Η Μόσχα στέλνει ανθυποβρυχιακά Tu-142 στο «κατώφλι» των ΗΠΑ (βίντεο)

Δύο ρωσικά ανθυποβρυχιακά αεροσκάφη μακράς ακτίνας Tu-142 συνοδευόμενα από ζεύγος αναχαιτιστικών MiG-31BM των αεροπορικών δυνάμεων του Στόλου του Ειρηνικού έφθασαν μέχρι τις ΗΠΑ και τον Καναδά όπως τον… παλιό καλό καιρό –για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS, τα αεροσκάφη εκτέλεσαν «προγραμματισμένη πτήση άνωθεν διεθνών υδάτων, κατά μήκος των βορείων ακτών των Αλεούτιων Νήσων και της δυτικής ακτής της Αλάσκα και του Καναδά».
Ανακοίνωση της Ανατολικής Στρατιωτικής Διοίκησης αναφέρει ότι τα μαχητικά απογειώθηκαν από την αεροπορική βάση Γιλίζαβα της Κάμτσατκα και συναντήθηκαν σε προκαθορισμένο σημείο με τα ανθυποβρυχιακά ‘Bear’ για την 13ωρη πτήση τους πάνω από τον Ειρηνικό. Η αποστολή περιελάμβανε και ανεφοδιασμό εν πτήσει από ιπτάμενα τάνκερς Il-78 των Ρωσικών Αεροδιαστημικών Δυνάμεων ενώ όπως επισημαίνει το ρωσικό υπουργείο Άμυνας διεξήχθη «αυστηρά στο πλαίσιο των διεθνών κανόνων που διέπουν την χρήση εναερίου χώρου».

Η είδηση πίσω από την προγραμματισμένη πτήση ναυτιλίας δύο βομβαρδιστικών και της συνοδείας τους είναι ότι η Ρωσία διεκδικεί ξανά παρουσία στον Ειρηνικό και δεν το κρύβει. Αντιθέτως μάλιστα. Η δημοσιοποίηση μιας «απλής» αποστολής ρουτίνας έχει την σημασία της: η Μόσχα υπενθυμίζει ότι μετά από χρόνια τέτοιες πτήσεις θα γίνουν ξανά ρουτίνα και οι Αμερικανοί, όπως και οι σύμμαχοί τους, καλά θα κάνουν να τις συνηθίσουν.
Τα ανθυποβρυχιακά Tu-142 εξακολουθούν χάρη στην μεγάλη ακτίνα δράσης τους (12.550 χλμ) να είναι ο στυλοβάτης της ρωσικής Ναυτικής Αεροπορίας και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Αποτελώντας εξέλιξη της αναγνωριστικής έκδοσης Tu-95RTs του εμβληματικού στρατηγικού βομβαρδιστικού Tu-95 Bear, οι θαλάσσιες «Αρκούδες» έχουν μεγίστη ταχύτητα 855 χλμ/ώρα, ταχύτητα πλεύσης 720 χλμ/ώρα και φέρουν συσκευή MAD και ηχοσημαντήρες (sonοbuoys) για τον εντοπισμό των εχθρικών υποβρυχίων.

Ο οπλισμός βάρους 9 τόννων περιλαμβάνει τορπίλλες –τις προωθούμενες με ρουκέτα APR-1/APR-3, ηλεκτροκίνητες ΑΤ-2Μ ή τις UMGT-1, όλες μεταφερόμενες εσωτερικώς– νάρκες RΜ-1/2 (РМ-1, РМ-2, УДМ) και βόμβες βυθού Zagon και Zagon-2 με πυρηνική γόμωση ενώ το αεροσκάφος δύναται να φέρει και βλήματα αέρος-επιφανείας Kh-35 (AS-20 ‘Kayak’). Ένα τυπικό φορτίο Tu-142MK σε περιπολία περιλαμβάνει τρεις τορπίλλες, 66 ηχοσημαντήρες RGB-75, 44 τύπου RGB-15, δέκα RGB-25 και δεκαπέντε RGB-55.
Το πλήρωμα αποτελούν δέκα άτομα: Δύο πιλότοι, ιπτάμενος μηχανικός, επικεφαλής ναυτίλος, ραδιοναυτίλος/υπεύθυνος επικοινωνιών, χειριστής ανθυποβρυχιακού εξοπλισμού, συντονιστής τακτικής, δύο χειριστές οπλικών μέσων και ο… παραδοσιακός οπίσθιος πυροβολητής για τα δίδυμα AM-23 ή GSh-23L των 23 χιλ. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα αεροπλάνα εκτελούν και αποστολές SAR εάν χρειασθεί, φέροντας ριπτόμενo από αέρος εξοπλισμό διάσωσης (KAC) συσκευασμένο σε ειδικούς περιλήπτες.

Το ρωσικό Ναυτικό διαθέτει δύο Μοίρες που επιχειρούν με τα συγκεκριμένα αεροσκάφη. Η μία πετά με Tu-142MK (κωδ. NATO Bear-F Mod. 3) από την βάση Κιπελόβα στο Βόλαγκντα Όμπλαστ και η άλλη με Tu-142MZ (Bear-F Mod. 4) εφοδιασμένα με νέους κινητήρες NK-12MP και ηλεκτρονικά από το Κάμιννυ Ρουτσίι, στην ρωσική Άπω Ανατολή. H δύναμη των Bear της Ναυτικής Αεροπορίας περιλαμβάνει και έναν αριθμό Tu-142MR «Aρέλ» (Орел, Αετός) τα οποία έχουν ως αποστολή τους τις επικοινωνίες μακράς εμβέλειας με τα ρωσικά υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων –ρόλος αντίστοιχος με αυτόν των αμερικανικών Ε-6 Mercury.
Τα Bear-J, όπως έχουν χαρακτηρισθεί από το ΝΑΤΟ, είναι εφοδιασμένα με μακριά συρόμενη κεραία μέσω της οποίας θα αναμεταδίδουν σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου μηνύματα στα εν καταδύσει στρατηγικά υποβρύχια. Επίσης επικοινωνούν με δορυφόρους, εναέρια και επίγεια Κέντρα Ελέγχου και Διοίκησης, κάνοντας relay στα πυραυλοφόρα υποβρύχια.
Αλέξανδρος Θεολόγου