Οι εκδόσεις παραγωγής του Do 335
Στα τέλη του 1944 ξεκίνησε η παραγωγή της πρώτης έκδοσης Do 335A-1. To Do 335A-1 ήταν σχεδόν όμοιο με τα αεροσκάφη προπαραγωγής Do 335A-0 αλλά «φορούσε» τους ισχυρότερους κινητήρες DB603E-1 και έφερε δομικά ενισχυμένη πτέρυγα στην οποία τοποθετήθηκαν δύο αναρτήρες για την μεταφορά βομβών ή απορριπτόμενων δεξαμενών καυσίμου.
Do 335 “Pfeil”: Ένα πρωτοποριακό μαχητικό που ήρθε αργά για την Luftwaffe, B’ Μέρος
Η μέγιστη ταχύτητα πλεύσης με την βοήθεια του συστήματος MW 50 που τροφοδοτούσε την εισαγωγή αέρα του κινητήρα με μίγμα νερού και μεθανόλης, έφθανε τα 474 μ.α.ώ στα 21.325 πόδια, ενώ χωρίς αυτό έφθανε τα 426 μ.α.ώ. και μπορούσε να ανέλθει σε ύψος 26.250 ποδών σε 14 λεπτά και πέντε δευτερόλεπτα. Η ακτίνα δράσης του με πλήρη οπλισμό συμπεριλαμβανομένου μιας βόμβας των 1100 λιβρών ή δύο των 550 λιβρών στην καταπακτή οπλισμού έφθανε τα 900 μίλια.
Κατά την διάρκεια των πτητικών δοκιμών οι δοκιμαστές της Dornier του έδωσαν το προσωνύμιο «Pfeil» (βέλος), λόγω των πολύ καλών του επιδόσεων. Οι χειριστές της Luftwaffe όμως του έδωσαν το παρατσούκλι «Ameisenbaer» (μυρμηγκοφάγος) λόγω του μεγάλου μήκους του ρύγχους του. Τα Do 335A-2 και Do 335A-3 ήταν εκδόσεις καταδιωκτικών εφοδιασμένες με πυροβόλα, αλλά δεν κατασκευάσθηκαν ποτέ. Η έκδοση Do 335A-4 ήταν μια φωτοαναγνωριστική έκδοση μακράς ακτίνας δράσης που δεν θα διέθετε καθόλου οπλισμό. Για τις ανάγκες του προγράμματος τροποποιήθηκε ένα από τα αεροσκάφη προπαραγωγής Do 335A-0 στο οποίο εγκαταστάθηκαν δύο φωτομηχανές Rb50/30 στην καταπακτή οπλισμού στο εσωτερικό της κοιλιάς της ατράκτου και κινητήρες DB603G. Για την συγκεκριμένη έκδοση αποφασίσθηκε η κατασκευή 10 μονάδων, η οποία όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Η έκδοση Do 335A-6 ήταν ένα διθέσιο νυκτερινό καταδιωκτικό, το οποίο θα αξιοποιούνταν σε αποστολές αναχαίτισης.
Do 335 “Pfeil”: Ένα πρωτοποριακό μαχητικό που ήρθε αργά για την Luftwaffe, A’ Μέρος
To πρωτότυπο της έκδοσης ήταν το Do 335V10 (CP+UK) στο οποίο τοποθετήθηκε η θέση του χειριστή του ραντάρ πάνω και πίσω από την θέση του χειριστή και διέθετε ξεχωριστή καλύπτρα. Η καταπακτή οπλισμού τροποποιήθηκε ώστε να τοποθετηθεί εκεί μια επιπλέον δεξαμενή καυσίμου, προκειμένου να αυξηθεί η ακτίνα δράσης και στα χείλη προσβολής της πτέρυγας τοποθετήθηκαν οι κεραίες του ραντάρ έρευνας, καθώς και ειδικές σωληνώσεις στις εξατμίσεις των κινητήρων ώστε να μειώνεται το ίχνος της φλόγας κατά την διάρκεια της πτήσης. Το ραντάρ έρευνας που θα τοποθετούνταν ήταν το FuG217 αλλά δεν αξιολογήθηκε ποτέ επιχειρησιακά στο V10. Επίσης, στις μονάδες παραγωγής υπήρχε η πρόβλεψη εγκατάστασης των ραντάρ FuG 220 και FuG 350. Λόγω των συνεχόμενων συμμαχικών βομβαρδισμών στο εσωτερικό της Γερμανίας, αποφασίσθηκε η συναρμολόγηση των A-6 να πραγματοποιείται στις γραμμές παραγωγής της Heinkel στην Βιέννη, αλλά τελικά δεν κατασκευάσθηκε ούτε μια μονάδα λόγω της συμμαχικής προέλασης.
Εκτός των Do 335A που αφορούσαν κυρίως εκδόσεις βομβαρδιστικών, υπήρχε και η πρόβλεψη της ανάπτυξης της σειράς Do 335B που ήταν καταδιωκτικά με βαρύ οπλισμό. Το Do 335V13 (RP+UA) ήταν το πρωτότυπο της έκδοσης Do 335B-1 το οποίο έφερε μια επιπλέον δεξαμενή καυσίμου στο εσωτερικό της καταπακτής οπλισμού για μεγαλύτερη αυτονομία, δύο MG151 των 20 χλστων στο επάνω τμήμα του ρύγχους και κινητήρες DB603E. Το Do 335V14 (RP+UB) ήταν το πρωτότυπο της έκδοση Dο 335-B4 που αφορούσε ένα αεροσκάφος παρόμοιο με το Do 335-Β1, εφοδιασμένο με επιπλέον δύο πυροβόλα των 30 χλστων Mk 103, εγκατεστημένα στο εσωτερικό του χείλους προσβολής των πτερύγων. Εκτός των δύο προαναφερθέντων πρωτοτύπων τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για πτητικές δοκιμές, δεν ολοκληρώθηκε η κατασκευή καμίας μονάδας παραγωγής.
Για τις μονάδες παραγωγής των συγκεκριμένων εκδόσεων υπήρχε η πρόβλεψη να φέρουν τον νεώτερο κινητήρα DB603LA, εφοδιασμένο με υπερσυμπιεστή δύο βαθμίδων μέγιστης ισχύος 2.100 ίππων. Κάποιες άλλες εκδόσεις που έμειναν στο στάδιο του σχεδιασμού ήταν το Do 535 με μικτό σύστημα πρόωσης, αποτελούμενο από εμβολοφόρο κινητήρα στο ρύγχος και στροβιλοκινητήρα σχεδιασμένο από τον Dornier στην ουρά και το Do-635 που ήταν ένα αναγνωριστικό αεροσκάφος μακράς ακτίνας που αποτελούνταν από δύο ατράκτους D0-335 συνδεδεμένες με κοινή πτέρυγα.
Η έλλειψη εξειδικευμένου τεχνικού προσωπικού, πρώτων υλών και αεροπορικού καυσίμου, ήταν οι κύριοι λόγοι που το Do 335 δεν κατασκευάσθηκε σε ευρεία κλίμακα και χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα σε επιχειρήσεις. Παρόλα αυτά κάποιες μονάδες της έκδοσης πρoπαραγωγής Do 335A-0 και της αρχικής έκδοσης παραγωγής Do 335A-1 αξιοποιήθηκαν επιχειρησιακά από την ΕΚ 335 και την Άνοιξη του 1945 και από την III/KG2.
Αν και το Do 335 ήταν μια πραγματικά αξιόλογη πτητική μηχανή που υπερείχε σε επιδόσεις, ευελιξία και οπλισμό σε σύγκριση με τα καταδιωκτικά των συμμάχων, οι αργοί ρυθμοί ανάπτυξής και παραγωγής του, δεν του άφησαν κανένα περιθώριο να αποδείξει τις επιχειρησιακές του αρετές στους ουρανούς της Ευρώπης κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Τα Do 335 μετά το τέλος του πολέμου
Όταν οι αμερικανικές δυνάμεις εισέβαλαν στις εγκαταστάσεις της εταιρείας στο Oberpfaffenhofen στα τέλη του Απριλίου του 1945 ανακάλυψαν μόνο 11 ολοκληρωμένα Do 335A-1 και δύο τροποποιημένα σε διθέσια εκπαιδευτικά που έφεραν το χαρακτηρισμό Do 335A-12. Ακόμη υπήρχαν εννέα A-1, τέσσερα Α-4 και δύο Α-12 τα οποία βρισκόταν στο τελικό στάδιο συναρμολόγησης και περίπου 70 άτρακτοι και λοιπός εξοπλισμός για την κατασκευή ισάριθμων μονάδων.
Στο πλαίσιο της επιχείρησης Seahorse δύο αεροσκάφη…
Η συνέχεια στο Military-History
