28 εκατομμύρια ώρες πτήσης για τον κινητήρα F100 της Pratt & Whitney

Η Pratt & Whitney, θυγατρική της United Technologies ανακοίνωσε ότι ο κινητήρας F100 της, ο οποίος είναι ένας εκ των δυο βασικών κινητήρων που εξοπλίζουν το F-15 Eagle της Boeing και το F-16 Fighting Falcon της Lockheed Martin συμπλήρωσε τα 28 εκατομμύρια ώρες πτήσης σε όλους τους χρήστες των αεροσκαφών αυτών συνολικά.

Πρόκειται για σημαντικό ορόσημο για τον συγκεκριμένο κινητήρα που αυτή τη στιγμή είναι εγκατεστημένος σε περισσότερα από 2.000 αεροσκάφη σε αεροπορίες δεκάδων χωρών σε όλο τον κόσμο σε ένα χρονικό εύρος υπηρεσίας 40 και πλέον ετών.
Αξίζει να σημειωθεί δε ότι από την είσοδό του σε υπηρεσία με το F-15 το 1972, o κινητήρας F100 έχει ένα ασυναγώνιστο ιστορικό ασφάλειας με τα χαμηλότερα μη ανακτήσιμα συμβάντα αστοχίας κινητήρα κατά την πτήση στην κατηγορία του.
Η τελευταία έκδοση του κινητήρα F100-PW-229, που βρίσκεται σε υπηρεσία για περισσότερα από 25 χρόνια, έχει μηδενικά συμβάντα κατηγορίας Α από την πρώτη στιγμή μέχρι σήμερα.
Οι κινητήρες F100 είναι εγκατεστημένοι και στα 60 + 30 F-16 των προγραμμάτων Peace Xenia III και IV της Πολεμικής Αεροπορίας.

Η Pratt & Whitney έχει φτάσει σήμερα σε μία κατάσταση ντε φάκτο μονοπωλίου αφού είναι ο μοναδικός κατασκευαστής κινητήρων πέμπτης γενιάς σε όλο τον κόσμο.
Ο κινητήρας F119 για το F-22 Raptor και ο κινητήρας F135 για το F-35 Lightning II είναι και οι δυο σχεδιασμένοι και κατασκευασμένοι από την Pratt & Whitney ενώ η χρήση υλικών, κραμάτων και τεχνολογιών που αναπτύχθηκαν για αυτούς τους δυο κινητήρες και στον F100 θα τον κρατήσει «επίκαιρο» για πολλές δεκαετίες ακόμα.
Ας μην ξεχνάμε ότι αν και πρόκειται για σχεδιάσεις της δεκαετίας του 1970, το F-15 και το F-16 βρίσκονται ακόμα σε παραγωγή, όντας βέβαια πλέον εντελώς διαφορετικά και κάθετα ανώτερα αεροσκάφη σε σχέση με εκείνη την εποχή.

Με λίγα λόγια, τα αεροσκάφη των δυο αυτών τύπου που παράγονται σήμερα είναι που θα επωφεληθούν και από την εισαγωγή τεχνολογίας στον F100.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι κάποτε, το 2010 προβλεπόταν ότι η παραγωγή του θα τερματιζόταν δυο χρόνια μετά, αφού τα μαχητικά που τον φορούσαν θα σταματούσαν να παράγονται. Φαίνεται όμως ότι οι εξελίξεις είχαν άλλη άποψη.