Το κρεσέντο των έμμεσων απειλών και προειδοποιήσεων της Τουρκικής κυβέρνησης προς τις ΗΠΑ συνεχίζεται σε ένα γαϊτανάκι το οποίο έχει αρχίσει να γίνεται κουραστικό. Έτσι σύμφωνα με τον Ιμπραήμ Καλίν, εκπρόσωπο Τύπου της Τουρκικής Προεδρίας, αν το Κογκρέσο των ΗΠΑ εγκρίνει την πώληση F-35 στην Ελλάδα και ταυτόχρονα μπλοκάρει τα F-16 που ζητά η Άγκυρα, τότε «οι ΗΠΑ χάνουν την ουδετερότητα τους εντός του ΝΑΤΟ». Ακόμα δεν θα γίνει ποτέ δεκτό από την Τουρκία να συνδεθεί η έγκριση της για την είσοδο Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ με την πώληση των F-16, όπως ήδη συζητείται στο Κογκρέσο «από κάποιους γερουσιαστές σαν τον Μπομπ Μενέντεζ».
Η τελείως μη διπλωματική φρασεολογία του Καλίν, όπως και του Τσαβούσογλου, προφανώς και του ίδιου του Ερντογάν είναι όχι μόνο σοκαριστική -τουλάχιστον για το τυπικό της επικοινωνίας μεταξύ συμμαχικών χωρών- αλλά και αναποτελεσματική. Καθώς καλλιεργεί την δυσπιστία κατά της Άγκυρας, που δείχνει αφελώς (αν και δεν συμβαίνει στην ουσία), να αγνοεί το πως λειτουργεί το αμερικανικό σύστημα που απαιτεί μια συνεχή ισορροπία μεταξύ κυβέρνησης και Κογκρέσου.
Γερουσιαστής Κρις Βαν Χόλεν: Άπιστη η Τουρκία, δεν παίρνει F-16 όσο εμποδίζει τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ
Οι Τουρκικές κατηγορίες πάντως κατά των ΗΠΑ που πυκνώνουν έχουν μεγάλη ποικιλία. Κατά την Άγκυρα οι ΗΠΑ βοήθησαν στην οργάνωση του πραξικοπήματος του 2016, καλύπτουν τον Γκιουλέν, τους πέταξαν αδίκως έξω από το πρόγραμμα των F-35, δεν τους εγκρίνουν τα F-16, τους έχουν επιβάλλει εμπάργκο όπλων και κυρώσεις κατά της αμυντικής τους βιομηχανίας, εμποδίζουν τη ροή επενδύσεων, στηρίζουν την Ελλάδα και φτιάχνουν εκεί βάσεις, υιοθετούν τις «ελληνικές απαιτήσεις» και πολλά ακόμη.
Αν και στη διεθνή πολιτική δεν είναι σπάνιο να γίνεται μια έξαρση μεταξύ δύο χωρών, η επιμονή της Τουρκίας στην ένταση των διατυπώσεων της και στον μαξιμαλισμό των απαιτήσεων της είναι -κατά τη γνώμη μας- μια παράδοξη ανάγνωση των διεθνών σχέσεων και ισορροπιών, με την Άγκυρα να υιοθετεί ένα ύφος που θυμίζει κάτι από Βόρεια Κορέα. Ότι χειρότερο δηλαδή για πολλούς συντηρητικούς κύκλους εντός ΗΠΑ που θεωρητικά διατηρούν κάποια πραγματιστική συμπάθεια για την Τουρκική συμμετοχή στη δυτική συμμαχία.
