Ο Σι Τζινπίνγκ ζει τη δική του «στιγμή του Τσερνόμπιλ»

του Tom Rogan (*)
Υπάρχουν μεγάλες και ανησυχητικές ομοιότητες ανάμεσα στον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα τον κορωνοϊό και τον τρόπο με τον οποίο είχε χειριστεί η Σοβιετική Ένωση την πυρηνική καταστροφή του Τσερνόμπιλ.
Και στις δύο περιπτώσεις, τα κομμουνιστικά καθεστώτα περίμεναν πάρα πολύ μέχρι να παραδεχθούν ότι είχαν πρόβλημα, θέτοντας την ψευδαίσθηση του κυβερνητικού ελέγχου και της σταθερότητας πάνω από την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Αυτό οδήγησε σε μια αχρείαστη αύξηση των κινδύνων και των νεκρών.
Και στις δύο περιπτώσεις, η έλλειψη διαφάνειας αύξησε τον κίνδυνο για ολόκληρο τον κόσμο.
Και στις δύο περιπτώσεις, η ηγεσία απέφυγε να αναλάβει τις ευθύνες της. Στη Σοβιετική Ένωση, η ενοχή υψηλόβαθμων αξιωματούχων συγκαλύφθηκε με την ενοχοποίηση χαμηλόβαθμων αξιωματούχων. Το ίδιο θα συμβεί και στην Κίνα.
Έχουμε ήδη σοβαρά δείγματα αυτής της κακής διαχείρισης. Οι αρχές της Ουχάν υποβάθμισαν αρχικά την κρίση απέναντι στους πολίτες τους και στη συνέχεια διέγραψαν από τα αρχεία αυτή την υποβάθμισή τους.
Γνωρίζουμε πως όταν ο δρ. Λι Ουενλιάνγκ προειδοποίησε ότι ο κορωνοϊός μεταδιδόταν πιο γρήγορα απ’ όσο νόμιζαν, συνελήφθη για διασπορά ψευδών ειδήσεων. Ο Λι πέθανε πριν από λίγες ημέρες αφού μολύνθηκε από έναν ασθενή.
Γνωρίζουμε πως η κεντρική κυβέρνηση της Κίνας έχει επιδοθεί τώρα σε μια προσπάθεια να λογοκρίνει τη μετάδοση του χαρακτήρα της ασθένειας, του μεγέθους της και του ανεπαρκούς τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίστηκε.
Γνωρίζουμε επίσης ότι, όπως ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο Σι Τζινπίνγκ πήρε τις αποστάσεις του από τον ιό. O Σι δεν έχει επισκεφθεί ακόμη την Ουχάν και αρκείται σε περιοδείες στο Πεκίνο. Την ίδια στιγμή, οι αξιωματούχοι του ακολουθούν την παράλογη (και διόλου ασφαλή) χορογραφία του αποκλεισμού ολοκλήρων οικογενειών στα σπίτια τους.
Είδαμε επίσης το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα να ακολουθεί πιστά τη σοβιετική γραμμή της επίρριψης ευθυνών σε άλλες πλευρές.
Ας θυμηθούμε ότι ο Γκορμπατσόφ είχε αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του για το Τσερνόμπιλ σε μια επίθεση εναντίον της Δύσης. H Δύση, είχε πει, αναζητούσε ένα πρόσχημα για να μη συζητήσει τις προτάσεις της ΕΣΣΔ για τον τερματισμό των πυρηνικών δοκιμών και την εξάλειψη των πυρηνικών όπλων και, την ίδια στιγμή, να αποφύγει την κριτική για τη συμπεριφορά της στη διεθνή σκηνή και τον μιλιταρισμό της.
Κάντε τη σύγκριση με τα κύρια άρθρα στον κρατικό κινεζικό Τύπο, που υποστηρίζουν ότι ο κορωνοϊός είναι ένα εργαλείο της Δύσης για να πλήξει την Κίνα.
Οι κοινές αλήθειες του Τσερνόμπιλ και του κορωνοϊού είναι σαφείς. Πρόκειται για δύο τρομερά δυστυχήματα, που έγιναν δραματικά χειρότερα λόγω της κακοδιαχείρισης και των αστοχιών που σημειώθηκαν στα ανώτατα κλιμάκια της ηγεσίας. Πολλά μαθήματα μπορεί κανείς να διδαχθεί. Το σημαντικότερο είναι παλιό: η φράση που είχε πει ο Τσόρτσιλ το 1947, ότι «η δημοκρατία είναι η χειρότερη μορφή διακυβέρνησης, με εξαίρεση όλες τις άλλες μορφές που έχουν κατά καιρούς δοκιμαστεί».
(*) Ο Τομ Ρόγκαν είναι αρθρογράφος του Washington Examiner
(Πηγή: Washington Examiner)
ΑΠΕ-ΜΠΕ