Όσο περισσότερο συγχρονισμένες χρονικά και πολυάριθμες (σε αριθμό στόχων) είναι οι προσβολές της 5ης φάλαγγας τόσο μεγαλύτερο θα είναι το αποτέλεσμά τους. Η τελική αποτελεσματικότητά τους δεν έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς και μόνο η εκδήλωση μαζικών προσβολών θα προσπαθήσει να «κορέσει» το ελληνικό σύστημα διοίκησης στη ζώνη των μετόπισθεν και θα απορροφήσει δυνάμεις που θα μπορούσαν αλλιώς να διατεθούν για τον κύριο σκοπό.
Ως στόχοι υψηλής προτεραιότητας θεωρούνται οι ακόλουθοι:
-Στρατηγεία και Σταθμοί Διοίκησης. Η μακροχρόνια παρατήρηση ή μάλλον η κατασκοπευτική δράση των εξτρεμιστών, τους έχει κάνει γνώστες όλων των κύριων και των εναλλακτικών θέσεων. Η αλυσίδα διοίκησης, το «νευρικό σύστημα» του Δ΄ ΣΣ, θα κινδυνεύει να υποστεί αλλεπάλληλες άμεσες ή έμμεσες (με την ακριβή κατάδειξη των θέσεων στις τουρκικές αεροπορικές ή και πυραυλικές δυνάμεις) προσβολές με σκοπό την εξουδετέρωση του ή έστω την επίτευξη καθυστερημένης αντίδρασης.
– Συγκοινωνιακές υποδομές. Από τη Θράκη διέρχεται η Εγνατία οδός με διατομή δύο κυρίων λωρίδων και βοηθητικής λωρίδας κυκλοφορία, ανά κατεύθυνση. Κατά τον διαμήκη άξονα διασχίζει ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα από την Ηγουμενίτσα μέχρι τη Θεσσαλονίκη (Κεντρική Μακεδονία) και από εκεί μέχρι τους Κήπους του Έβρου, και επιτρέπει την ταχεία μεταφορά ενισχύσεων. Διέρχεται επίσης η σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης-Αλεξανδρούπολης, ενώ στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν αρκετοί λιμένες (όπως π.χ. το Πόρτο Λάγος), περιφερειακά (όπως π.χ. της Χρυσούπολης) και δευτερεύοντα (όπως το Αεροδρόμιο Γενικής Αεροπορίας – Αεραθλητικό Κέντρο «Αναστάσιος Μπακάλμπασης» της Κομοτηνής) αεροδρόμια και ακτές που επιτρέπουν την αποβίβαση βαρέως υλικού και ενισχύσεων. Η ομαλή λειτουργία τόσο της Εγνατίας όσο και της σιδηροδρομικής γραμμής, και φυσικά των παράπλευρων δρόμων και του επαρχιακού δικτύου είναι κρίσιμες για την ελληνική πλευρά, όχι μόνο για την ολοκλήρωση της επιστράτευσης και τον ανεφοδιασμό των σχηματισμών και των μονάδων των πρόσω, αλλά και για την ταχεία κίνηση των ενισχύσεων. Σε επίπεδο Σώματος Στρατού καθοριστική είναι η προώθηση των XXI ΤΘΤ και XXV ΤΘΤ όπου απαιτηθεί ανάλογα με την εξέλιξη του αγώνα. Ιδιαίτερα για την πρώτη που θα κατευθυνθεί προς τον βόρειο τομέα του Έβρου, η μόνη υφιστάμενη επιλογή είναι ο ορεινός, οφιοειδής και δύσκολος επαρχιακός δρόμος Σάπες-Ροδόπης-Μέγα Δέρειο-Μικρό Δέρειο και από εκεί προς Διδυμότειχο ή Ορεστιάδα. Ας σημειωθεί εδώ ότι στο μέσο του ορεινού επαρχιακού δρόμου Σάπες προς Διδυμότειχο ή Ορεστιάδα και μάλιστα στην περιοχή που η ελληνική επικράτεια έχει πλάτος μόλις 20 χλμ. από τα ελληνοτουρκικά μέχρι τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα υπάρχει σύμπλεγμα χωριών (Μεγάλο και Μικρό Δέρειο, Πετρόλοφος, Σιδηρώ, Ρούσσα, Γονικό, Άνω και Κάτω Μικράκιο, Κισσόs, Σιδηροχώρι, Ουράνια και Αγριάνη) που κατοικούνται σχεδόν αποκλειστικά από μουσουλμάνους της μειονότητας. Η μη έγκαιρη άφιξη των ενισχύσεων αυτών στους χώρους τελικού προορισμού και επέμβασή τους όπου και όταν απαιτηθεί, δημιουργεί τεράστιο κίνδυνο για την ελληνική αμυντική προσπάθεια καθώς τόσο στον βόρειο τομέα η XVI Μ/Κ ΜΠ (με τη Τακτική Διοίκηση/21ου Συντάγματος Πεζικού «Δράμα», την 3η Μ/Κ ΤΑΞ ΠΖ «Ρίμινι» και την 30ή Μ/Κ ΤΑΞ ΠΖ «Τομορίτσα), όσο και στον κεντρικό (50ή Μ/Κ ΤΑΞ ΠΖ «Αψός») και τον νότιο (η ΧΙΙ Μ/Κ ΜΠ «Έβρου» με τις 7η Μ/Κ ΤΑΞ ΠΖ «Σαραντάπορος» και 31η Μ/Κ ΤΑΞ ΠΖ «Κάμια», και την ΧΧΙΙΙ ΤΘΤ «3ο Σύνταγμα Ιππικού Δορύλαιον» που εδρεύει στην Αλεξανδρούπολη), θα φθαρούν από την αρχική μαζική προσβολή του αντιπάλου και πιθανά (παρά τα μέτρα της ελληνικής πλευράς που αφορούν κυρίως την αμυντική οργάνωση, σκέπαστρα, τομές, οχυρωματικά έργα, κ.λπ.) θα υποστούν σημαντικές απώλειες.
Το ίδιο κρίσιμη για την έκβαση των επιχειρήσεων είναι και η ταχεία κίνηση και ανάπτυξη της ελληνικής στρατηγικής εφεδρείας που είναι αναπτυγμένη στην κεντρική Μακεδονία και περιλαμβάνει κυρίως τη ΙΙ Μ/Κ ΜΠ με τις 33η Μ/Κ ΤΑΞ ΠΖ «Σύνταγμα Κυδωνιών», 34η Μ/Κ ΤΑΞ ΠΖ «Απόσπασμα Συνταγματάρχη Διαλέτη» και XXIV ΤΘΤ «1ο Σύνταγμα Ιππικού Φλώρινα», και η οποία θα πραγματοποιήσει τη στρατηγική αντεπίθεση. Κατά συνέπεια, τόσο η Εγνατία Οδός όσο και η σιδηροδρομική γραμμή θα αποτελέσουν αντικείμενο δολιοφθορών και προσβολών από τους εξτρεμιστές της μειονότητας (όπως φυσικά και από την Τουρκική Αεροπορία), και η ελληνική πλευρά πέρα από τη διασφάλιση της ικανότητας αποκατάστασης ζημιών μάχης, θα πρέπει να φροντίσει και για την ισχυρή ασφάλειά τους.
– Τηλεπικοινωνιακές υποδομές και ενεργειακές υποδομές. Σκοπός αυτών των προσβολών θα είναι η αποδόμηση της πολιτικής διοίκησης, η πρόκληση αναταραχής στον γενικό πληθυσμό, και σε όσο βαθμό εξαρτώνται από τις εν λόγω υποδομές, η δημιουργία προβλημάτων στην ελληνική κινητοποίηση και επιχειρησιακή δράση.
– Υποδομές, εγκαταστάσεις και μονάδες διοικητικής μέριμνας. Το σύνολό τους θα είναι εκτεθειμένο σε προσβολές, η δε φύση των εγκαταστάσεων τις καθιστά εξ ορισμού ευάλωτες. Αγωγοί καυσίμων και αποθήκες καυσίμων, αποθήκες εφοδίων και πυρομαχικών, συνεργεία περιοχής τεχνικού και σημεία περισυλλογής υλικού, θα δεχτούν προσβολές με αντικειμενικό σκοπό τον περιορισμό του ανεφοδιασμού των σχηματισμών και μονάδων μάχης της μεθορίου. Όπως και στην περίπτωση των στρατηγείων και σταθμών διοίκησης, οι γεωγραφικές θέσεις είναι εκ των προτέρων γνωστές, όπως πιθανά και τα μέτρα ασφαλείας τους (απόρροια μακροχρόνιας παρατήρησης και καταγραφής).
– Χώροι διασποράς, σημεία συγκέντρωσης.
-Έργα αμυντικής οργάνωσης και εγκαταστάσεις. Φυσικά και αυτά έχουν με λεπτομέρεια καταγραφεί και στοχοποιηθεί από τον καιρό της ειρήνης, οπότε πρέπει να θεωρείται βέβαιη η άμεση και με υψηλή ακρίβεια προσβολή τους.
Παράλληλα με αυτές τις πολλαπλές επιθέσεις δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η δημιουργία, με κέντρο αμιγώς μειονοτικά χωριά, «περίκλειστων» για τον έλεγχο κρίσιμων περιοχών και συγκοινωνιακών κόμβων και αρτηριών. Αν και εκ πρώτης όψης η επιλογή αυτή (είχε υιοθετηθεί και από τους Τουρκοκύπριους στην Κύπρο τις αρχές της δεκαετίας του 1960) φαίνεται να δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα στον αμυνόμενο, στην πράξη αποτελεί θετική εξέλιξη, καθώς η συγκέντρωση των «ατάκτων» σε συγκεκριμένες περιοχές θα επιτρέψει την άμεση προσβολή τους με πυρά και βαριές μηχανοκίνητες ελληνικές δυνάμεις για την εξουδετέρωση και καταστροφή τους. Σε πολιτικό επίπεδο όμως η ύπαρξη «παράπλευρων» απωλειών λόγω του όγκου πυρός που θα χρησιμοποιηθεί κατάλληλα σε επικοινωνιακό επίπεδο από την Άγκυρα ώστε να προσδώσει περιεχόμενο και βάση στο επιχείρημα περί καταδυνάστευσης και εξόντωσης της μειονότητας.
Στην ανωτέρω τακτική κατάσταση θα πρέπει να προστεθεί και η άμεση τουρκική δράση. Τα εξτρεμιστικά στοιχεία της μειονότητας θα ενισχυθούν με συνεχείς ρίψεις όπλων και πυρομαχικών, εφοδίων, με αεραγήματα και αποβατικά στρατεύματα και φυσικά μονάδες ειδικών δυνάμεων των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Με αυτό τον τρόπο θα ενισχυθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα η δύναμη πυρός τους, ενώ θα αυξηθεί κατακόρυφα η αποτελεσματικότητα, αφού τη διοίκηση των επιχειρήσεων θα εξασκούν πολύ καλά εκπαιδευμένοι επαγγελματίες.
Αντικειμενικός σκοπός θα είναι η πρόκληση εκτεταμένων καταστροφών στις στρατιωτικές υποδομές, γεγονός που θα αντανακλάσει αργότερα ή γρηγορότερα στις επιχειρήσεις στο μέτωπο του Έβρου, και η κατάληψη κρίσιμων αμυντικών τοποθεσιών (όπως π.χ. η διάβαση της Ατάρνης) ή ακόμα μικρότερων ή μεγαλύτερων αστικών κέντρων. Ειδικά το τελευταίο αποτελεί ζήτημα ύψιστης σημασίας, καθώς η κατάλληλη, από πλευράς της Άγκυρας, επικοινωνιακή εκμετάλλευσή του, θα δράσει σημαντικά υπέρ των επιχειρημάτων της.
Αντιμέτωπη με αυτή την κατάσταση η ελληνική πλευρά θα πρέπει να αφιερώσει για την εξουδετέρωση της συγκεκριμένης απειλής, δυνάμεις που υπό άλλες προϋποθέσεις θα κινούνταν ως ενισχύσεις προς τα ανατολικά, ενώ ταυτόχρονα θα υποστηριχθεί-υποβοηθηθεί η προέλαση των δυνάμεων της 1ης Τουρκικής Στρατιάς, η οποία ως κύριο στρατηγικό αντικειμενικό σκοπό έχει την ευρύτερη περιοχή Ξάνθης-Κομοτηνής για να συνενωθεί με τους εξτρεμιστές της μειονότητας. Σε επικοινωνιακό επίπεδο, η προβολή στα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης σκηνών από την υποδοχή των Τούρκων στρατιωτών ως “απελευθερωτών” από μέλη της μειονότητας που θα κραδαίνουν τουρκικές σημαίες και θα κραυγάζουν τα ανάλογα συνθήματα αποτελεί την εγνωσμένης αποδοτικότητας για τη διεθνή κοινή γνώμη «συνταγή».
Στο Δ’ Μέρος και τελευταίο, θα εξετασθεί “Το πλαίσιο της λύσης”…
