Στρατηγικές συμφωνίες με την Αίγυπτο αλλά και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Tαξίδια στη Σαουδική Αραβία και επαφές στο ανώτατο επίπεδο με το Μπαχρέϊν. Στενή συνεργασία με την Ιορδανία στα πλαίσια των τριμερών σχημάτων. Σύσφιξη σχέσεων ακόμη και με την… Ινδία (δεν είναι αραβική χώρα αλλά έχει τη δική της σημασία αυτή η προσέγγιση). Η ελληνική διπλωματία “μεγαλοπιάστηκε” ή προετοιμάζεται μεθοδικά για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος;
Η Μέση Ανατολή αλλάζει. Οι ίδιες οι χώρες αλλάζουν, όπως και τα προβλήματα, οι συμμαχίες και οι επιδιώξεις τους. Η Ελλάδα αντί να κρυφτεί πίσω από το “βουνό” των προβλημάτων τα οποία αντιμετώπισε την τελευταία δεκαετία δείχνει μια αξιοσημείωτη εξωστρέφεια. Μια συμπεριφορά η οποία αναμένεται να την “ανταμείψει” με πιθανή αύξηση των επενδύσεων στη χώρα μας και τη σύμπραξη σε ενεργειακά project με χώρες – μεγάλους “παίκτες” σε αυτό το πεδίο.
Παράλληλα όμως, αυτές οι νέες συμμαχίες έχουν ως στόχο την αύξηση της διεθνούς υποστήριξης προς τη χώρα μας, απέναντι σε μία Τουρκία η οποία εμφανίζεται πλέον ξεκάθαρα ως ο Νο1 αποσταθεροποιητικός παράγοντας στην Ανατολική Μεσόγειο. Την περιοχή δηλαδή, απ’όπου θα ενεργοποιηθούν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο πολλά από τα παραπάνω project που αναφέραμε (υδρογονάνθρακες, αγωγοί αερίου, ηλεκτρικές διασυνδέσεις κτλ.)
Η σχέση των αράβων συμμάχων της Ελλάδας με την Τουρκία
Η ένθερμη υποστήριξη των εξεγέρσεων της “Αραβικής Άνοιξης” από την Άγκυρα είχε εξοργίσει τις μοναρχίες του Κόλπου. Επιπλέον, η πρεμούρα του προέδρου Ερντογάν να προβάλει τον εαυτό του ως το νέο προστάτη των απανταχού μουσουλμάνων, δεν ακούστηκε καλά στις αραβικές πρωτεύουσες και ειδικά στο Ριάντ. Οι Σαουδάραβες, εξάλλου – και όχι μόνο αυτοί – δεν καλοβλέπουν τις στενές σχέσεις του τούρκου προέδρου με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους.
Η Τουρκία επίσης βρέθηκε απέναντι με τις παραπάνω χώρες στο πεδίο: στη Λιβύη ο Ερντογάν υποστήριξε ένθερμα τον πρώην πρωθυπουργό Σάρατζ με όπλα, χρήματα και στρατιώτες. Αντιθέτως, Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) στήριξαν ενεργά τον Στρατάρχη Χαφτάρ. Αλλά και στον πόλεμο με το Αζερμπαϊτζάν, Σαουδική Αραβία και ΗΑΕ προειδοποίησαν την Άγκυρα να μην αναμειχθεί. Η Τουρκία όχι μόνο δεν πήρε το μήνυμα αλλά τουναντίον, προσέφερε τεράστια βοήθεια με εξοπλισμούς, στρατιωτικούς συμβούλους κτλ.
Όσο για την… Ινδία τα πράγματα είναι μάλλον απλά, παρά το γεγονός φάνηκε κάπως άκαιρη η απόφαση της Ελλάδας να προχωρήσει σε σημαντική αναβάθμιση των διμερών της σχέσεων με το Δελχί. Κι όμως, το το γεγονός ότι το Πακιστάν είναι εκ των στενότερων συμμάχων της Τουρκίας και παράλληλα, θανάσιμος εχθρός της Ινδίας κρίθηκε (και είναι) σημαντικός λόγος για την Ελλάδα και την Ινδία να έρθουν πιο κοντά.
Γεωπολιτικά πονταρίσματα και μελλοντικά κέρδη
Η Αθήνα φάνηκε ότι παρακολουθεί τις διεθνείς εξελίξεις με προσοχή. Και αποφάσισε να τις αξιοποιήσει έχοντας προς όφελος της οικονομίας της χώρας αλλά κυρίως έχοντας γεωπολιτική στόχευση. Με χώρες όπως η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ, οι συμφωνίες που υπεγράφησαν έχουν και αμυντική διάσταση. Οι συνεκπαιδεύσεις μονάδων των ενόπλων δυνάμεων των παραπάνω χωρών με αντίστοιχες ελληνικές είναι πλέον συχνές και δίνουν το δικό τους μήνυμα προς Ανατολάς. Επιπλέον, οι αναφορές για το Δίκαιο της Θάλασσας και τις ασφαλείς διελεύσεις πλοίων από την Ανατολική Μεσόγειο κατά τις επίσημες δηλώσεις των ελλήνων αξιωματούχων με τους άραβες ομολόγους τους, μόνο τυχαίες δεν πρέπει να λογίζονται, καθώς ενισχύουν το διπλωματικό “οπλοστάσιο” της χώρα μας.
Από την άλλη πλευρά, οι τουρκικές προκλήσεις είναι υπαρκτές, με την τουρκική επιθετικότητα να φέρνει να χτυπάει “κόκκινο” μέσα στο τρέχον έτος. Βεβαίως, το αν και κατά πόσο θα κλιμακώσει την ένταση ακόμη περισσότερο η Τουρκία είναι προφανώς άγνωστο.
Η Αθήνα όμως είναι πλέον πολυεπίπεδα προετοιμασμένη. Και με νέους, ισχυρούς συμμάχους στο πλάι της, με τους οποίους έχει κοινά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή.
