Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος εξακολουθεί να επεξεργάζεται το τι ακριβώς σημαίνει η εξαπόλυση μίας τορπίλης Poseidon. Πρόκειται ένα πυρηνικό όπλo πολλών μεγατόνων, σαν να βγήκε από ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Έχει σχεδιαστεί για επίθεση σε παράκτιους στόχους, δημιουργώντας ραδιενεργά τσουνάμι και καθιστώντας ολόκληρες τις περιοχές ακατοίκητες. Είναι γεγονός ότι στην αρχή υπήρξε εύλογη δυσπιστία, φαίνεται όμως ότι το εν λόγω όπλο είναι πραγματικό, οπότε ακολουθεί φυσιολογικά το ερώτημα: Πώς αναχαιτίζεται;
Η συγκεκριμένη τορπίλη (με την προσωρινή ονομασία Status 6 – νυν Poseidon) εμφανίστηκε στην Δύση για πρώτη φορά μέσα από τηλεοπτική εκπομπή το Νοέμβριο του 2015, όταν δήθεν τυχαία διέρρευσε μία φωτογραφία.
Το όπλο έχει μήκος 65 πόδια και πλάτος 6,5 πόδια. Είναι πυρηνοκίνητο που σημαίνει ότι μπορεί να ταξιδέψει χιλιάδες μίλια σε ταχύτητες έως και 70 κόμβους.
Η θερμοπυρηνική κεφαλή του Poseidon έχει σχεδιαστεί για να καταστρέψει παράκτιες τοποθεσίες όπως λιμάνια, πόλεις και άλλες θαλάσσιες υποδομές. Η έκρηξη θα δημιουργούσε ραδιενεργό τσουνάμι, που θα καθιστούσε μεγάλες περιοχές απρόσιτες για ολόκληρες γενιές.
Η θερμοπυρηνική κεφαλή εκτιμάται ότι μπορεί να ρυθμιστεί σε διάφορα επίπεδα από 2 έως 100 μεγατόνους. Μία τέτοια ισχύ ενάντια σε μία πόλη σαν τη Νέα Υόρκη θα σκότωνε άμεσα τουλάχιστον 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους, θα τραυμάτιζε άλλα 5 εκατομμύρια και η διασπορά της ραδιενέργειας θα έφτανε μέχρι το Κεμπέκ.
Σύμφωνα με δηλώσεις του Η.Ι. Ο Sutton (συγγραφέα στρατιωτικής βιβλιογραφίας) στο Popular Mechanics, το ερώτημα δεν είναι πλέον αν το όπλο υπάρχει. Αυτό έχει ξεπεραστεί και πλέον έχουμε περάσει στο ερώτημα του πώς αναχαιτίζεται.
Σύμφωνα με τον Sutton, το Poseidon αποτελεί μία πρόκληση στην αναχαίτισή του. Είναι πιο γρήγορος και μπορεί να καταδυθεί πιο βαθιά από τα υπάρχοντα υποβρύχια. Το πιθανότερο όμως είναι ότι θα κάνει αρκετό θόρυβο ώστε να εντοπιστεί σχετικά έγκαιρα από κατάλληλο δίκτυο αισθητήρων. Το πρόβλημα θα είναι πώς θα εξουδετερωθεί, αφού πρέπει να αναπτυχθούν καινούρια όπλα για τον σκοπό αυτό.
Ο Sutton λέει χαρακτηριστικά ότι η αναχαίτιση του Poseidon δεν θα είναι εύκολη: «Έχω πρόβλημα με ανθρώπους που υπερ-απλοποιούν τη λύση. Είναι εύκολο να πιστεύουμε ότι το ΝΑΤΟ μπορεί απλά να ρίξει μία πυρηνική βόμβα βυθού στην πορεία του Poseidon. Αλλά τίποτα δεν είναι αυτονόητο στον πόλεμο κάτω από το νερό. Όλα είναι δύσκολα και κάθε νέα ικανότητα κοστίζει πολλά χρήματα για να αναπτυχθεί και να γίνει επιχειρησιακή.» Ο Sutton προτείνει πολλά αντίμετρα για να αναχαιτιστεί ο Poseidon ενώ έχει εξαπολυθεί.
Το πρώτο είναι ένα δίκτυο τόσο σταθερών και ριφθέντων από αέρος υποβρύχιων συστοιχιών υδροφώνων, όπως το δίκτυο SOSUS επί Ψυχρού Πολέμου, για να εντοπίσει έγκαιρα τα ακουστικά ίχνη μίας εξαπόλυσης Poseidon.
Αυτές οι θέσεις ακρόασης θα έχουν τις δικές τους «τορπιλικές νάρκες» – όπλα μέσα σε κάψουλες σε αναμονή στον πυθμένα της θάλασσας προκειμένου να εξαπολυθούν κατά περίπτωση για την αναχαίτιση του Poseidon.
Ο Sutton πιστεύει ότι πολυηχητικοί πύραυλοι εκτοξευόμενοι από υποβρύχια κλάσης Virginia θα μπορούσαν να είναι ένα γρήγορο μέσο αναχαίτισης ενός Poseidon. Με ταχύτητες που ξεπερνούν τα 5 Mach, ένα πολυηχητικό όπλο θα μπορούσε να ανταποκριθεί άμεσα με την ενημέρωση της θέσης ενός Poseidon.
Η υψηλή ταχύτητα του Poseidon θα πρέπει να ξεκινήσει την ανάπτυξη μίας νέας γενιάς τορπιλών. Οι μελλοντικές τορπίλες βαρέως τύπου θα μπορούσαν να είναι απλά φορείς περισσότερων μικρών τορπιλών.
Εξάλλου, το ίδιο το Poseidon είναι πολύ μικρότερο από ένα συμβατικό υποβρύχιο και δεν θα χρειαζόταν μεγάλη εκρηκτική γόμωση για την αναχαίτισή του, επομένως όσο περισσότερες τορπίλες εξαπολυθούν εναντίον του τόσο το καλύτερο.
Η αναχαίτιση του Poseidon θα συνεπαγόταν και την επίθεση ενάντια στις πλατφόρμες εξαπόλυσής του. Η είσοδός του σε υπηρεσία προβλέπεται για το 2027. Μέχρι τότε η γιγαντιαία αυτή τορπίλη θα μπορεί να μεταφερθεί από τουλάχιστον δύο υποβρύχια, τον Sarov και το Belgorod.
Ο Sutton προειδοποιεί περιπλέκοντας τα πράγματα ότι “το Poseidon θα μπορούσε να εξαπολυθεί κάτω από την Αρκτική, καθιστώντας την εξουδετέρωση της πλατφόρμας εξαπόλυσης πιο δύσκολη κάτω από τον πάγο.
Τα τρία επιθετικά πυρηνοκίνητα υποβρύχια κλάσης Seawolf που είναι ειδικά σχεδιασμένα για επιχειρήσεις κάτω από πάγους θα ήταν ιδανικά για την αναχαίτιση των ρωσικών υποβρυχίων πριν αυτά προλάβουν να εξαπολύσουν τα όπλα τους.
Κι υπάρχει κι ένα σύστημα που θα είναι άχρηστο ενάντια στο Poseidon: Τα υφιστάμενα και προτεινόμενα αντιβαλλιστικά συστήματα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην γη και στο διάστημα.
Το Poseidon είναι πιθανόν αντίμετρα στις εν λόγω αντιβαλλιστικές άμυνες. Ο Sutton θεωρεί ότι όταν ξεκίνησε η σχεδίαση του Poseidon πριν είκοσι χρόνια τουλάχιστον, δεν είχαν προβλέψει την ανάπτυξη αντιβαλλιστικής άμυνας στο διάστημα. Αλλά τελικά κι αυτό δεν θα έχει σημασία, αφού δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα για το Poseidon.
Εν τέλει το Poseidon δεν θεωρείται όπλο ανίκητο και μπορεί να αντιμετωπιστεί με την ανάλογη τεχνολογία.
