Το Sioux City, μαζί με το αεροπορικό απόσπασμα 6 «Θαλάσσιοι Ιππότες» της Μοίρας Ναυτικών Ελικοπτέρων (HSC) 22, αναπτύχθηκε στις 30 Αυγούστου 2020, για τη διεξαγωγή αποστολών της Νότιας Διοίκησης (SouthCom) των ΗΠΑ και της Διακλαδικής / Διυπηρεσιακής Δύναμης Κρούσης Νότου (Joint Interagency Task Force South) για αποστολές καταπολέμησης εμπορίου ναρκωτικών στην Καραϊβική Θάλασσα και στον ανατολικός Ειρηνικό Ωκεανό.
Κατά την επιχειρησιακή αυτή ανάπτυξή η Sioux City συμμετείχε σε μια διμερή άσκηση PASSEX με τη βρετανική κορβέτα HMS Medway, και το Τζαμαϊκανικό περιπολικό ανοιχρής θαλάσης HMJS Nanny of the Maroons, που σύμφωνα με το δελτίο Τύπου της SouthCom απεικονίζει τις δυνατότητες διαλειτουργικότητας στον τομέα των επιχειρήσεων του 4ου στόλου .
Σε συνεργασία με το επιβιβασμένο απόσπασμα ειδικής ομάδας κρούσης 104 της αμερικανικής Ακτοφυλακής για την επιβολή του νόμου (LEDET), το Sioux City κατέσχεσε συνολικά περίπου 2.120 κιλά κοκαΐνης, η οποία εκτιμάται ότι έχει αξία 148 εκατομμυρίων δολαρίων. Επιπλέον, η Sioux City πραγματοποίησε επιχείρηση ιατρικής εκκένωσης (MEDEVAC) για ένα δεξαμενόπλοιο που βρέθηκε σε κίνδυνο και συμμετείχε επί αρκετές ημέρες σε επιχείρηση παροχής βοήθειας κι ανακούφισης από καταστροφές από τον τυφώνα Iota στην Ονδούρα, συλλέγοντας και παραδίδοντας πάνω από 36.000 λίβρες προμηθειών.
Κατά την ολοκλήρωση της αποστολής της, το Sioux City κάλυψε περίπου 14.000 ναυτικά μίλια, επισκέφθηκε έξι λιμάνια και διέθεσε και ανέκτησε το οργανικό της ελικόπτερο 304 φορές ενώ είχε συνεργασία με δεκάδες υπηρεσίες επιβολής του νόμου και ναυτικές δυνάμεις σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική, κι από τους δυο ωκεανούς που βρέχουν αυτή την ήπειρο.
Η συγκεκριμένη επιχειρησιακή ανάπτυξη δεν θα λέγαμε ότι είχε κάτι το… συγκλονιστικό, ούτε καν κάτι το αξιοπρόσεκτο, εξού και το σκωπτικό «παράδοξο» του τίτλου. Είναι μάλλον η ρουτίνα ενός πλοίου της συγκεκριμένης κλάσης, τόσο από πλευράς δραστηριοτήτων όσο και από πλευράς διανυόμενης απόστασης.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι όλα τα πλοία του προγράμματος LCS επιχειρούν με δυο πληρώματα, στο πρότυπο και των πυρηνοκίνητων υποβρυχίων, τα λεγόμενα γαλάζιο πλήρωμα και το χρύσο πλήρωμα. Είναι κάτι το οποίο είναι εφικτό δεδομένου του ιδιαίτερα μικρού τους πληρώματος – είναι ενδεικτικό ότι τα πλοία της κλάσης LCS Freedom έχουν πλήρωμα μόλις 45 ναυτικών.
Το μικρό αυτό νούμερο προφανώς επιτρέπει την «συντήρηση» δυο διαφορετικών πληρωμάτων τα οποία επιβιβάζονται στα πλοία εκ περιτροπής, ούτως ώστε το πλοίο να είναι σχεδόν επί μονίμου βάσεως έξω στη θάλασσα σε επιχειρησιακές αποστολές και να μην μένουν σχεδόν καθόλου στο ναύσταθμό παρά μόνο για βαριές εργασίες συντήρησης.
Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι όπως έχουμε αναφέρει ήδη, το επιχειρησιακό πρόγραμμα συντήρησης προβλέπει ότι περίπου μία εβδομάδα τον μήνα διατίθεται για τη συνήθη προγραμματισμένη περιοδική συντήρηση όλων των υποσυστημάτων του πλοίου, που εκτελείται είτε από το πλήρωμα το ίδιο είτε από τεχνικούς υπεργολαβικών ιδιωτικών εταιρειών που για τον σκοπό αυτό μεταβαίνουν όπου είναι απαραίτητο κι ανάλογα την περίσταση.
Γιατί τα πλοία LCS απαιτούν μία εβδομάδα συντήρηση το μήνα, κάθε μήνα;
Έτσι λοιπόν, τα πλοία αυτά, χρησιμοποιούνται από το αμερικανικό Ναυτικό ακριβώς για τον σκοπό για τον οποίο σχεδιάστηκαν, και μάλιστα σε εξαιρετικά εντατικούς ρυθμούς σε σημείο που καλύπτουν δεκάδες χιλιάδες μίλια σε κάθε επιχειρησιακή ανάπτυξη λίγων μηνών ακόμα ή μάλλον κυρίως σε ωκεάνια περιβάλλοντα (διαψεύδοντας το ίδιο το όνομά τους!), και στη συνέχεια αλλάζοντας με ξεκούραστο πλήρωμα, συνεχίζουν στον ίδιο ρυθμό.
Με τον τρόπο αυτό «απαλλάσσονται» από παρόμοια καθήκοντα μεγαλύτερες μονάδες του στόλου όπως τα αντιτορπιλικά κλάσης Arleigh Burke ώστε να είναι περισσότερο διαθέσιμα για πιο «θερμά» περιβάλλοντα, όπως στη Νοτιοανατολική Ασία, στα οποία περιβάλλοντα ωστόσο δεν εξαιρούνται τα πλοία LCS και διατίθενται και εκεί, διασχίζοντας τακτικά τον Ειρηνικό Ωκεανό για την περίσταση…
Όπως έχουμε σημειώσει στο παρελθόν, παρά τον υπό-οπλισμό των αρχικών πλοίων και των δυο κλάσεων του προγράμματος LCS (αυτό έχει αλλάξει σημαντικά στα τελευταία πλοία), το ναυπηγικό τους πρόγραμμα συνεχίζεται κανονικά με αισιώς 25 πλοία και των δυο κλάσεων να έχουν καθελκυστεί και ακόμα περισσότερα να βρίσκονται σε διάφορα στάδια ναυπήγησης.
Έχουν γίνει πια αναπόσπαστο κομμάτι του επιχειρησιακού σχεδιασμού του αμερικανικού Ναυτικού κι έχουν ενσωματωθεί στις δομές όλων των διοικήσεών τους βγάζοντας υπηρεσίες και εκτελώντας αποστολές με φρενήρη ρυθμό, πράγμα το οποίο είναι αξιοθαύμαστο δεδομένων και των ιδιαίτερων προβλημάτων που αντιμετώπισαν κυρίως τα πρώτα πλοία του προγράμματος, κυρίως με το προωστήριο σκεύος τους.
Προβλήματα που βέβαια δεν είναι πρωτοφανή (σε καμία περίπτωση) και τα συναντάμε και σε άλλες ναυτικές δυνάμεις, ιδιαίτερα μάλιστα όταν τα πλοία δεν κάθονται ελλιμενισμένα στους ναυστάθμους τους αλλά περνούν το μεγαλύτερο μέρος σε αποστολές, τυχόν προβλήματα είναι βέβαιο ότι θα είναι κι υπαρκτά κι ίσως και αυξημένα.
Για του λόγου το αληθές, τις επόμενες μέρες το Sioux City θα αποπλεύσει κανονικά με το νέο του πλήρωμα. Κι όπως κι η προηγούμενη αποστολή του έτσι κι αυτή, δεν θα έχει κάτι το εξωπραγματικό. Θα είναι απλώς… ρουτίνα. Παραδόξως, όπως θα περίμενε κανείς διαβάζοντας για τα υπαρκτά και φανταστικά προβλήματά τους. Ή ίσως κι όχι.
