Το 1951 ο πόλεμος στην γαλλική Ινδοκίνα βρισκόταν σε κρίσιμο σημείο. Παρά την φαινομενική αριθμητική επάρκεια του Γαλλικού Εκστρατευτικού Σώματος της Άπω Ανατολής (190.000, περιλαμβανομένων 10.000 της αεροπορίας και 5.000 του ναυτικού) οι αντίπαλες δυνάμεις των Βιετ Μινχ κατείχαν σημαντικές εκτάσεις στην ύπαιθρο και πέντε Mεραρχίες των 10.000 ανδρών, εξοπλισμένες από τους Κινέζους, με πλήρη ευχέρεια να διασχίζουν τα σύνορα με την Ερυθρά Κίνα και να διαβιούν εκεί.
Μια σειρά επιθέσεων εναντίον φυλακίων και θέσεων των Γάλλων κατά μήκος της Αποικιακής Οδού 4 αποκρούστηκαν με δυσκολία, με τους Γάλλους να χάνουν 6.000 άνδρες. Οι αριθμοί αυτοί τρόμαξαν το Παρίσι, που ανακάλεσαν τον ύπατο αρμοστή Λεών Πινιόν και τον στρατιωτικό διοικητή, στρατηγό Ζωρζ Καρπεντιέρ, αποστέλλοντας στη θέση τους τον ήρωα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στρατηγό Ζαν ντε Λατρ ντε Τασσινύ, που ανέλαβε τόσο την στρατιωτική όσο και πολιτική διοίκηση της Ινδοκίνας.
Η συνέχεια στο Military History
