ώρες μετά την εξαφάνιση του ελικοπτέρου και μετά από ιρανικό αίτημα, η τουρκική Δασική Υπηρεσία έστειλε ένα μη επανδρωμένο Akinci στην περιοχή, το οποίο και τελικά εντόπισε το σημείο συντριβής, από το θερμικό ίχνος που εξέπεμπαν τα αποκαϊδια του ελικοπτέρου.
Τουρκικό drone ίσως εντόπισε το σημείο πτώσης του ελικοπτέρου του Ιρανου προέδρου
Το Akinci μάλλον απογειώθηκε από την πόλη Μπατμάν, όπου σταθμεύει μόνιμα σχετικό κλιμάκιο, όπου η απόσταση μέχρι την περιοχή έρευνας στο Ιράν είναι κάπου 500 χιλιόμετρα. Kοντά δηλαδή για τις δυνατότητες του μη επανδρωμένου, που έχει ταχύτητα πλεύσης τα 250 χιλιόμετρα ενώ μπορεί να παραμείνει σε πτήση κόντά στις 20 ώρες (σε “καθαρή” διαμόρφωση χωρίς μεταφορά όπλων).
Η τουρκική συνδρομή όμως ήταν μεγαλύτερη καθώς έστειλαν και ένα ελικόπτερο Cougar του Στρατού, τονίζοντας πως έχει ικανότητα νυχτερινής πτήσης, “όπως μας ζητήθηκε από την ιρανική πλευρά”. Μια αποκάλυψη δηλαδή της ιρανικής υστέρησης για τέτοιες πτήσεις, από τον δικό τους απαρχαιωμένο στόλο ελικοπτέρων.
Επιπρόσθετα διατέθηκε και τουρκική ομάδα 32 διασωστών από την δική τους υπηρεσία Διαχείρισης Καταστροφών, την AFAD, από τις περιοχές του Βάν και του Ερζερούμ μαζί με 6 οχήματα, ενώ άλλη ομάδα 15 αλπινιστών διασωστών ήταν σε επιφυλακή, αν χρειαζόταν να προστρέξουν.
Η τουρκική συμμετοχή διαφημίζεται ήδη έντονα στην Τουρκία, με καταγραφή μάλιστα ότι το Akinci (που είχε ανοιχτό τον αναμεταδότη θέσης, οπότε φαινόταν η πτήση του στις σχετικές διαδικτυακές εφαρμογές παρακολούθησης εναέριας κυκλοφορίας, όπως το FlightRadar24), “ήταν για κάποια διάστημα το πιο παρακολουθούμενο αεροσκάφος διεθνώς” με πάνω από 2,5 εκατομμύρια χρήστες στο διαδίκτυο να το “ακολουθούν”.
Πέρα από το επιχειρησιακό κομμάτι, είναι εμφανές πως η Τουρκία και το Ιράν είναι ήδη πολύ “κοντά” γεωπολιτικά, με την Τεχεράνη να απευθύνεται άμεσως στο γείτονα της για βοήθεια, επιτρέποντας μάλιστα και την είσοδο στον εναέριο χώρο της, αεροσκάφους με δυνατότητα καταγραφής. Και αντίστοιχα η τουρκική κινητοποίηση ήταν ταχεία και πολλών επιπέδων.
Η σύγκλιση των δύο χωρών έχει ξεκινήσει από το 2016, όταν η Τεχεράνη καταδίκασε την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, ενώ στη συνέχεια οι δύο χώρες “βρήκαν επαφή” στο θέμα της Συρίας αν και στήριζαν αντίπαλες παρατάξεις. Με την Άγκυρα τα επόμενα χρόνια να καταγγέλει τις αμερικανικές κυρώσεις στο Ιράν.
Υπήρξαν βέβαια πολλά πισωγυρίσματα, καθώς υπάρχει και ένταση μεταξύ Ιράν και Αζερμπαϊτζάν με την Τουρκία να τάσσεται βέβαια υπέρ των Αζέρων, ενώ κατά καιρούς υπάρχουν διαφωνίες για συνοριακά ζητήματα και για τις μεταναστευτικές ροές, με την Τουρκία να έχει κατασκευάσει ένα πολύ μεγάλου μήκους τείχος στη συνοριακή γραμμή, για να σταματήσει μαζικές εισόδους από πλευράς Ιράν (κυρίως Αφγανών).
Πέρα από τις διπλωματικές σχέσεις όμως που βελτιώνονται, Τουρκία και Ιράν έχουν ισχυρό διμερές εμπόριο το οποίο αυξάνει συνεχώς (έχει φθάσει τα 5,5 δις δολάρια σε ετήσια βάση) ενώ πάνω από 2,5 εκατομμύρια Ιρανοί επισκέφθηκαν την Τουρκία το 2023 κυρίως ως τουρίστες. Έτσι οι δύο χώρες, αν και με σημαντικές αντιθέσεις μεταξύ τους, θρησκευτικές (η σουνιτική Τουρκία με το σιιτικό Ιράν), πολιτισμικές (με το Ιράν να έχει το δικό του πολύ διακριτό περσικό υπόβαθρο), γεωπολιτικές (και οι δύο θέλουν να διευρύνουν την επιρροή τους στη Μέση Ανατολή), σχηματίζουν σταδιακά μια διακριτική φιλική συνύπαρξη, που εμπεριέχει και τις αμφότερες καλές σχέσεις με τη Ρωσία. Ένα “τρίγωνο” δηλαδή ισχύος που αν μη τι άλλο ταράζει πολύ τις αμερικανικές “βεβαιότητες”.
