Έχουν περάσει 46 ολόκληρα χρόνια από τότε που το τελευταίος άνθρωπος πάτησε στη Σελήνη και παρά τις φιλοδοξίες διαστημικών υπηρεσιών και ιδιωτών να επιστρέψουν στο φυσικό δορυφόρο μας ακόμη και μέχρι τα μέσα της επόμενης δεκαετίας, είναι πρακτικά άγνωστο πότε και εάν θα συμβεί κάτι τέτοιο. Μετά από 6 διαστημικές αποστολές μεταξύ 1969-1972 και 12 ανθρώπους που πάτησαν το πόδι τους στο Φεγγάρι, η επιστήμη έχει στα χέρια της άφθονο κινηματογραφικό -και όχι μόνο- υλικό. Κάποια πλάνα απεικονίζουν τους αστροναύτες να περπατούν σαν… “ατζαμήδες.”
Το περπάτημα και η κίνηση στις συνθήκες χαμηλής βαρύτητας της Σελήνης, υπό το βάρος των ογκωδεστάτων διαστημικών στολών, δεν ήταν απλή υπόθεση. Μάλιστα η διαφορά στη κίνηση μεταξύ των συνθηκών που επικρατούν στη Γη και αυτών που επικρατούν στο φεγγάρι, αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας της αποστολής Απόλλων 16.
Η δυσκολία και η “ατζαμοσύνη” των αστροναυτών, εξηγείται από το γεγονός πως παρότι ένας άνθρωπος ζυγίζει λιγότερο στη Σελήνη, η μάζα του είναι η ίδια. Κατ’ επέκταση, η αδράνεια που σχετίζεται με τη μάζα και όχι το βάρος, μένει η ίδια. Αυτή η απότομη αλλαγή από τα συνηθισμένα, ήταν η αιτία που το περπάτημα των αστροναυτών στο φεγγάρι, φαντάζει κάπως αστείο σε εμάς τους κοινούς θνητούς.