Ο αυστριακός στρατός του στρατηγού Καρλ Φράϋχερ Μακ φον Λάϊμπεριτς παραδίδεται στον Ναπολέοντα στη Βαυαρία. Η συγκεκριμένη εκστρατεία και η μάχη που επακολούθησε δεν βρίσκονταν στα σχέδια του Κορσικανού στρατηλάτη, αλλά είναι ενδεικτικές της τύχης και της ικανότητας του Ναπολέοντα να αντιδρά και να προσαρμόζεται στις γρήγορες αλλαγές του πεδίου της μάχης.
Με τον πόλεμο στην Ευρώπη να κινείται υπέρ της Γαλλίας, ο Ναπολέων έκανε τεράστιες προετοιμασίες για να περάσει τη Μάγχη και να “χτυπήσει το κακό στη ρίζα του”, καθυποτάσσοντας την ίδια τη Βρετανία και σβήνοντας οριστικά τον παράγοντα που αναζωπύρωνε συρράξεις και αντιδράσεις εναντίον του. Ο γαλλικός στρατός, 177.000 άνδρες με το υλικό τους, είχε συγκεντρωθεί στα παράλια της Βουλώνης αναμένοντας την άφιξη του στόλου που υπό τον ναύαρχο ντε Βιλνέβ, θα διέφευγε της στενής παρακολούθησης του Βρετανού ναυάρχου Νέλσωνος και θα μετέφερε τη στρατιά εισβολής στο βρετανικό έδαφος.
Ο “Κορσικανός Λέων” μπορεί να έλεγχε τα πράγματα στην ξηρά αλλά στη θάλασσα ο ικανότερος ανήκε σε άλλο στρατόπεδο. Ο Νέλσων πρόλαβε τον ντε Βιλνέβ και τον απέκλεισε στο Καντίθ της Ισπανίας για να τον καταναυμαχήσει τελικά στο Τραφάλγκαρ. Μαινόμενος ο Ναπολέων από την τροπή του πολέμου, που ακύρωνε όλη τη στρατηγική του, εγκατέλειψε αιφνιδιαστικά τα σχέδιά του και κινητοποίησε τη Μεγάλη Στρατιά κατευθύνοντάς τη στο κέντρο της Ευρώπης με πρώτο στόχο τον αυστριακό στρατό.
Η συνέχεια στο Military History
