Το διάσημο ελικόπτερο Black Hawk υπηρετεί στον Αμερικανικό Στρατό και σε όλο τον κόσμο εδώ και πολλές δεκαετίες και σε κάθε είδους ρόλο, αποτελώντας το κύριο, μέσου μεγέθους, μεταφορέα πεζικού στις δυτικές χώρες. Έτσι ο διάδοχος του θα πρέπει να είναι μια κατασκευή πραγματικά πιο αποδοτική, ώστε να μπορέσει να πείσει για την επιζητούμενη αλλαγή. Η σχετική διαδικασία πάντως έχει ξεκινήσει στις ΗΠΑ με το πρόγραμμα Future Long-Range Assault Aircraft (FLRAA), του Αμερικανικού Στρατού που έχει θέσει και τις βασικές προδιαγραφές. Για το πρόγραμμα αυτό μάλιστα υπάρχουν μόλις δύο υποψηφιότητες, η μια της Bell με το V280 Valor και η δεύτερη μιας κοινοπραξίας της Sikorsky και της Boeing. Αυτό έγινε καθώς μόνο αυτές κρίθηκαν πως διαθέτουν τη σχετική εμπειρία και δυνατότητα να ολοκληρώσουν μια πρόταση.
Χθες μάλιστα έγινε και η επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητας της Sikorsky-Boeing, με τη μορφή του DEFIANT-X. Το σχετικό πρωτότυπο έχει εμφανιστεί από την αρχή της χρονιάς (ενώ παλαιότερα είχαμε δει το αρχικό SB-1 DEFIANT) υποσχόμενο να προσφέρει «διπλάσια ταχύτητα και διπλάσια εμβέλεια» από το Black Hawk. Η καινοτομία του σχεδίου είναι εμφανής καθώς συνδυάζει διπλό αντιπεριστρεφόμενο ομοαξονικό στροφείο αλλά και έλικα πρόωσης, για αυξημένη ταχύτητα αλλά και μεγάλη ευελιξία, ξεπερνώντας τις υστερήσεις που έχει η παραδοσιακή σχεδίαση ελικοπτέρων με μονό έλικα και αντισταθμιστικό στροφείο στην ουρά. Ήδη σε δοκιμές το DEFIANT έχει πετύχει ταχύτητα 211 κόμβων (από τους 160 του Black Hawk) και αυτό χρησιμοποιώντας κινητήρες T-55 της Honeywell (από Chinook) χωρίς δηλαδή ένα πιο σύγχρονο σύστημα ισχύος που επίσης αναμένεται, ενώ στόχος είναι οι 280 κόμβοι. Φυσικά το νέο σκάφος είναι πλήρως ψηφιακό, με μεγάλο βαθμό αυτοματοποίησης, δικινητήριο και με ικανότητα μεταφοράς φορτίου μεγαλύτερη από τους περίπου 4,5 τόνους του Black Hawk.
Το νέο ελικόπτερο, όμως δεν επιδιώκει μόνο να προσφέρει βελτιωμένες επιδόσεις. Βασικός στόχος είναι η λειτουργία του σε ένα πλήρως δικτυοκεντρικό περιβάλλον με έμφαση στη σύντηξη δεδομένων και τη επαυξημένη αντίληψη χώρου και απειλών, όπως και τη αυξημένη επιβιωσιμότητα του. Για το τελευταίο υπάρχουν αρκετές προβλέψεις, όπως σύστημα μείωσης θορύβου, μειωμένο θερμικό ίχνος, μεγαλύτερη ταχύτητα εισόδου-εξόδου στο σημείο αποβίβασης της ομάδας μάχης, καλύτερη ορατότητα στο πιλοτήριο, κ.λπ.
Σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό ο Αμερικανικός Στρατός θέλει εντός του 2022 να ολοκληρώσει την επιλογή από τις δύο προτάσεις, ώστε να αρχίσουν οι παραλαβές, ιδανικά, από το 2030.
