Στις 16 Σεπτεμβρίου 1956, πραγματοποιήθηκε η πρώτη παγκοσμίως δοκιμαστική εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου από υποβρύχιο.
Ο (πυρηνικός) πόλεμος αποκτούσε πλέον μια ακόμα διάσταση, αυτή τη φορά κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και ουσιαστικά θεμελιώνεται έτσι για τα καλά μακάβριο δόγμα της αμοιβαίως βέβαιης καταστροφής – λογοπαίγνιο με τα αρχικά της λέξης MAD που όμως ως λέξη σημαίνει «τρελός».
Συγκεκριμένα επρόκειτο για ένα υποβρύχιο συμβατικής πρόωσης κλάσης Zulu (σχέδιο 611). Η συγκεκριμένη κλάση κρίθηκε τότε ότι ήταν η πιο ευκολη και γρήγορη για μετατροπή ώστε να μπορεί να μεταφέρει κι εκτοξεύει βαλλιστικούς πυραύλους.
Ο βαλλιστικός πύραυλος που επιλέχθηκε για τον σκοπό αυτό ήταν ο γνωστός μας Scud (R-11FM ή SS-1 κατά ΝΑΤΟ) που τότε είχε μόλις ολοκληρώσει ένα επίγειο πρόγραμμα δοκιμαστικών εκτοξευσεων με σχετική επιτυχία και κρίθηκε ότι ήταν το πλέον ώριμο σχέδιο για να δοκιμαστεί και σε ναυτική έκδοση.
Η αρχή της εποχής των βαλλιστικών πυραύλων: Η πρώτη επίθεση με V-2
Βέβαια το σχέδιο του υποβρυχίου ποτέ δεν προορίστηκε για εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου, έτσι ο Scud απλά δεν χωρούσε πουθενά μέσα στο κήτος του σκάφους. Έτσι έγινε μια επέκταση στον πύργο του υποβρυχίου ώστε η εκτόξευση του -προς το παρόν ενός και μοναδικού- πυραύλου να γινόταν από εκεί.
Παρόλο που επρόκειτο για ένα τεχνολογικό άλμα για την εποχή αλλά και για το σοβιετικό Ναυτικό ειδικότερα, οι επιχειρησιακές πτυχές ήταν εντελώς διαφορετικές από ο,τι σήμερα, φαντάζοντας εντελώς πρωτόγονες.
Αρχικά, το υποβρύχιο για να εκτοξεύσει τον πύραυλο έπρεπε υποχρεωτικά να βρίσκεται σε ανάδυση στην επιφάνεια, όντας έτσι ολοκληρωτικά εκτεθειμένο. Ο πύραυλος έπρεπε να ανυψωθεί έξω από το διαμέρισμα του κι όταν τελικά εκτοξευόταν είχε μια υποτυπώδη εμβέλεια κάτω από 150 μίλια, δηλαδή για να χτυπήσει με στοιχειώδη ακρίβεια τον στόχο του, το υποβρύχιο έπρεπε να πλεύσει κυριολεκτικά στο “στόμα του λύκου”.
Για την πρωτη εκτόξευση επιλέχθηκε το υποβρύχιο Β-67, ενώ ο χώρος της δοκιμής ήταν η Λευκή Θάλασσα με τον πύραυλο να εκτοξεύεται προς την γενική κατεύθυνση του πεδίου βολής Νοβαγια Ζέμλγια. Η δοκιμή θεωρήθηκε πετυχημένη κι ακολούθησαν κι άλλες το ίδιο έτος.
Τελικά έξι από τα υποβρύχια της κλάσης τροποποιήθηκαν για να φέρουν πυραύλους Scud. Έναν το Β-67 κι από δύο τα επόμενα πέντε υποβρύχια. Με βάση το σκαρί της συγκεκριμένης κλάσης εξελίχθηκε αργότερα η κλάση Golf, που ήταν και το πρώτο πραγματικό στρατηγικό υποβρύχιο βαλλιστικών πυραύλων, εξ αρχής σχεδιασμένο για τον σκοπό αυτό.
Ο πόλεμος στην θάλασσα δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος, αφού πλέον το μεγαλύτερο μέρος του στόλου εκατέρωθεν θα ήταν μόνιμα απασχολημένο κι επιφορτισμένο με τον εντοπισμό και παρακολούθηση των υποβρυχίων της νέας αυτής κατηγορίας…
Εν τω μεταξύ παρόλο που έχουν περάσει εξήντα και πλέον χρόνια από τότε, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τόσο το υποβρύχιο αυτό όσο κι ο ναυτικός Scud ζουν ακόμα υπό μια έννοια, σε υπηρεσία με το Ναυτικό της Βόρειας Κορέας, που πρόσφατα έκανε και την δικιά της αντίστοιχη πρώτη δοκιμή με ένα τροποποιημένο υποβρύχιο κλάσης Golf κι έναν επίσης τροποποιημένο πύραυλο, εγχώρια εξέλιξη του Scud.
Ο “Υπέρτατος” επιθεώρησε το νέο υποβρύχιο βαλλιστικών πυραύλων της Βόρειας Κορέας
