Οι χθεσινές εκρήξεις σε δύο ρωσικά αεροδρόμια-βάσεις της Αεροπορίας, στο Ριαζάν και στο Σαρατόφ, όπου επιχειρούν στρατηγικά βομβαρδιστικά είχαν δύο στοιχεία «καινοτομίας». Το πρώτο ήταν πως τόσο Ουκρανία όσο και Ρωσία παραδέχθηκαν πως επρόκειτο για ουκρανική επίθεση. Δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, καθώς η Ουκρανία μέχρι σήμερα απέφευγε σε πολλές περιπτώσεις επιθέσεων μέσα σε ρωσικό έδαφος να αναλάβει την ευθύνη, αφήνοντας να διαρρεύσει ότι «δεν ξέρουμε κάτι αλλά μπορεί και να γνωρίζουμε». Βέβαια η παραδοχή της σε αυτή την περίπτωση ήταν και πάλι σιβυλλική, αλλά το μήνυμα ήταν πιο σαφές από άλλες φορές.
Το ενδιαφέρον είναι πως και το Ρωσικό υπουργείο Άμυνας κατηγόρησε την Ουκρανία για τις επιθέσεις, κάτι που πάλι σε αρκετές περιπτώσεις συνοριακών χτυπημάτων είχε αποφύγει να κάνει, μιλώντας για «ατυχήματα» και «τυχαίες εκρήξεις».
Η μέχρι πρόσφατα απρόθυμη στάση των δύο χωρών είναι κατανοητή, η Ρωσία δεν ήθελε να παραδεχθεί πως η Ουκρανία κάνει αντεπιθέσεις εντός εδάφους της, έστω και αν αυτές ήταν περιορισμένης αξίας και με λίγες ζημιές (συνήθως εκρήξεις σε κάποιες αποθήκες καυσίμων). Αλλά και το Κίεβο δεν επιθυμούσε, πέρα από το ίδιο το χτύπημα που ήταν σαφές, να δώσει διαστάσεις ότι διεξάγει και κάτι άλλο από καθαρά αμυντικό πόλεμο εντός του εδάφους της. Αντιλήψεις βέβαια που σταδιακά εγκαταλείφθηκαν καθώς και οι δύο πλευρές κατανοούν ότι ο πόλεμος δεν μπορεί να έχει τέτοιες λεπτεπίλεπτες αναστολές.
Το δεύτερο στοιχείο είναι το βάθος κρούσης. H βάση Engels στο Σαρατόφ απέχει κάπου 650 χιλιόμετρα από τα ρωσοουκρανικά σύνορα. Ενώ η βάση Dyagilevo κοντά στο Ριαζάν άλλα τόσα, αλλά και το πιο προβληματικό, είναι η ίδια κάπου 200 χιλιόμετρα νότια-νοτιοδυτικά της Μόσχας, κάτι που δείχνει πως μελλοντικά στόχος θα μπορούσε να είναι και η ίδια η ρωσική πρωτεύουσα.
Σύμφωνα με τη Ρωσική πλευρά, το όπλο που χρησιμοποιήθηκε ήταν το παλαιάς τεχνολογίας μη επανδρωμένο αναγνωριστικό Tu-141 Strizh, της δεκαετίας του ’80, με κινητήρα τζετ, διηχητική ταχύτητα και εμβέλεια κάπου 1.000 χιλιόμετρα. Το μη επανδρωμένο έφερε φωτογραφικές μηχανές ή ραντάρ, αλλά βέβαια είναι ικανό και για μεταφορά κάποιας εκρηκτικής κεφαλής, κάτι που οι Ουκρανοί έχουν δοκιμάσει ξανά.
Τα ουκρανικά Tu-141 είχαν μπει στο «ράφι» αλλά με τη ρωσική εισβολή οι Ουκρανοί τα… ξανακατέβασαν, μαζί με ότι άλλο παλαιό υλικό είχαν για να το αξιοποιήσουν κατά των εισβολέων. Η ακρίβεια βέβαια του σκάφους δεν είναι υψηλή, ενώ τον περασμένο Μάρτιο ένα ίδιο είχε πέσει στην Κροατία (!) έχοντας βγει από την πορεία του τελείως.
Κροατία: Το ΜΕΑ που συνετρίβη τον προηγούμενο μήνα, μετέφερε βόμβα
Η Ρωσία είπε πως κατέρριψε κάποια Tu-141 που χρησιμοποιήθηκαν στη επίθεση και πως οι ζημιές που προκλήθηκαν ήταν από τα υπολείμματα των καταρρίψεων. Με αυτήν την παραδοχή η Μόσχα “δικαιώνει” και την αεράμυνα της, η οποία, ιστορικά τουλάχιστον, προβαλλόταν ως η ισχυρότερη του πλανήτη, ειδικά στην περίμετρο της Μόσχας.
Αλλά σίγουρα παραμένει προβληματικό να μπορεί η Ουκρανία με τέτοιες “αρχαιολογίες” να χτυπά βάσεις στρατηγικών βομβαρδιστικών της Ρωσίας και μάλιστα με την τοπική αεράμυνα σε πλήρη επιφυλακή. Να πούμε εδώ πως στην βάση Engels-2 έχει έδρα και η 121η Αεροπορική Πτέρυγα Βαρέως Βομβαρδισμού “της Φρουράς”, που διαθέτει και όλα τα υπερηχητικά βομβαρδιστικά της Ρωσίας, Τu-160 Blackjack, δηλαδή ότι καλύτερο διαθέτει η χώρα στον τομέα.
Ουκρανικές πηγές δίνουν μια άλλη εκδοχή για την επίθεση. Η κρατική εταιρία Ukroboronprom είχε πριν λίγες μέρες ανακοινώσει πως ετοιμάζει ένα δικό της μη επανδρωμένο, με «εμβέλεια 1.000 χιλιομέτρων και ικανότητα μεταφορά πολεμικής κεφαλής 75 κιλών». Είχε μάλιστα δείξει μια φωτογραφία του ρύγχους του, χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες, αναφέροντας όμως πως διεξάγονται οι δοκιμές αντοχής σε ηλεκτρονικές παρεμβολές και «ελπίζουμε να το δοκιμάσουμε σε πολεμικές συνθήκες σύντομα» και πως «έχουμε υποσχεθεί πως θα είναι έτοιμο πριν το τέλος του χρόνου».
Όποιο πάντως και να είναι το οπλικό σύστημα που χρησιμοποιήθηκε οι ζημιές δεν ήταν εκτεταμένες. Στη βάση Engels φθορές υπέστησαν δυο βομβαρδιστικά Tu-95, ενώ στο Dyagilevo είχαμε 3 νεκρούς και 5 ή 6 τραυματίες όπως φθορές σε ένα Tu-22M3. Για περίοδο πολέμου αυτά είναι ελάχιστα, αλλά το συμβολικό μήνυμα είναι πολύ μεγαλύτερο.
Η Ουκρανία πλέον δεν έχει «φοβικό σύνδρομο» και να χτυπήσει σε βάθος τη Ρωσία και να το παραδεχθεί, έστω και μόνο για να εκθέσει την κυβέρνηση Πούτιν. Αλλά και η Ρωσία εφόσον έχει αποδεχθεί ότι διεξάγει πλέον «κανονικό πόλεμο» και όχι «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», μπορεί να αντέξει το δημόσιο βάρος τέτοιων ενεργειών, που ενισχύουν το αφήγημα της ότι «δεχόμαστε ολομέτωπη επίθεση από τη Δύση».
Τι να περιμένουμε; Από την Ουκρανία ίσως ένα ακόμη τολμηρότερο χτύπημα εντός Μόσχας, ή κάπου στα περίχωρα της. Από Ρωσικής πλευράς, το είδαμε ήδη, μαζική απάντηση με δεκάδες πυραύλους κατά ουκρανικών υποδομών, για να βυθίσουν τη χώρα στο σκοτάδι και στο κρύο στο μέσο του χειμώνα.
