Του Βασίλη Νέδου, από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Η αποστροφή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη περί πρότασης από την αμερικανική εταιρεία «Λόκχιντ Μάρτιν» για την ιδιωτικοποίηση μέρους της ΕΑΒ έφερε στην επιφάνεια ένα παζλ το οποίο (και) η σημερινή κυβέρνηση επιχειρεί να επιλύσει προς όφελος της αποτελεσματικότητας μιας βιομηχανίας που είναι απαραίτητη για την υποστήριξη και τη συντήρηση κρίσιμων συστημάτων της Πολεμικής Αεροπορίας.
Η «Λόκχιντ Μάρτιν» αποτελεί τον μεγαλύτερο πελάτη της ΕΑΒ επί δεκαετίες και γι’ αυτό τον σκοπό η ελληνική κυβέρνηση βολιδοσκόπησε πριν από μερικούς μήνες τον αμερικανικό αεροναυτικό κολοσσό σχετικά με την πρόθεσή του να αναλάβει τμήμα της βιομηχανίας, μάλιστα εκείνο που αφορά τις επισκευές.
Τμήμα του σχεδίου είναι, ουσιαστικά, ο διαχωρισμός της ΕΑΒ σε δύο εταιρείες, μία εκ των οποίων θα παραμείνει στον έλεγχο του Δημοσίου και μια δεύτερη που, υπό τον έλεγχο της «Λόκχιντ Μάρτιν», θα αναλάβει να γίνει στρατηγικός διαχειριστής με διαφορετικά αντικείμενα και συγκεκριμένα τις αεροκατασκευές, τις αεροεπισκευές, τις αναβαθμίσεις αεροσκαφών και τη συντήρηση κινητήρων.
Βέβαια, ο δρόμος μέχρι την υλοποίηση της πρότασης της «Λόκχιντ Μάρτιν» είναι ακόμα μακρύς, καθώς το όποιο σχέδιο εξυγίανσης θα πρέπει να περάσει από μια σειρά διαδικασιών και εγκρίσεων, ενώ ουδείς πρέπει να λησμονεί ότι αυτού του είδους οι συζητήσεις πάντα δημιουργούν και πολιτικές τριβές. Πριν από λίγες ημέρες, πάντως, η ΕΑΒ προκήρυξε διαγωνισμό για τη συμπλήρωση 565 θέσεων, δίχως τις οποίες το έργο της εταιρείας αναγκαστικά θα επιβραδυνθεί.
