Ο κ. Φώτης Ντουίτσης, τώρα πια είναι στη Βουλή. Στην περίπτωση του, δεν το επιδίωξε, επιλέγει και το πιστεύουμε, γιατί γνωρίζουμε την πορεία του. Από το Τμήμα Ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Αττικής, Διευθυντής της Υποδιεύθυνσης Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας, σήμερα βρίσκεται υπό διαφορετική έννοια, ως επικεφαλής μιας νευραλγικής υπηρεσίας με αντικείμενο την προάσπιση ενός Κομβικού Σημείου για το Πολίτευμα, εκεί που είναι οι πνεύμονες της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας.
Η Υπηρεσία Ασφαλείας Βουλής των Ελλήνων -γνωστή και ως Υ.Α.Β.Ε.- της οποίας έχει την τιμή να προΐσταται, έχει ως αποστολή, την ευθύνη της προστασίας του Μεγάρου της Βουλής και των περιφερειακών κτιριακών της εγκαταστάσεων, καθώς και τη διασφάλιση της τάξης κατά τις συνεδριάσεις της, σύμφωνα με τον Κανονισμό της και τις οδηγίες του Προέδρου της.
Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Υπηρεσίας αυτής; Οι ενέργειες του προσωπικού, πάντοτε στο πλαίσιο της νομιμότητας, πρέπει να διακρίνονται από αυτοπεποίθηση, κοινή λογική και ευπρέπεια. Σημειωτέον πως ο κ. Φώτης Ντουίτσης εξακολουθεί να είναι «στις επάλξεις» δηλαδή ενεργός και με το ρόλο του Επικεφαλής της Ομάδας Διαπραγματευτών της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής.
Ακολουθεί η τεχνική της διαπραγμάτευσης, όπως την περιγράφει με δικά του λόγια στο Men’s Arena, ο επικεφαλής της Ομάδας Διαπραγματευτών της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής και Φρούραρχος της Βουλής, κ. Φώτης Ντουίτσης:
Διαπραγματεύομαι άρα ελπίζω θα έλεγε ο Καρτέσιος παράλληλα με το «σκέφτομαι άρα υπάρχω».
Καθημερινά ασκούμε την τακτική της διαπραγμάτευσης που μετατρέπεται σε ζήτημα ζωής ή θανάτου όταν έχουμε οριακές καταστάσεις – κρίσιμα γεγονότα, όπως απαγωγές, εκβιασμούς, ομηρίες, οχυρώσεις ψυχωτικών ατόμων.
Η διαπραγμάτευση είναι λέξη δημοκρατική που στοχεύει στο να διευθετούνται οι διαμάχες και οι διαφορές. Είναι η τέχνη του να ζεις με τους άλλους. Απασχολεί το 80% του χρόνου μας. Από την στιγμή που υπάρχουν δύο άτομα γεννιέται το ρίσκο της σύγκρουσης και κατά συνέπεια η ανάγκη επίλυσης της διαφοράς.
Στις 23 Αυγούστου του 2010 στον Πειραιά ύστερα από ληστεία, εγκλωβίστηκε μέσα στην Εθνική Τράπεζα ένας από τους ληστές κρατώντας ομήρους 22 πελάτες και υπαλλήλους με την απειλή όπλου και χειροβομβίδων. Διάχυτος ήταν ο φόβος επανάληψης της τραγικής κατάληξης της υπόθεσης «Σορίν Ματέι» το 1998 με τον θάνατο μιας νεαρής γυναίκας και την επίσης τραγική διαπίστωση της έλλειψης μηχανισμού αντιμετώπισης παρόμοιων καταστάσεων. Σε ελάχιστο χρόνο βρισκόμουν έξω από την τράπεζα και συνομιλούσα με τον εγκλωβισμένο ληστή που απειλούσε σε ακραίας κατάσταση συναισθηματικής έντασης τους πάντες με τα όπλα που κρατούσε. Σταδιακά αφίχθηκαν και τα άλλα μέλη της ομάδας διαπραγματευτών, σταθεροποιήθηκε η κατάσταση, επιτυγχάνοντας πρωτίστως την μείωση της συναισθηματικής έντασης του δράστη με αποτέλεσμα η ομηρία να λήξει μετά από τρεις ώρες, με την αυτόβουλη παράδοση του δράστη και την ασφαλή απελευθέρωση όλων των ομήρων.
Αυτός είναι και ο κύριος στόχος της διαπραγμάτευσης ομηριών και κρίσεων. Δηλαδή η επίλυση του περιστατικού με την επίτευξη της ασφαλούς απελευθέρωσης των ομήρων και τη σύλληψη των δραστών χωρίς ανθρώπινες απώλειες. Με την διαπραγμάτευση επιχειρούμε να πείσουμε κάποιον να κάνει αυτό που θέλουμε εμείς ενώ συγχρόνως θεωρεί ότι είναι δική του απόφαση.
Διαβάστε την συνέχεια στο εξαιρετικό αφιέρωμα του mensarena
