Η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι αδύνατη χωρίς κοινή Ευρωπαϊκή άμυνα και κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική. Η οικονομική ένωση είναι μόνο το πρώτο βήμα και τα λάθη που έγιναν στην κοινή οικονομία δεν πρέπει να επαναληφθούν σε αυτούς τους τομείς. Τα χρονικά όρια στενεύουν. Ο κόσμος αλλάζει γρήγορα, τόσο οι προκλήσεις, όσο και οι ευκαιρίες.
Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση: Η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο αμυντικός προϋπολογισμός
Δεν είναι εφικτό, αλλά ούτε σωστό να βασίζεται όλη η Ένωση στις Γαλλικές κατά βάση ένοπλες δυνάμεις. Δεν είναι δυνατόν, αλλά ούτε αποδεκτό η κάθε χώρα να στέλνει τα δικά της μηνύματα προτάσσοντας μικροσυμφέροντα πάνω από το κοινό καλό. Ποιο όμως είναι το κοινό καλό; πως θα οριστεί και από ποιόν; Η χώρα που συστηματικά έβαζε το συμφέρον της πάνω από αυτό της Ένωσης και προσπαθούσε να την κρατήσει στο επίπεδο μιας τελωνειακής ένωσης, δεν είναι πια μαζί μας. Δυστυχώς έφυγαν και οι ένοπλες δυνάμεις της δημιουργώντας ένα ακόμα μεγαλύτερο κενό.
Ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Ζοζέπ Μπορέλ, με αφορμή τα γεγονότα στο Αφγανιστάν, δήλωσε χαρακτηριστικά: “Προτείνουμε να αποκτήσει η Ευρωπαϊκή Ενωση μία δύναμη ταχείας αντίδρασης 50.000 στρατιωτών ικανή να αντιδράσει σε συνθήκες όπως αυτές που ζούμε στο Αφγανιστάν”, είπε. Το σχέδιο συζητείται σε επίπεδο υπουργών Αμυνας της ΕΕ.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ τοποθετήθηκε για το ίδιο θέμα στον λογαριασμό του στο Twitter. «Θέλω να πάω τον Σεπτέμβριο στο Ιράκ, την Τυνησία και την Λιβύη», ανακοίνωσε ο Μπορέλ. «Οι προσεχείς κρίσεις θα είναι στο Ιράκ και στο Σάχελ», προέβλεψε. «Η Ευρώπη δεν κινείται παρά κατά την διάρκεια των κρίσεων. Το Αφγανιστάν μπορεί να την ξυπνήσει. Ηρθε η στιγμή για να είμαστε σε θέση να της δώσουμε μία στρατιωτική δύναμη ικανή να πολεμήσει αν παραστεί ανάγκη», κατέληξε.
Ευρωπαϊκός Στρατός: Ουτοπία;
Η ιδέα σαφώς δεν είναι ουτοπική, αλλά στην πράξη, Ευρωπαϊκός Στρατός δεν υφίσταται, υπό την έννοια μιας ισχυρής Συμμαχίας, στα πρότυπα του NATO.
Ο Ευρωπαϊκός Στρατός θα πρέπει να είναι ισχυρός και αρκούντως αποτρεπτικός, αλλά πρωτίστως αλληλέγγυος προς όλα τα κράτη-μέλη. Αυτό συνεπάγεται αύξηση των αμυντικών δαπανών, οργάνωση, ιεραρχία και άμεση επέμβαση σε κάθε εξωτερική απειλή.
Στα πλαίσια του NATO, το άρθρο 5 προβλέπει την άμεση στρατιωτική συνδρομή σε κάθε σύμμαχο, εφόσον δεχτεί επίθεση. Φυσικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν υφίσταται ανάλογη δέσμευση. Η Ελλάδα το νιώθει καθημερινά στο “πετσί” της, με τουρκικές παραβιάσεις των ελληνικών και κατ΄επέκταση ευρωπαϊκών συνόρων, αλλά και των γεωπολιτικών της συμφερόντων, με μοναδική εξαίρεση τη Γαλλία, η στρατιωτική παρουσία της οποίας έχει γίνει αισθητή στο παρελθόν στην Ανατολική Μεσόγειο. Ωστόσο, κανενός Ευρωπαίου το αυτί δεν ιδρώνει από το επικρεμέμενο casus belli της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας.
Ας είμαστε ξεκάθαροι. Η Ελλάδα, ως μέλος της ΕΕ, πρέπει να προωθεί την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ολοκλήρωση σημαίνει ότι οι χώρες λαμβάνουν κοινές αποφάσεις για πολλά θέματα, εγκρίνοντας πολιτικές που καλύπτουν ένα ευρύτερο πεδίο, από την άμυνα, ως τον πολιτισμό, από θέματα καταναλωτών μέχρι τον ανταγωνισμό και από το περιβάλλον και την ενέργεια ως τις μεταφορές και το εμπόριο. Η αμοιβαία επωφελής εξωτερική και στρατιωτική πολιτική, θα πρέπει να γίνει αναπόσπαστο μέρος αυτής της έννοιας.
