Ένα χρόνο μετά την επιτυχημένη εκστρατεία για την ανάκτηση της Κρήτης το 961 μ.Χ., ο στρατηγός Νικηφόρος Φωκάς εισέρχεται στη Συρία και επιτίθεται στην πόλη της Βέροιας (Χαλέπι), πρωτεύουσα του Χαμδανίδη εμίρη Σαΐφ αλ-Νταουλά. Η πόλη σύντομα καταλαμβάνεται εξ εφόδου και λεηλατείται συστηματικά από τον βυζαντινό στρατό. Μεγάλοι θησαυροί πέφτουν στα χέρια των Βυζαντινών, ανερχόμενοι σε 390.000 δηνάρια, 2.000 καμήλες και 1.400 υποζύγια.
Ο πόλεμος είχε διεξαχθεί για να σφραγίσει το ανατολικό σύνορο της βυζαντινής αυτοκρατορίας από τις διαρκείς και επώδυνες επιδρομές των Αράβων. Ο αλ-Νταουλά τα προηγούμενα χρόνια είχε προσπαθήσει να επεκτείνει την επιρροή του στη Μικρά Ασία, εκμεταλλευόμενος την βυζαντινή απουσία στην Κρήτη. Ο κλασικός τρόπος δράσης ήταν μεγάλης κλίμακας επιδρομές, που ερήμωναν την ύπαιθρο από πλούτο, τροφή και πληθυσμό, σκοτώνοντας ή σύροντας πολλούς κατοίκους των ανυπεράσπιστων επαρχιών στα σκλαβοπάζαρα. Οι Βυζαντινοί απαντούσαν συχνά με αντεπιθέσεις, ενέδρες ή ελιγμούς στα αραβικά εδάφη αλλά στα μέσα του 10ου αιώνα, οι Άραβες είχαν εξαντληθεί ενώ οι Βυζαντινοί μετέφεραν πλέον φρέσκιες ενισχύσεις από την Κρήτη.
Το 960, οι Άραβες εισέβαλαν και πάλι με ισχυρό στρατό καταλαμβάνοντας ένα μεγάλο φρούριο στο Χαρσιανό αλλά οι Βυζαντινοί αντέδρασαν αμέσως με αποτέλεσμα να τους διαλύσουν. Οι Άραβες είχαν μεγάλες απώλειες και ο στρατός τους δεν ανέκαμψε ποτέ. Ο εμίρης αλ-Νταουλά κατάφερε να γλυτώσει, αλλά όλο και περισσότεροι τοπικοί άρχοντες έκλειναν ξεχωριστές συμφωνίες με τους Βυζαντινούς. Το μαχητικό πνεύμα και η δύναμη του στρατού του είχε σπάσει.
Η συνέχεια στο Military History
