Lightning II vs Super Eagle USAF: δεν υπάρχει δίλημμα!

Ο προϋπολογισμός του Πενταγώνου που κατατέθηκε προς έγκριση στο Κογκρέσο για το 2020 περιλαμβάνει και χρηματοδότηση για την έναρξη αγοράς F-15EX. Αν και κάποιοι θεωρούν ότι ίσως η Αμερικανική Αεροπορία βρεθεί προ του διλήμματος να επιλέξει ανάμεσα στα μαχητικά τέταρτης και πέμπτης γενιάς, στην πραγματικότητα δεν υφίσταται τέτοια πιθανότητα. Θα αποκτήσει και τα δυο αλλά με μια υποσημείωση!
Το ανησυχητικό συμπέρασμα που οδήγησε σε εισήγηση του Πενταγώνου προς τον πρώην Αμερικανό υπουργό Άμυνας Mattis, την οποία και υιοθέτηση ήταν ότι ο ρυθμός γήρανσης και επιδείνωσης της κατάστασης των F-15C (που επιταχύνεται συνεχώς) παρουσιάζει αυξανόμενη απόκλιση από τον ρυθμό παραδόσεων και αξιοποίησης των F-35. Με άλλα λόγια, η USAF θα «έμενε» κάποια στιγμή την επόμενη δεκαετία από αξιόμαχα F-15C, πριν οι αριθμοί τους αναπληρωθούν από JSF.
Αντιγράφοντας από την Π&Δ 390 (ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018)
Τα F-15C/D της USAF και της ANG
Αν και δεν προβάλλεται ιδιαίτερα με αποτέλεσμα να μην είναι και ευρύτερα γνωστό, το μεγαλύτερο μέρος των F-15C/D βρίσκεται στα χέρια της Αεροπορικής Εθνοφρουράς ANG (Air National Guard) με Μοίρες στην Καλιφόρνια, τη Μασαχουσέτη, τη Λουιζιάνα, τη Φλώριδα και το Όρεγκον.
Η ίδια η USAF διατηρεί τρεις Μοίρες Eagle στις τάξεις τής ενεργού αεροπορίας: δύο στην αεροπορική βάση Kadena στην Ιαπωνία και μία στη RAF Lakenheath ενταγμένη στην USAFE. Το σύνολο των Eagle σε υπηρεσία πιστεύεται ότι φτάνει τα 176 F-15C, αν και ο πραγματικός αριθμός σε χρήση ίσως είναι μικρότερος. Το μέλλον αυτού του στόλου έχει τεθεί πολλές φορές υπό αμφισβήτηση από την εποχή που αποσύρθηκαν αναγκαστικά τα F-15A/B, λόγω των πολλαπλών περιπτώσεων δομικών προβλημάτων που τα είχαν κρίνει τότε πέραν οικονομικής επισκευής.
Στην πιο πρόσφατη περίπτωση… αμφισβήτησης η διοίκηση της Εθνοφρουράς βολιδοσκόπησε την πιθανή απόσυρση κάποιων ή και όλων των F-15 που αξιοποιεί υπέρ μιας λύσης που θα τα αντικαθιστούσε με 72 αναβαθμισμένα F-16 με ραντάρ AESA AN/APG-83 SABR των F-16V/Block 70/72. Σύμφωνα με την ANG, τα Viper θα αποτελούσαν καλύτερη και οικονομικότερη λύση για τα καθήκοντα αεροπορικής αστυνόμευσης στο πλαίσιο εφαρμογής τού Homeland Security που υλοποιεί στη βορειοαμερικανική ήπειρο. Τα Eagle είχαν καθήκοντα αεροπορικής υπεροχής, τα οποία όμως μετέπεσαν σταδιακά στα F-22 της USAF.
Το «έλλειμμα» των Raptor
Αυτή η μετάπτωση καθηκόντων εμφανίζεται να είναι η ρίζα του προβλήματος με τον στόλο των μαχητικών της USAF. Τα λίγα Raptor συγκροτούν επτά επιχειρησιακές Μοίρες, συν έναν αριθμό άλλων μονάδων δοκιμών και εκπαίδευσης.
Οι περισσότερες από αυτές τις μονάδες έχουν καθήκοντα που δεν σχετίζονται με τον κύριο ρόλο τους, αυτόν της αεροπορικής υπεροχής. Για παράδειγμα, εκτελούν τακτικά αναχαιτίσεις ρωσικών βομβαρδιστικών στην πρακτική της Μόσχας να υλοποιεί ψυχροπολεμικές εικονικές αποστολές κρούσης μεγάλων αποστάσεων με βλήματα κρουζ. Οι αποστολές αυτές, που αποτελούν ουσιαστικά αεροπορική αστυνόμευση, θα μπορούσαν να αναληφθούν από άλλο μαχητικό και όχι από τα F-22, τα οποία σχεδιάστηκαν για να επιβάλλουν αεροπορική υπεροχή συνοδεύοντας φίλια μέσα ή αντιμετωπίζοντας τα κορυφαία ρωσικά και κινεζικά μαχητικά.
Το ότι το F-22 αποδείχθηκε πολύ ακριβό και οι παραγγελίες περιορίστηκαν σε μόλις 187 επιχειρησιακά αεροπλάνα (συν 8 μοντέλα ανάπτυξης και δοκιμών) περιέπλεξε εξαρχής τα πράγματα  Υπάρχει όμως και συνέχεια που επιβαρύνει συνεχώς την κατάσταση. Τα Raptor, λόγω της ενσωματωμένης τεχνολογίας VLO και ειδικότερα των ειδικών επιχρισμάτων που συμβάλλουν σε αυτήν -καθ’ ομολογία της USAF-, έχουν πολύ μεγάλες ανάγκες συντήρησης. Το γεγονός ανεβάζει το κόστος ανά ώρα πτήσης σε δυσθεώρητα ύψη, όπως παραδέχονται στελέχη της σε καταθέσεις τους σε υποεπιτροπές των αμερικανικών νομοθετικών σωμάτων, αλλά και από στοιχεία που έχουν κατά καιρούς αποδεσμευτεί. Είναι όμως κυρίως οι επιχειρήσεις που έχουν αναλάβει σταδιακά τα F-22 και δημιουργούν το μεγάλο και πολυεπίπεδο πρόβλημα, αφού τα αεροπλάνα πετούν πολύ περισσότερο απ’ ό,τι προβλεπόταν. Το αποτέλεσμα είναι ότι το 15% ίσως και το 20% του στόλου τους δεν είναι επιχειρησιακά διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή, αφού βρίσκεται σε κάποια μορφή συντήρησης ή ακινητεί λόγω έλλειψης ανταλλακτικών (που αποτελεί την άλλη γάγγραινα της υποστήριξης του τύπου, δεδομένου ότι πολλά αποτελούν μοναδικά απάρτια για τα Raptor και κατασκευάζονται κατά περίπτωση.
Στην ουσία, όσο η USAF αναθέτει περισσότερα καθήκοντα στα F-22, τόσο η παραπάνω κατάσταση θα επιδεινώνεται με κάθε ώρα που πετούν τα μαχητικά. Αν οι ώρες που αναλώνουν στον αέρα δεν είναι και του επιπέδου των καθηκόντων για τα οποία έχουν σχεδιαστεί, όπως οι αποστολές air policing που προαναφέρθηκαν, τότε η (ήδη επιβαρημένη) σχέση κόστους-απόδοσης θα χειροτερεύει συνεχώς.
Οι επιλογές της Αμερικανικής Αεροπορίας για την εξάλειψη τυχόν «χάσματος» μαχητικών μέσω του F-15 έχει δύο όψεις: καινούρια ή αναβαθμισμένα αεροπλάνα.
Αντιγράφοντας από το τρέχον τεύχος μας 
F-15ΕX
Η αναβάθμιση και διατήρηση των υφιστάμενων F-15C/D σε υπηρεσία μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 2040 επιλύουν εν μέρει μόνο το πρόβλημα της USAF, αφού δεν αυξάνουν τους αριθμούς των μαχητικών αεροπορικής υπεροχής αλλά περιορίζονται στη βελτίωση των ικανοτήτων των Eagle ώστε να αναλάβουν και πάλι τα καθήκοντα που παρέδωσαν στα F-22 (για να εξοικονομήσουν ώρες πτήσης). Το δεύτερο σκέλος της πρότασης της Boeing αφορά στην αγορά νεοκατασκευασμένων μαχητικών του τύπου σε μια έκδοση που θα εκμεταλλεύεται το σύνολο των πρόσφατων εξελίξεων.
Έτσι προκρίθηκε η αγορά καινούργιων F-15EX προκειμένου «να διατηρηθεί ένα ικανοποιητικό μίγμα μαχητικών τέταρτης/πέμπτης γενιάς μέχρι και το μέσο της δεκαετίας του 2030, που θα περιλαμβάνει F-35A, F-16, F-22, F-15 Eagle/Strike Eagle και A-10», όπως ανέφερε η υφυπουργός Αεροπορίας Heather Wilson.  Το πόσο ευαίσθητο είναι το θέμα αγοράς F-15EX φαίνεται και από τις δηλώσεις της υφυπουργού Αεροπορίας, η οποία μετά την κατάθεση του προϋπολογισμού του 2020 με το αίτημα για τα F-15EX είπε χαρακτηριστικά: «Υπάρχει μια δεδομένη και αιτιολογημένη απόφαση αλλά τα πάντα θα εξαρτηθούν από την εξέλιξη των προϋπολογισμών τα επόμενα χρόνια. Αν υπάρχουν μειώσεις που πρέπει να περάσουν οριζόντια, δεν σκοπεύουμε να διατηρούμε τη γραμμή παραγωγής του F-15 ανοικτή, για να αγοράζουμε μονοψήφιους αριθμούς αεροπλάνων για μεγάλο χρονικό διάστημα. Θέλουμε μια μακροχρόνια δέσμευση με την απόφασή μας, αλλά από την άλλη να είστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να ανταλλάξουμε αγορά μαχητικών πέμπτης γενιάς για να συνεχίσουμε να αποκτούμε αεροπλάνα τέταρτης γενιάς».

Το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι γιατί η Αμερικανική Αεροπορία -επιμένοντας στα πιστεύω της για αποκλειστικό στόλο μαχητικών πέμπτης γενιάς- δεν προώθησε την επιτάχυνση ή και αύξηση του αριθμού αγοράς F-35. Οι απαντήσεις είναι αποκαλυπτικές και ίσως και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της ανάλυσής μας που περιλαμβάνεται στο σχετικό άρθρο μας στο τεύχος της Π&Δ (ΕΔΩ) που κυκλοφορεί! Περιλαμβάνονται ακόμη ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για την διαμόρφωση του F-15EX, τον τρόπου θα αποκτηθεί και την διαδικασία που θα αξιοποιηθεί.
Φαίδων Γ. Καραϊωσηφίδης