Το Ground-Based Midcourse Defense (GMD) είναι ίσως το σημαντικότερο μέσο της αμερικανικής στρατηγικής πυραυλικής άμυνας για την αντιμετώπιση βαλλιστικών πυραύλων, συμπεριλαμβανομένων των διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων (ICBM).
Στοιχεία του GMD είναι αναπτυγμένα σε στρατηγικά σημεία του βορείου ημισφαιρίου, συμπεριλαμβανομένων των βάσεων εκτόξευσης πυραύλων αναχαίτισης (GBI) σε δύο θέσεις (Ft Greely, Alaska και Vandenberg AFB, CA), επτά τύπους αισθητήρων σε ξηρά, θάλασσα και διάστημα και συστήματα ελέγχου πυρός. Μέχρι το τέλος του 2017, θα υπάρχουν 44 αναπτυγμένες GBI, 40 με βάση το Ft. Greely και τέσσερις στη Vandenberg AFB.
Όταν οι αισθητήρες ανιχνεύσουν εκτόξευση πυραύλου, τα δεδομένα τροφοδοτούνται στο σύστημα ελέγχου πυρός του GMD, το οποίο χρησιμοποιείται για την εκτόξευση ενός ή περισσοτέρων GBI. Το GBI θα αναχαιτίσει έναν εισερχόμενο διηπειρωτικό πύραυλο, αναπτύσσοντας το λεγόμενο Exoatmospheric Kill Vehicle (EKV), το οποίο χρησιμοποιεί αισθητήρες για να εντοπίσει τον στόχο και κατόπιν να τον καταστρέψει προσκρούοντας απευθείας πάνω του.
Το GMD έχει σχεδιαστεί ειδικά για την αντιμετώπιση διηπειρωτικών πυραύλων που απειλούν τις ΗΠΑ, ενώ αυτοί βρίσκονται στο διάστημα και πριν εισέλθουν στην ατμόσφαιρα. Χρησιμοποιεί ένα πύραυλο τριών σταδίων, για να είναι σε θέση να να εκτελέσει αναχαιτίσεις σε μεγάλες αποστάσεις και ύψη. Αυτές οι δυνατότητες του GMD, επιτρέπουν την άμυνα όλων των ηπειρωτικών ΗΠΑ και του Καναδά, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο. Άλλα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας, συμπεριλαμβανομένων των THAAD και Patriot, ταξινομούνται γενικά ως «περιφερειακά» συστήματα και προσανατολίζονται προς απειλές βαλλιστικών πυραύλων μικρής (SRBM) έως ενδιάμεσης εμβέλειας (MRBM).
Για παράδειγμα, οι πυραύλοι SRBM και IRBM της Βόρειας Κορέας που απειλούν τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία, δεν εμπίπτουν στο φάκελο εμπλοκής τoυ GMD. Αυτές οι απειλές απαιτούν άλλες λύσεις, όπως το AEGIS, το THAAD ή το Patriot.
Το 2018, ο στρατός των ΗΠΑ εκτόξευσε έναν πύραυλο για να προσομοιώσει επίθεση με ICBM από την Ατόλη Kwajalein στις νήσους Μάρσαλ προς τα ύδατα ακριβώς νότια της Αλάσκας. Εν συνεχεία εκτόξευσε έναν GBI για να τον αναχαιτίσει από την Βάση Πολεμικής Αεροπορίας Vandenberg στην Καλιφόρνια. Η δοκιμή στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, παρά το γεγονός πως ένα τέτοιο εγχείρημα είναι εξαιρετικά δύσκολο, διότι είναι σαν να προσπαθεί κάποιος να αναχαιτίσει μια σφαίρα, χρησιμοποιώντας μια άλλη σφαίρα.
Θεωρητικά πάντα, το συγκεκριμένο σύστημα, δύναται να αναχαιτίσει πολλαπλούς εισερχόμενους ICBM, με τη χρήση αισθητήρων στο έδαφος, τη θάλασσα και το διάστημα. Ωστόσο, οι ICBM της Κίνας και της Ρωσίας, διαθέτουν αντίμετρα, όπως για παράδειγμα chaffs, δηλαδή λωρίδες αλουμινίου που σκοπό έχουν να “μπερδέψουν” τα ραντάρ.
Το σύστημα έχει 56% πιθανότητα αναχαίτισης εχθρικού στόχου με ένα βλήμα, ενώ αυτό το ποσοστό ανεωαίνει στο 97% με τη χρήση τεσσάρων βλημάτων εναντίον ενός στόχου. Κάθε βλήμα κοστίζει περίπου 75 εκατομμύρια δολάρια.
ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ (SM-3)
