Τα πρωσικά στρατεύματα νικούν τις Γαλλο-Αυστριακές δυνάμεις, αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων και εξοβελίζοντας τη Γαλλία από τη διαμάχη του μεγάλου Επταετούς Πολέμου στην Ευρώπη του 18ου αιώνα.
Αν και ο πόλεμος ξεκίνησε ως σύγκρουση Γαλλίας και Βρετανίας με έπαθλο τις κτήσεις της πρώτης στη Βόρειο Αμερική (τον Καναδά), το πολύπλοκο σύστημα συμμαχιών που έδενε τα ευρωπαϊκά βασίλεια και τις αυτοκρατορίες, λειτούργησε ως βραδύκαυστο φυτίλι που άναψε τη φωτιά του πολέμου σε ολόκληρη την ήπειρο.
Εποφθαλμιώντας μια καλύτερη διευθέτηση των συνόρων, η Πρωσία, η ισχυρότερη σύμμαχος της Βρετανίας στην ηπειρωτική Ευρώπη, επιτέθηκε αιφνιδιαστικά και κατέλαβε τη Σαξωνία, που βρισκόταν υπό την προστασία της Αυστρίας. Η τελευταία ζήτησε και έλαβε τη στήριξη της Γαλλίας. Σύντομα, η Σουηδία και η Ρωσία στράφηκαν κι αυτές εναντίον της Πρωσίας, η πρώτη γιατί φοβόταν για τα λιμάνια της στη Βαλτική, αν ο φιλόδοξος βασιλιάς Φρειδερίκος στρεφόταν προς τα εκεί και η δεύτερη γιατί η Πρωσία ισχυροποιείτο και αυτό θα έβλαπτε τα ρωσικά σχέδια. Έτσι η Πρωσία βρέθηκε ξαφνικά να πολεμά μόνη σχεδόν σε έναν πανευρωπαϊκό πόλεμο.
Τον Σεπτέμβριο, οι Αυστριακοί κατάφεραν κάποιες σημαντικές νίκες κατά των Πρώσων, οι οποίοι με τον Φρειδερίκο επικεφαλής, έστρεφαν την προσοχή τους στα ανατολικά της χώρας τους όπου δεχόταν την εισβολή ενός ισχυρού ρωσικού στρατού. Η κατάσταση επιδεινώθηκε τις επόμενες εβδομάδες, όταν ο γαλλικός στρατός εισέβαλε στην Πρωσία και συνενώθηκε με απόσπασμα του αυστριακού στρατού συγκλίνοντας ταυτόχρονα προς το Μπρεσλάου, όπου βρισκόταν ο κύριος όγκος των Αυστριακών. Αν οι δυνάμεις αυτές ενώνονταν, ο Φρειδερίκος θα αντιμετώπιζε μια συνδυασμένη συμμαχική στρατιά 70.000 Γάλλων και Αυστριακών στη Δύση και 75.000 Ρώσων στην Ανατολή. Οι δυνάμεις του δεν ήταν επαρκείς ούτε καν για τη μία από αυτές τις συγκεντρώσεις.
Έτσι αποφάσισε να αντιμετωπίσει τις εχθρικές στρατιές πριν ενωθούν. Στο πνεύμα του προπάππου του, εκλέκτορα Φρειδερίκου-Γουλλιέλμου του 1ου, πως “η ταχύτητα ενός στρατού ορίζεται από το πιο αργοκίνητο τμήμα του”, ο Φρειδερίκος παράτησε τις άμαξες ανεφοδιασμού του και έστειλε αποσπάσματα της επιμελητείας να επιτάξουν ή να αγοράσουν προμήθειες στο δρόμο που θα προέλαυνε, καλύπτοντας 22 χλμ. την ημέρα.
Η συνέχεια στο Military History
