Ο νεοδιορισθείς αρχιστράτηγος του ρωσικού στρατού, Μιχάηλ Κουτούζοφ, προσπαθεί να ανακόψει την πορεία της Μεγάλης Στρατιάς του Nαπολέοντα προς τη Μόσχα.
Μέχρι τότε, η στρατηγική του ρωσικού στρατού είχε καταστρωθεί από τον στρατηγό Μπάρκλεϋ ντε Τόλλυ (σκωτικής καταγωγής), που ακολουθούσε την οδό της τακτικής υποχώρησης και της “καμένης γης”, διατηρώντας την ακεραιότητα του στρατού και τραβώντας τα γαλλικά στρατεύματα μακρυά από τις βάσεις ανεφοδιασμού τους, βαθιά στο ρωσικό έδαφος.
Η απώλεια, όμως τόσων εδαφών χωρίς σοβαρή μάχη έκανε τον τσάρο Αλέξανδρο τον 1ο να αντικαταστήσει τον εμπνευστή της στρατηγικής, με τον γηραιό Κουτούζοφ, βετεράνο των εκστατειών κατά των Τούρκων και του Αούστερλιτς. Ο τελευταίος συγκέντρωσε 160.000 άνδρες και 624 πυροβόλα και οχύρωσε καλά το χωριό Μποροντίνο, 110 χιλιόμετρα δυτικά της Μόσχας, σκάβοντας χαρακώματα, κανονιοστάσια και αναχώματα. Χώρισε τον στρατό του σε 3 διοικήσεις υπό τους στρατηγούς ντε Τόλλυ, Ραγιέβσκυ και Μπαγκρατιόν και ανέμενε την άφιξη των 190.000 ανδρών της Μεγάλης γαλλικής Στρατιάς.
Της μάχης του Μποροντίνο, προηγήθηκε εκείνη του οχυρωμένου χωριού Σεβαρντινό στις 7 Σεπτεμβρίου, από την προφυλακή του Γάλλου στρατάρχη Ιωακείμ Μυρά, βασιλέα της Νεάπολης. Οι δυνάμεις του συγκρούστηκαν βίαια με τους Ρώσους και με τις δύο πλευρές να υπομένουν μεγάλες απώλειες σε ένα στενό μέτωπο. Οι Ρώσοι είχαν περισσότερες, αν και αμυνόμενοι. Τελικά, προς το απόγευμα, με το γαλλικό 4ο Σώμα Στρατού του Ευγενίου ντε Μποαρνέ να πλησιάζει, οι Ρώσοι απεμπλέκηκαν και υποχώρησαν στα χαρακώματα του Μποροντίνο.
Η συνέχεια στο Military History
